Εδώ και δεκαετίες ο «γερμανικός άξονας» (βλ.αλφ.: Audi, BMW, Mercedes) με θεσμικές δηλώσεις διαλαλούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ότι είναι οι μόνες κατασκευάστριες εταιρείες πολυτελών αυτοκινήτων. Τα τελευταία χρόνια, η τάση να επαναλαμβάνεται αυτό αναπαραγάγεται σχεδόν μόνον και καθ’ ολοκληρίαν σχεδόν από την Audi, αλλά στο τέλος της διαδρομής, όταν φωνάζεις ότι παράγεις premium αυτοκίνητα, καλό θα ήταν να αφήνεις το κοινό να αξιολογεί. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται τα τελευταία χρόνια BMW και Mercedes-Benz, οι οποίες αρκούνται στο να κατασκευάζουν κορυφαία πολυτελή αυτοκίνητα χωρίς να θορυβούν.
Τι είναι όμως ένα premium αυτοκίνητο και τι χρειάζεται για να αποκτήσει αυτόν τον επίζηλο τίτλο; Προφανώς και δεν είναι η βαθιά σου ιστορία... Γιατί βαθιά ιστορία έχει λ.χ. και η Chevrolet όπως και η ρωσική Lada, αλλά δεν παράγουν premium αυτοκίνητα. Οπότε ο παράγοντας «πολυτελές» αυτοκίνητο, δεν σχετίζεται με τον χρόνο. Προφανώς είναι ένα εύηχο τέχνασμα να λες: «κατασκευάζω αιώνες αυτοκίνητα, άρα γνωρίζω να φτιάχνω premium κατασκευές», όμως αυτό είναι άσχετο από μόνο του.
Πολυτελές (premium) είναι το μοντέλο εκείνο αυτοκινήτου, το οποίο διακρίνεται για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: κομψότητα, κορυφαία επιλογή σε ποιότητα και αξία υλικών, χειροποίητη ή βιομηχανοποιημένη εργασία αλλά με κορυφαία στάνταρ διαδικασιών, τέλεια συναρμογή όλων των μερών και φυσικά ένα αυτοκίνητο με αρετές στο επίπεδο κύλισης, αλλά και στις προσφερόμενες υπηρεσίες.
Ένα τέτοιο αυτοκίνητο μπορεί να φτιάξει ή μία εταιρεία που είναι πρωτοπόρος στην αυτοκίνηση (βλ. Mercedes-Benz), η ιταλική Alfa Romeo, η σουηδική Volvo, η κορεατική Kia, η γαλλική Peugeot και βέβαια η οποιαδήποτε αυτοκινητοβιομηχανία αποφασίσει να δώσει στην αγορά ένα εξεζητημένα πολυτελές αυτοκίνητο, όπως έκανε πρόσφατα η DS.
Στις κατασκευάστριες premium μοντέλων αυτοκινήτων δεν τοποθετούμε βέβαια βιομηχανίες που παράγουν υπεραυτοκίνητα (supercars), ούτε βέβαια υπερπολυτελή οχήματα (λ.χ. Mercedes-Meybach).
Συμπερασματικά λοιπόν, δεν κάνει το όνομα, ή η επικοινωνιακή πολιτική ένα αυτοκίνητο πολυτελές. Το αντιλαμβάνεται ο αγοραστής μόλις μπει μέσα. Μόλις κλείσει τις πόρτες, μόλις μυρίσει το εσωτερικό, μόλις αγγίξει τις επιφάνειες, μόλις αντιληφθεί την σύγχρονη ηλεκτρονική αντίληψη να είναι διάχυτη στον χώρο, αλλά και για το πώς θα αισθανθεί εν γένει στο εσωτερικό της καμπίνας.
Η αγορά αλλάζει. Την αλλάζουν οι νέοι ηλικιακά αγοραστές, οι οποίοι δεν δίνουν δεκάρα για το βάθος της ιστορίας των αυτοκινητοβιομηχανιών, το οποίο τους είναι παντελώς αδιάφορο.
Ψωνίζουν ό,τι τους ερεθίσει το υποσυνείδητο, γιατί όλοι έχουμε μέσα μας την αίσθηση της πολυτέλειας διάχυτη.
Και σε λίγα χρόνια, όλα αυτά θα είναι μακρινές ιστορίες με απόηχο που θα αφορά μόνο ιστορικούς του θέματος και όχι μελλοντικούς αγοραστές.
Άρα πολυτελές είναι αυτό που όταν μπείτε μέσα και κλείσετε τις πόρτες και μείνετε μόνοι με την ησυχία σας, νοιώσετε διαφορετικά!
Γιατί το να σας σερβίρουν ένα σκοτεινό αδιάφορο πολυτελές «κουτί», με δωρική αισθητική για να χαϊδέψει την σοβαροφάνειά σας, δεν σημαίνει ότι σας κέρδισαν...
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
