The sound and smell factor: Τελικά θέλουμε να υπάρχουν αγώνες αυτοκινήτου για να γίνονται ή κάτι που μας συγκλονίζει και ενεργοποιεί δύο βασικές μας αισθήσεις;
Του Χρήστου Ζωτιάδη
Αγώνες αυτοκινήτου με ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα: Το μέλλον σε μικρογραφία
Τα τελευταία χρόνια η ηλεκτροκίνηση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Η παρουσία της είναι ήδη έντονη και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, εκτός των συμβατικών οχημάτων, σε κατηγορίες όπως η Formula E, Extreme E, κτλ. Όντας θεατές σε αυτή τη μετάβαση από τον κλασικό μηχανοκίνητο αθλητισμό με βενζινοκινητήρες σε άλλες μορφές αυτοκίνησης δημιουργείται η απορία κατά πόσο οι προτεινόμενες αυτές αλλαγές έχουν θέση στο άθλημα και αν τελικά έχουν κάτι να προσφέρουν.
Έπειτα από χρόνια ενασχόληση με τον μοντελισμό και συγκεκριμένα με τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα, τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο, κυρίως λόγω της οικογενειακής επιχείρησης, η οποία δραστηριοποιείται στον κλάδο του μοντελισμού για περισσότερα από 25 συνεχόμενα έτη, όσο και σε ατομικό επίπεδο, ως συμμετέχων σε πρωταθλήματα διαφόρων κατηγοριών τόσο τηλεκατευθυνόμενου όσο και κλασικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και ως απλός θεατής σε κάθε είδους μηχανοκίνητου αθλητισμού, το ερώτημα βενζινοκίνηση ή ηλεκτροκίνηση αποτελούσε από αρκετά νεαρή ηλικία μέρος της καθημερινότητάς μου.
Εστιάζοντας στο κομμάτι του τηλεκατευθυνόμενου, η απάντηση ευνοεί χωρίς αμφιβολία τη βενζινοκίνηση. Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται στις κατηγορίες που περιλαμβάνουν βενζινοκίνητα τηλεκατευθυνόμενα οχήματα είναι συντριπτικά μεγαλύτερο σε σχέση με το αντίστοιχο που εκδηλώνεται για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τόσο από την πλευρά του αριθμού συμμετοχών όσο και από την πλευρά των θεατών που ακολουθούν το άθλημα. Το γεγονός ότι τα ηλεκτρικά τηλεκατευθυνόμενα οχήματα είναι πιο εύκολα στη συντήρησή τους από το χρήστη αλλά σημειώνουν και καλύτερες επιδόσεις, όταν γράφει το χρονόμετρο, δε φαίνεται πως είναι αρκετό ώστε να κάνει τους λάτρεις του βενζινοκίνητου να στραφούν στην κατηγορία αυτή.
Η αίσθηση της ηλεκτροκίνησης
Η προσωπική μου άποψη, η οποία φαίνεται να εκφράζει και το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που ενασχόλησή τους αποτελεί το τηλεκατευθυνόμενο όχημα, είναι ότι η ειδοποιός διαφορά των δύο κατηγοριών αυτών εντοπίζεται κυρίως στον ήχο. Η αίσθηση και ο ήχος ενός κινητήρα που ανεβάζει στροφές επιταχύνοντας, η οποία χαρακτηρίζει τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα δε φαίνεται να μπορεί να συγκριθεί με τις καλύτερες επιδόσεις αλλά και την ευκολία στη συντήρηση που προσφέρουν τα ηλεκτροκίνητα. Είναι διαφορετικό να βλέπεις ένα αυτοκίνητο να κινείται απλά στην πίστα χωρίς να μπορείς να ακούσεις τις επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις τους και διαφορετικό να παρακολουθείς ένα αντίστοιχου τύπου τηλεκατευθυνόμενο με κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Τα πράγματα δε φαίνεται να διαφέρουν και στην περίπτωση του κλασικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, αφού ο μοντελισμός αποτελεί στην ουσία μία μικρογραφία της πραγματικότητας του motorsport στην περίπτωση αυτή. Αν και η απόφαση για μετάβαση σε μία αποκλειστικά ηλεκτροκίνητη εκδοχή του μηχανοκίνητου αθλητισμού φαίνεται να είναι ήδη ειλημμένη, ο ήχος και η αίσθηση που προκύπτουν από τους κινητήρες εσωτερικής καύσης σίγουρα θα λείψουν σε όσους παρακολουθούν το άθλημα αυτό. Ακόμα και η μυρωδιά του καυσίμου που καίγεται, ο αντίλαλος από τον ήχο των εξατμίσεων στα βουνά αλλά και ο ήχος από τον κινητήρα που ανεβάζει στροφές, ανεβάζοντας ταυτόχρονα και τους χτύπους της καρδιάς του θεατή, δεν μπορούν να συγκριθούν με τροποποιήσεις που γίνονται ώστε να ενισχυθεί ο ήχος σε ηλεκτρικά μηχανοκίνητα αυτοκίνητα.
Σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι σε καμία περίπτωση να παραθέσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ηλεκτροκίνησης, αλλά ούτε και να επιχειρηματολογήσει για το κατά πόσο η στροφή σε αυτή τη μορφή μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι θεμιτή ή όχι. Δεν εξετάζονται η ασφάλεια και ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος της αλλαγής αυτής, ούτε οι επιδόσεις των νέων αυτών οχημάτων οι οποίες φαίνεται πως είναι αισθητά βελτιωμένες. Στόχος είναι να παρατεθεί η άποψη ενός ανθρώπου ο οποίος είναι παθιασμένος με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και ο οποίος αποτελούσε μέρος της ζωής του πριν ακόμα μάθει να γράφει τη λέξη αυτοκίνητο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ήχος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της απόλαυσης κατά την παρακολούθηση του αθλήματος αυτού, ακόμα και αν οι οδηγοί κάνουν τα ίδια ή και θεαματικότερα περάσματα σε κάποια πίστα ή κάποια ειδική διαδρομή. Ελλείψει λοιπόν κινητήρα εσωτερικής καύσης δεν γνωρίζω κατά πόσον ο θεατής θα ξεκινήσει από την Αθήνα για να παρακολουθήσει μια Ειδική Διαδρομή στην Παύλιανη.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
13°
