Πέγκυ Τρικάκου: Η πρώτη γυναίκα Αλυτάρχης στην ιστορία του WRC

Η Πέγκυ Τρικάκου είναι μία από τις εμβληματικές προσωπικότητες του Ράλι Ακρόπολις. Όχι μόνο επειδή το υπηρέτησε σωστά και παραγωγικά, αλλά και επειδή με την παρουσία της και το εκτόπισμα της προσωπικότητάς της υπήρξε σημείο αναφοράς για την εδραίωσή του ως κορυφαίος αγώνας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally. 

Το ότι ήταν η πρώτη γυναίκα Αλυτάρχης σε αγώνα του WRC είναι ένα ακόμα στοιχείο που εκτός από την πρωτιά, δείχνει και το εύρος των ικανοτήτων της. Σε μία καίρια θέση, που απαιτεί γνώση, αποφασιστικότητα, διοικητικές ικανότητες και διαχείριση κρίσεων, απέδειξε ότι η Ελλάδα μπορεί να γεννάει ηγέτιδες! 

Στην πορεία των χρόνων, τα αφιερώματα στην ίδια είναι εκατοντάδες, σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ το επίσημο περιοδικό της Rothmans τη δεκαετία του ’80 δεν δίστασε να γράψει δίπλα στο πορτρέτο της: «Πού αλλού εκτός από την Ελλάδα; Χρειάζεται μία μητριαρχική κοινωνία για να επιτρέψει σε μία κυρία να γίνει Αλυτάρχης ενός ράλι. Αυτή είναι η δημοφιλής δεσποινίς Πέγκυ Τρικάκου, ιδιαίτερα σεβαστή από τους αγωνιζόμενους»!

Η συνομιλία μας μαζί της είναι διαχρονικά ενδιαφέρουσα και προφανώς αποτελεί ένα απειροελάχιστο τμήμα των όσων θα μπορούσε να συζητάει κάποιος μαζί της για ημέρες. Ο γράφων τη συνάντησε για πρώτη φορά το 1980 στο υπόγειο του Πύργου των Αθηνών στη Λ. Μεσογείων, όπου και τα γραφεία της ΕΛΠΑ, ούσα Αλυτάρχης πλέον του Ακρόπολις, και έκτοτε έπαιξε σημαντικό ρόλο στον σεβασμό και την αγάπη που με κατέλαβε στην πορεία των χρόνων για τον θεσμό που αποκαλείται «Ράλι Ακρόπολις». Ναι, θεσμό.  Ο λόγος στην ίδια!

Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν ενημερωθήκατε ότι αναλαμβάνετε Αλυτάρχης του Ράλλι Ακρόπολις;
Αστέρια Γλυφάδας -  Gala 26ου Ράλι Ακρόπολις 1979. Στο τέλος της ομιλίας του ο Αλέξανδρος Δαρδούφας ζήτησε να ανέβω στη πίστα της αίθουσας απ’ όπου  μιλούσε και ανακοίνωσε ότι στο 27ο Ράλι Ακρόπολις Αλυτάρχης του αγώνα θα είμαι εγώ. Η έκπληξή μου ήταν πολύ μεγάλη. Τα συναισθήματά μου ήταν συγκεχυμένα, έκπληξη, χαρά, συγκίνηση και λίγο φόβος για  τις υποχρεώσεις που θα αναλάμβανα. Τον ευχαρίστησα για τη μεγάλη τιμή που μου έκανε και, δεν σας κρύβω, το συνειδητοποίησα μετά  από δύο μέρες.

Θα συμφωνήσουμε ότι το Ακρόπολις υπήρξε για πολλά χρόνια κορυφαίος αγώνας στο WRC και αποτελούσε για δεκαετίες παράδειγμα προς μίμηση. Τι ήταν αυτό που κατά τη γνώμη σας τον έκανε κορυφαίο; Η τέλεια διοργάνωσή του; Η σκληρότητά του; Ο συνδυασμός και των δύο;
Κοιτάξτε, σημαντικό ρόλο έπαιξε η ιδιομορφία και σκληρότητα της διαδρομής, καθώς επίσης η υπέροχη ελληνική φύση και η εγκάρδια υποδοχή των αγωνιζομένων στα χωριά και στις πόλεις απ’ όπου περνούσε ο αγώνας. Το Ράλι Ακρόπολις πραγματικά αποτελούσε τον κορυφαίο αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Ένας ακόμα λόγος που έκανε τον αγώνα μοναδικό ήταν η  διοργάνωσή του, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν τέλεια, αν και τέλειο δεν υπάρχει, μία «επιτελική επιχείρηση» με την κινητοποίηση εκατοντάδων ανθρώπων.  

Τις ιστορίες και την πορεία των γεγονότων τις δημιουργούν άνθρωποι. Η «τετρανδρία» Αλέξανδρος Δαρδούφας, Cesar Torres, Guy Goutard και Bernard Consten ήταν αυτοί που στην αρχή της δεκαετίας του ’70 έβαλαν τις βάσεις για να δημιουργηθεί το σημερινό κραταιό WRC. Γνωρίσατε αυτές τις σπουδαίες προσωπικότητες από κοντά. Μπορείτε να τους περιγράψετε με λίγα λόγια;
Το άλφα και το ωμέγα του Ράλι Ακρόπολις ήταν ο Αλέξανδρος Δαρδούφας. Ένας  άνθρωπος με  όραμα για τους αγώνες στον οποίο μπορούσες να έχεις εμπιστοσύνη ότι αυτό που θα έλεγε ήταν το σωστό για την περίπτωση. Ο Cesar Torres, ο μεγάλος μας αντίπαλος, ο πρόεδρος του Ράλι Πορτογαλίας. Ευγενικός και σωστός στις αποφάσεις του, αν και λίγο ζηλιάρης για τις επιτυχίες του Ράλι Ακρόπολις, ο Guy Goutard, πρόεδρος της Επιτροπής Ράλι της FIA, φερόταν πάντα ευγενικά αλλά δεν μπορούσες να ξέρεις τι πραγματικά σκεπτότανε, ενώ ο Bernard Consten, από το λίγο που τον γνώρισα, μπορώ να πω ότι ήταν δίκαιος και σωστός στις αποφάσεις του.

Εάν το Ακρόπολις επέστρεφε στην παγκόσμια σκηνή αύριο, και είχατε πλήρη έλεγχο και ελευθερία, πώς θα τον οραματιζόσασταν;
Εάν μπορούσαμε να διοργανώσουμε ξανά ένα Ακρόπολις θα ήθελα να ήταν σαν τους αγώνες της δεκαετίας ’70-’80. Να περνάει από όλα τα γνωστά μέρη. Βέβαια είναι πλέον λίγο δύσκολο, γιατί δεν υπάρχουν πια οι δρόμοι εκείνης της εποχής. Τα περισσότερα κομμάτια της διαδρομής έχουν ασφαλτοστρωθεί ή τα χώματα πλέον είναι «σαν άσφαλτος». Επίσης βάσει των νέων κανονισμών οι αγώνες πλέον είναι μικρότερης διάρκειας με λίγες επαναλαμβανόμενες ειδικές διαδρομές.

Αλήθεια, ποιον αγώνα θεωρούσατε πολύ κοντά στο Ακρόπολις και γιατί; 
Nομίζω ότι είναι το Ράλι Πορτογαλίας, γιατί προσπαθούσαν πάντα να μας αντιγράψουν, αν και τα χώματα εκεί δεν είχαν καμία σχέση με τα δικά μας. 

Οι καιροί αλλάζουν. Πιστεύετε ότι θα εκλείψουν ποτέ τα ράλι; Και εάν ναι, πιστεύετε ότι η στροφή στην ηλεκτροκίνηση αποτελεί παράγοντα αυτού;
Δεν νομίζω ότι θα σταματήσουν να γίνονται αγώνες Rally, απλά θα αλλάξουν οι κανονισμοί που τα διέπουν. Ίσως η ηλεκτροκίνηση να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα σε αυτή την αλλαγή.

Έχω παγιωμένη άποψη ότι τα ράλι, διαχρονικά, είναι ένας καθρέφτης των κοινωνικών αλλαγών που έχει υποστεί ο κόσμος την τελευταία δεκαετία. Συμφωνείτε με αυτό;
Ναι. Σίγουρα ναι. Οι οικονομικές δυσκολίες που προέκυψαν όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, οδήγησαν κατά τη γνώμη μου στη μείωση των συμμετοχών στους αγώνες καθώς και στον σχεδιασμό των αγώνων με λιγότερα χιλιόμετρα και επανάληψη των ειδικών διαδρομών. Αυτό αναμφίβολα μειώνει το κόστος συμμετοχής, ταυτόχρονα όμως οδηγεί και σε πτώση του ενδιαφέροντος του κόσμου για τις διοργανώσεις.

Κατά τη διάρκεια της θητείας σας, βρεθήκατε και μπροστά σε δύσκολες στιγμές. Ποιες ήταν οι πιο χαρακτηριστικές;
Οι δύσκολες στιγμές που θυμάμαι πάντα ήταν δύο. Όχι ότι δεν υπήρχαν και άλλες αλλά αυτές οι δύο ήταν σημαντικές. Η μία, αν θυμάμαι καλά, ήταν το 1979 στο τμήμα της διαδρομής Καλαμπάκα Ι - Καλαμπάκα ΙΙ. Το βράδυ πλησιάζοντας οι αγωνιζόμενοι στην Καλαμπάκα «άνοιξαν οι ουρανοί». Βροχή κατακλυσμιαία. Οι ειδικές Αλιάκμονας, Συκαμινέα, Γόννοι Hairpins και Γόννοι είχαν γίνει αδιάβατες και ακυρώθηκαν. Η καλή τύχη του Ράλι Ακρόπολις λειτούργησε ξανά. Τα συνεργεία των κριτών που βρίσκονταν εκεί ήταν από τα πιο έμπειρα, ο αείμνηστος Νέστορας Χιωτίδης και ο Δημήτρης Χιωτίδης με τα υπόλοιπα άτομα των συνεργείων τους οδήγησαν τα αυτοκίνητα με ασφάλεια στην Κοζάνη όπου στο εκεί στρατόπεδο δημιούργησαν χώρο επιτηρουμένης στάθμευσης, Parc-Ferme. Από εκεί οι αγωνιζόμενοι με την εναλλακτική διαδρομή που τους δόθηκε, ολοκλήρωσαν τις εναπομείνασες Ειδικές Διαδρομές και έφθασαν σώοι στην Καλαμπάκα.

Η δεύτερη ήταν το 1981. Οι τεχνικοί έφοροι διαπίστωσαν παράνομο σύστημα ψύξης του κινητήρα εγκατεστημένο στα μπροστινά φανάρια «κλαπέτα» στα Αudi Quattro. Η οργάνωση γνωστοποίησε την έκθεση στους αγωνοδίκες προκειμένου να λάβουν την απόφαση για τον αποκλεισμό των Audi, χωρίς να σκεφθεί τις τυχόν επιπτώσεις που μπορεί να είχε η απόφαση αυτή στο μέλλον.

Πριν από χρόνια, ο τότε επικεφαλής της Ferrari Formula 1 και σημερινός πρόεδρος της FIA, Jean Todt, μου είχε πει με την ευκαιρία του 50ού Ράλι Ακρόπολις ένα σωρό λεπτομέρειες για την εμπειρία του με τα Ακρόπολις. Θυμόταν τα ονόματά σας, όπως και τις ταβέρνες και τα εστιατόρια της παραλιακής! Τι το ιδιαίτερο είχε η Ελλάδα και το Ακρόπολις και εντυπώνεται στη μνήμη των ανθρώπων;
Το ιδιαίτερο που έχουν η Ελλάδα και το Ράλι Ακρόπολις είναι τα  στοιχεία που κάνουν τους ξένους να έρχονται και να ξαναέρχονται και να καταγράφονται στη μνήμη τους ανεξίτηλα: ο ήλιος, η θάλασσα και η εγκάρδια φιλοξενία.

Το Ράλι Σαφάρι επιστρέφει στο WRC, μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Αισιοδοξείτε ότι το Ακρόπολις θα επιστρέψει και αυτό στα σαλόνια του WRC;
Μακάρι, αλλά το βλέπω λίγο δύσκολο. Θα πρέπει πρώτα να περιληφθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι και στη συνέχεια, εφόσον πετύχει καλή βαθμολογία σε αυτό, να συμπεριληφθεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.