Μία σπάνια προσωπικότητα, ένας πραγματικός οραματιστής, ένας εκπληκτικός μηχανικός, ένας από τους καλύτερους οδηγούς παγκοσμίως και ένας εξαιρετικός τζέντλεμαν
Οι χαρισματικοί άνθρωποι δεν ρωτάνε γνώμες για να αποφασίσουν. Ρωτάνε για να σταθμίσουν το πού βρίσκονται σε σχέση με τα όσα τη δεδομένη στιγμή η κοινωνία μπορεί να αφομοιώσει.
Το έτος είναι 1952. Βρισκόμαστε νότια της Ρώμης. Ένα φορτηγό ξεφορτώνει ένα όχημα που φαίνεται να φτιάχτηκε σε στούντιο του Χόλιγουντ για μια ταινία κόμικ. Αποτελείται από δύο τορπίλες σαν αυτές που «φοράνε» τα υποβρύχια, ενωμένες με δυο λεπτές βέργες αλουμινίου. Το όχημα αυτό κατασκευάστηκε και θα οδηγηθεί από τον Πιέρο Ταρούφι, έναν εκπληκτικό μηχανικό αυτοκίνησης και έναν από τους καλύτερους οδηγούς παγκοσμίως.
Ο κινητήρας είναι Maserati 4 κυλίνδρων, στα 1720 cc, με 4 ταχύτητες. Η ισχύς μεταδίδεται στους πίσω τροχούς με αλυσίδα, όπως αυτή μιας μοτοσικλέτας. Τα οικονομικά και μηχανικά εμπόδια και προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν για να είναι το όχημα έτοιμο για δοκιμή φαντάζουν ανυπέρβλητα. Ο Ταρούφι είναι εδώ για να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία 2 λίτρων. Το ρεκόρ αυτή τη στιγμή κατέχει ο Βρετανός Γκόλντι Γκάρντνερ με 284,470 χλμ./ώρα. Ο Ταρούφι «έγραψε» 298,507, ξεπερνώντας τον Γκάρντνερ κατά 14 ολόκληρα χιλιόμετρα ανά ώρα. Η «ασημένια αλεπού», όπως τον βάφτισαν οι Μεξικάνοι, θεώρησε αυτή τη νίκη δίπτυχη, ξαθώς πίστευε πως η σημασία του οχήματος αυτού βρίσκεται στις καινούργιες αρχές που θα εδραιώνονταν ευρέως στην αυτοκίνηση μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.
Ο Ταρούφι ήταν ήδη ένας χαρισματικός οδηγός μοτοσικλέτας, όταν αποφοίτησε με πτυχίο στη μηχανολογία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε ένας από τους πιο εξεζητημένους οδηγούς και μηχανικούς στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και μπήκε στην Cisitalia ως test driver και team manager to 1948. Το 1951 έγινε επίσημο μέλος της ομάδας Ferrari, αφού του είχε γίνει πρόταση να οδηγήσει μια Alfa Romeo 158 στο GP des Nations στη Γενεύη. Εκεί ο Ταρούφι ολοκλήρωσε τον αγώνα εκτός πρωταθλήματος στην τρίτη θέση. Αυτό οδήγησε στο ντεμπούτο του παγκοσμίου πρωταθλήματος με την ομάδα του ιταλικού GP.
Η καλύτερή του χρονιά, όμως, ως οδηγός ήρθε το 1952. Η Alfa Romeo είχε αποσυρθεί και το πρωτάθλημα γύρισε τους κανόνες σε Formula 2 για τις επόμενες δύο σεζόν όπου η Ferrari κυριάρχησε. Ο Ταρούφι κατέκτησε το ελβετικό GP που άνοιξε το πρωτάθλημα, κατά έναν ολόκληρο γύρο. Η καριέρα του στη Formula 1 υπήρξε μικρή (1950-1956) αλλά μέσα σε αυτή οδήγησε τα καλύτερα αυτοκίνητα της εποχής του: Alfa Romeo, Scudaria Ferrari, Daimler Benz, Maserati και Vanwall.
Το 1959 δημοσίευσε το βιβλίο του «The Technique of Motor Racing», το οποίο θεωρείται μέχρι και σήμερα η βίβλος του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Το κύκνειο άσμα του στους αγώνες ήρθε το 1957, κερδίζοντας το Mille Miglia σε ηλικία 51 ετών. Έντρομος από τους θανάτους 11 θεατών που προκλήθηκαν από τη συντριβή του Αλφόνσο ντε Πορτάγκο και του συνοδηγού του Έντμουντ Νέλσον, ο Ταρούφι αποσύρθηκε από τους αγώνες. Από αυτό το συμβάν και την τραγωδία του Le Mans το 1955 γεννήθηκε το άρθρο του «Stop us before we kill again» (Σταματήστε μας πριν σκοτώσουμε πάλι). Το 1959 δημοσίευσε το βιβλίο του «The Technique of Motor Racing» το οποίο θεωρείται μέχρι και σήμερα η βίβλος του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1906 στο Albano Laziale και απεβίωσε σε ηλικία 81 ετών στη Ρώμη στις 12 Ιανουαρίου 1988.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
12°
