WRC - Ανασκόπηση Ράλι Πορτογαλίας: Πώς «την πάτησε» η Hyundai και τι σημαίνουν οι ανατροπές για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Με την ολοκλήρωση του Ράλι Πορτογαλίας γίναμε σοφότεροι σε πολλά πράγματα. Πώς όμως έγινε αυτό και γιατί; Παρόλο που αυτή τη στιγμή έχουν πραγματοποιηθεί μόνο 4 από τους 12 αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, οι ανατροπές τόσο στους οδηγούς όσο και στους κατασκευαστές ήταν πολλές, και οι προβλέψεις μας πια για το υπόλοιπο της χρονιάς θα έπρεπε να επαναπροσδιοριστούν βάσει καινούργιων δεδομένων που φαίνεται να ακολουθούν ένα μοτίβο.
Σαφέστατα πολλά μπορούν αλλάξουν μέσα στους επόμενους αγώνες, ειδικά εάν σκεφτούμε πόσο σκληρό και απαιτητικό θα είναι και το Safari Rally στην Κένυα, και το δικό μας Ράλλυ Ακρόπολις. Ωστόσο, το Ράλι Πορτογαλίας «τράβηξε το πέπλο» σε κάποιες μικροστρατηγικές εντός των ομάδων, και σαφώς σε κάποια προβλήματά τους επίσης.
Αυτό που συνέβη στη Hyundai είναι κάτι που θα φυσάνε και δεν θα κρυώνει για πολύ καιρό. Γιατί; Διότι από την αρχή του αγώνα είχε φανεί η δυναμική και οι εκπληκτικές επιδόσεις που είχαν και οι 3 οδηγοί της: Neuville, Tanak, Sordo. Χωρίς τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην ανάρτηση και του Neuville και του Tanak, και το πρόβλημα στο σύστημα εκκίνησης του Sordo, δεν είναι αισιόδοξο να ισχυριστούμε ότι η Hyundai σε αυτόν τον αγώνα θα μπορούσε να είχε κάνει εύκολα το 1-2-3, αλλά ρεαλιστικό. Διότι μέχρι να παρουσιαστούν αυτά, και οι 3 οδηγοί δεν είχαν κάνει ούτε ένα μικρό λάθος.
Εν αντιθέσει, η Toyota Gazoo Racing σε αυτόν τον αγώνα υπήρξε λίγο χαμένη και αποσυντονισμένη, με μοναδική εξαίρεση τον Takamoto Katsuta ο οποίος φαίνεται να πηγαίνει ολοένα και καλύτερα, αλλά είναι μία joker μορφή στην ομάδα, παίρνοντας πόντους οδηγών, αλλά όχι κατασκευαστών, και ουσιαστικά όντας ένας μαθητευόμενος μάγος που ναι μεν δεν μπορούμε να τον πάρουμε τελείως στα «σοβαρά», αλλά από την άλλη είναι αδύνατον να αγνοήσουμε τη σταθερή του ανοδική πορεία. Ο Rovanpera ήταν ασυνεπής με τα όσα μας έχει συνηθίσει, καθ΄ όλη τη διάρκεια του αγώνα, έχοντας μια-δυο «σπασμωδικές» αξιόλογες επιδόσεις, αλλά παλεύοντας με έναν εχθρό που ούτε ο ίδιος μπορούσε να δει: τον εαυτό του και την ψυχολογία του, απόρεια της πρώιμης εξόδου του στην Κροατία.
Ο Ogier από την άλλη ήταν καταδικασμένος την πρώτη μέρα λόγω θέσης στο δρόμο, αλλά και μετέπειτα δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ούτε ρυθμό, ούτε μομέντουμ, ούτε τον καλό του εαυτό, ενώ η Πορτογαλία είναι ένας αγώνας που έχει κερδίσει πολλές φορές και γνωρίζει πολύ καλά. Η 3η θέση που κέρδισε ήταν ουσιαστικά μια τυχαία εξέλιξη λόγω συνθηκών. Και τέλος, έχουμε τον Elfyn Evans ο οποίος φαίνεται πια να είναι ο «σχεδόν πρωταθλητής». Ένας εξαιρετικός οδηγός, με πολλές μικρές νίκες, ο οποίος πέρσι έπρεπε να είχε κερδίσει το πρωτάθλημα και τον προηγούμενο μήνα έπρεπε να είχε κερδίσει το Ράλι Κροατίας… Τίποτα δεν έπρεπε όμως. Ο Evans αν και έχει πολλά χαρίσματα, αποδεικνύεται ότι δεν λειτουργεί καλά υπό πίεση, και δεν γνωρίζει καλά τα όρια του, όπως και το πότε πρέπει να πιέσει και πότε να χαλαρώσει για να πάρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Χθες, λίγο πριν ανέβει στο πρώτο βάθρο, ήταν ο πιο λυπημένος και απογοητευμένος νικητής που έχει υπάρξει ποτέ. Γιατί; Διότι όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, δεν ήταν ούτε ο πιο γρήγορος αυτό το τριήμερο, ούτε ο καλύτερος. Και δυστυχώς, είναι αλήθεια. Η πρώτη του νίκη μετά από τόσο καιρό ήρθε γιατί η αντίπαλη ομάδα έκανε πολλά λάθη. Υπήρξε λοιπόν, ένας «κατά λάθος» νικητής. Και αυτό, ομολογουμένως, πρέπει να είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα, γιατί οι ίδιοι οι οδηγοί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα το τι γίνεται σε κάθε αγώνα. Να σημειώσουμε εδώ, ότι τα Yaris WRC μετά το νέο αεροδυναμικό πακέτο που χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά στην Κροατία, στην Πορτογαλία «φόραγαν» τους νέους πιο αποδοτικούς και αξιόπιστους κινητήρες που εξέλιξε η TGR.
Τέλος, έχουμε την M-Sport, την 3η και ομάδα κατασκευαστών, η οποία με ελάχιστο έως πενιχρό προϋπολογισμό, παλεύει με ότι έχει. Και αυτό που έχει είναι έναν ορεξάτο αλλά ακόμα φρέσκο, χωρίς εμπειρία, Adrien Fourmaux, ο οποίος θέλει χρόνια να μεστώσει, και έναν Gus Greensmith ο οποίος τώρα δειλά-δειλά (μετά από χρόνια βέβαια) άρχισε να παίρνει τα πάνω του λόγω κίνησης κλειδί που κάναμε μέσα στην ομάδα και βάλανε δίπλα του έναν σκληρό και έμπειρο συνοδηγό, τον Chris Patterson. Αναρωτιόμαστε όμως εάν είναι too little, too late. Και είμαστε περίεργοι να δούμε εάν θα είναι φέτος η τελευταία του χρονιά στην κορυφαία κατηγορία. Γιατί μην ξεχνάμε ότι την θέση του σε εργοστασιακό αυτοκίνητο την καλύπτει οικονομικά ο ίδιος… Τέλος, η M-Sport έχει και τον Teemu Suninen, o οποίος ναι μεν πάει καλά στην κατηγορία WRC2, αλλά όπως λένε και οι Άγγλοι, his heart doesn’t seem to be in it. Φαίνεται, δηλαδή, σαν να μην το νιώθει πια, και απλά να ακολουθεί οδηγίες. Αβέβαιο το μέλλον και εκεί…
Overall, με τις βαθμολογίες όπως έχουν τώρα, η Hyundai έχασε έδαφος πολύ, και αναμένουμε να δούμε τι αποφάσεις θα πάρει ο αρχηγός ομάδας Andrea Adamo για να κάνει το comeback που χρειάζεται. Αν μη τι άλλο, οι αγώνες που θα ακολουθήσουν θα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Στα συμβάντα στην Πορτογαλία να σημειώσουμε την εξάμηνης διάρκειας τιμωρία-αποκλεισμό συμμετοχής σε αγώνες του WRC, του Oscar Veiby, ο οποίος παραβίασε σύμφωνα με τους αγωνοδίκες το πρωτόκολλο Covid-19. Συγκεκριμένα ο Veiby συναντήθηκε με τον Andreas Mikkelsen που βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό και δεν ενημέρωσε για αυτό τις αρχές.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
7°
