Η αρχικά σταδιακή και έπειτα ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας σε όλες τις πτυχές της αυτοκίνησης δεν κατάφερε να εκτροχιάσει τη σχεδόν ανεξήγητη διαχρονικότητα του ραδιοφώνου. Μόνο 4 χρόνια μετά την ένταξή του στη μόνη μηχανή του χρόνου που ίσως αποκτήσουμε ποτέ, το ραδιόφωνο θεωρήθηκε επικίνδυνο για τον οδηγό, και στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ προτάθηκαν νόμοι για την απαγόρευσή του, καθότι ειπώθηκε ότι μπορεί με μεγάλη ευκολία να αποσπάσει την προσοχή του οδηγού ή να τον νανουρίσει. Μια δεκαετία αργότερα, 9 εκατομμύρια αυτοκίνητα είχαν ράδιο.
Το έτος είναι 2017 έχουμε έναν υπολογιστή στην τσέπη μας, έναν παγκόσμιο χάρτη στην οθόνη μας συνδεδεμένο με κάποιο δορυφόρο που βολτάρει την τροχιά του πλανήτη μας, σένσορες που φρενάρουν για εμάς προς αποφυγή στενών επαφών τρίτου τύπου και έναν άκρως ρετρό ραδιοδέκτη-μετατροπέα που μας συνοδεύει σε κάθε μας μετακίνηση.
Είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, έχουμε όλοι κάποια στιγμή στραφεί σε μια συχνότητα για παρέα, είτε αυτή πάρει τη μορφή μελωδιών είτε λέξεων. Το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο αντιπροσωπεύει την έλλειψη σιωπής: μια συνθήκη, που ενώ σπανίζει στις μέρες μας, μπορεί εύκολα και ύπουλα να γίνει εκκωφαντική. Στη σιωπή η σκέψη μεγεθύνεται, πολλαπλασιάζεται και δυναμώνει γεωμετρικά σε ένταση. Το ράδιο έτσι αποτελεί την αυτόματη (με το πάτημα ενός κουμπιού) ένταξή μας στον κόσμο, έξω από το κεφάλι μας.
Μας μιλά για τον καιρό, μας καθιστά ενήμερους για τα εφήμερα παγκόσμια δρώμενα, στρώνει το μουσικό χαλί της ημέρας μας και εδραιώνει την πρώτη κοινωνική συμμετοχή μας σε ραδιοφωνικές παρέες πριν καν φτάσουμε στη δουλειά μας, πριν καν μιλήσουμε σε άνθρωπο.
Είτε από ανάγκη, είτε από επιλογή, το ραδιόφωνο έχει για όλους υπάρξει, έστω και μία φορά, μια ανάμνηση, μια όαση, μια αφύπνιση, διασκέδαση, νοσταλγία και ένα μικρό σημείο αναφοράς. Ίσως είναι η έλλειψη επιλογής που μας κάνει να το ανοίγουμε και η έλλειψη ευθύνης για το τι θα ακολουθήσει. Και από την άλλη, ίσως είναι η αίσθηση ότι εκείνη τη στιγμή γινόμαστε μέρος ενός άγνωστου αλλά τρομακτικά ανθρώπινου συνόλου, τα μέλη του οποίου, όπου κι αν βρίσκονται, όπου κι αν πηγαίνουν, ό,τι κι αν κουβαλάνε στους ώμους ή το μυαλό τους, ακούνε και μοιράζονται μια κοινή πραγματικότητα.
Το 1928 οι αδερφοί Galvin ίδρυσαν την εταιρεία The Galvin Manufacturing Corporation ή, όπως όλοι την ξέρουμε σήμερα, Motorola. Δύο χρόνια αργότερα εισήγαγαν το Motorola radio, ένα από τα πρώτα επιτυχή εμπορικά ραδιόφωνα αυτοκινήτου. Το όνομα φέρει τις λέξεις motor (motorcar) και την κατάληξη «ola», εμπνευσμένη από ένα δημοφιλές γραμμόφωνο της εποχής ονόματι Victrola· ήχος εν κινήσει. Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε μια ιδέα και ένα κόνσεπτ, το οποίο 87 χρόνια μετά παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι του αυτοκινήτου. Τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει η ιστορία...
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
7°
