Σκουριασμένα και κοντόφθαλμα μυαλά

To δελτίο τύπου για το ότι η παραγωγή του νέου Ford EcoSport SUV ξεκινά στην Κραϊόβα της Ρουμανίας, προκειμένου να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση των πελατών για μικρά SUV, εξέλιξη που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας στην Ευρώπη, ήρθε την κατάλληλη στιγμή! Γιατί εκτός από το ότι μάθαμε ότι η εταιρεία επενδύει μέχρι 200 εκατομμύρια ευρώ στην Κραϊόβα (από το 2008 οι επενδύσεις εκεί ξεπερνάνε το 1 δισεκατομμύριο ευρώ) μάθαμε επίσης και το ότι  η παραγωγή του νέου EcoSport δημιουργεί 1.700 νέες θέσεις εργασίας, κάτι που ανεβάζει συνολικά τον αριθμό σε 3.900 εργαζόμενους στο εργοστάσιο…

Και λέω «ήρθε την κατάλληλη στιγμή», επειδή συνέπεσε με την έξαρση της κυβερνητικής επενδυτικής λαίλαπας…

Για να προσγειωθούμε, επένδυση σημαίνει θέληση. Δεν την έχουμε. Κάνουμε μαγκιές και κουτοπονηριές για να βάλουμε τρικλοποδιές, αρνούμενοι να αντιληφθούμε την κανονικότητα της εξέλιξης της δυναμικής της αγοράς εργασίας. Σημαίνει επίσης υποδομή. Δεν την έχουμε. Για παράδειγμα, από το 1930 οι σιδηροδρομικές γραμμές έφταναν στα κατά τόπους εργοστάσια ανά την Ευρώπη, εμείς εδώ ακόμα και σήμερα το αναλύουμε… Κι αυτό γιατί έχουμε την νοοτροπία: «σιγά μην του πάω το τρένο στην πόρτα του»… Σημαίνει επίσης και οργάνωση. Δεν την έχουμε. Δεν υπάρχει σοβαρή επενδυτική πολιτική. Δεν πείθουμε κανέναν με συναισθηματικής ρίζας αναφορές περί επιθυμίας κλπ.

Δεν θα ήθελα να χρωματίσω, πολιτικά, αναγκαστικά την έλλειψη σοβαρής επιθυμίας για επενδύσεις στην Ελλάδα, αν και το αριστερό τόξο (παλιότερα το Πασόκ, σήμερα ο δυνάμει ευσυνείδητος συνεχιστής του ο Σύριζα, με ακραίες πινελιές από το «ορθόδοξο» απομεινάρι του «υπαρκτού σοσιαλισμού») βγάζει φλύκταινες στην ιδέα του ακούσματος και μόνο της λέξης «κέρδος»… Λες και ότι οι θέσεις εργασίας, θα έρθουν από τον ουρανό, ή από κάποιον ηλίθιο, που θα επιλέξει να επενδύσει σε μία χώρα με μηδενικά πλάνα, με «πρόγραμμα» χωρίς αρχή-μέση και τέλος και με αόριστη οικονομική-φορολογική πολιτική…

Τα πανό είναι έτοιμα, οι αναθεματισμοί στο τσεπάκι και η καταστροφολογία διάχυτη…

Και να μην μιλήσουμε για την έντεχνη αποβιομηχάνιση την δεκαετία του ’80, όπου επιδοτούνταν, τι πράγμασι, το κλείσιμο βιοτεχνιών ή βιομηχανιών…

Αλήθεια, ποιος χάρηκε και ποιος λογοδότησε για την απομάκρυνση των εργοστασίων της Pirelli στην Πάτρα και της Goodyear στην Σίνδο; Ποιος για το εργοστάσιο συναρμολόγησης των Opel στην Θήβα, ή το κλείσιμο του αντίστοιχου εργοστασίου της Nissan στον Βόλο;

Κανείς… Η «δουλειά» έγινε… Το καταραμένο κεφάλαιο έφυγε… Το διώξαμε… Και οι θέσεις εργασίας που χήρεψαν, οφείλονται στους κακούς επενδυτές… Αυτούς που πλέον με γενναιότητα διώχθηκαν από τα συνδικάτα, τους «παλλαϊκούς αγώνες», και τους «προστάτες» των εργαζομένων…

Στο βάθος, ελλοχεύει  η σαδιστική και διαστροφική τάση του ότι η «αστική δημοκρατία» δεν μας αφορά, μέσω της εξίσωσης προς τα κάτω και της γενικής μιζέριας, «παίζει» και να βρεθώ στην εξουσία κάποτε. Εμφανές…

Βλέπετε, εμείς εδώ είμαστε οι θεματοφύλακες και ο κυματοθραύστης των «δικαιωμάτων»… Κανείς άλλος. Λες και οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες της Ευρώπης, είναι δουλικά υποκείμενα που κατεβάζουν το κεφάλι… Το ότι αμέτρητα εργοστάσια αυτοκίνητου έχουν στηθεί σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβενία), ουδόλως απασχολεί κανέναν…

Αλλά, δεν είναι μόνο οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις που είχαν διαχρονική ένδεια στα των επενδύσεων…

Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ευκαιρία που απώλεσε η χώρα μας να αποκτήσει πίστα για την Formula 1 στο Ελληνικό… Τότε που ο supremo της F1, ο βρετανός Bernie Ecclestone, βρέθηκε στην Ελλάδα και είπε ούτε λίγο ούτε πολύ: «κάντε στο Ελληνικό μία πίστα. Δημιουργήστε και οικιστικό πλάνο εκεί, αλλά και έναν πνεύμονα δάσους. Υπάρχουν πάμπολλες πίστες που είναι σχεδιασμένες σε τέτοια περιβάλλοντα. Εσείς έχετε θάλασσα, τέλειο κλίμα, ιστορία, μουσεία, αξιοθέατα και αμέτρητα νησιά. Φτιάξτε μαρίνες και την πίστα. Θα σας δώσω έναν αγώνα το καλοκαίρι, πριν την διακοπή του πρωταθλήματος, έτσι ώστε μετά, ομάδες και επισκέπτες θεατές να κάνουν διακοπές στα νησιά σας. Χρειαζόταν μία πολιτική απόφαση εκείνη την στιγμή. Που θα σήμαινε χιλιάδες θέσεις εργασίας τόσο στο θεματικό πάρκο, όσο και στον τουρισμό. Αντ΄ αυτού είχαμε την επική δήλωση Σουφλιά: όσο είμαι εγώ υπουργός, δεν πρόκειται να γίνει πίστα στο Ελληνικό»… Το οποίο μέχρι σήμερα είναι σκουπιδαριό και ακόμα περιμένουμε εν μέσω πονηράδας και τερτιπιών να συνεχίσουμε να το απολαμβάνουμε ρημάδι…

Αλλά τα ανδραγαθήματα δεν σταματάνε εδώ… Πριν λίγα χρόνια έγινε στην Ελλάδα η εκδήλωση της απονομής των βραβείων Autobest, ενός πανευρωπαϊκού θεσμού, ο οποίος απονέμει τον τίτλο του καλύτερου αυτοκινήτου και συμμετέχουν χώρες από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Στην λαμπρή εκδήλωση που έγινε σε ξενοδοχείο στο Καβούρι, προσκεκλημένος ήταν και ο τότε υπουργός ανάπτυξης κ. Χατζηδάκης. Τι θα περιμέναμε στον λόγο του υπουργού; Μία δημόσια πρόσκληση στους εκπροσώπους των μεγαλύτερων εργοστασίων της παγκόσμιας βιομηχανίας αυτοκινήτου, που βρίσκονταν στην αίθουσα. Μία πρόσκληση για διερεύνηση επενδύσεων στην Ελλάδα… Αντ’ αυτού, ο υπουργός μας, ανέβηκε στο βήμα για να εκπονήσει ένα προεκλογικού format λογύδριο, άσχετο με την παρουσία του εκεί, αδιάφορο για όλους και αστείο για την υποδοχή του από τους προσκεκλημένους… Τι κρίμα… Αντί να έχει την ατζέντα του γεμάτη από επαφές εκείνες τις ημέρες μαζί τους, ανέλυσε τι έκανε ο ίδιος και το κόμμα του στα διαδικαστικά καθημερινά μας…

Είναι μερικά παραδείγματα, σχετιζόμενα με τον κλάδο του αυτοκινήτου, όμοιά τους υποθέτω βρίθουν και σε διάφορους άλλους τομείς της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας κλπ

Μετά από τα παραπάνω, μπορεί να δημιούργησε αίσθηση στην παγκόσμια (αυτοκινητο)βιομηχανία η προχθεσινή είδηση ότι ο πρωτοπόρος «κύριος Tesla», κατά κόσμον  Έλον Μασκ , παρουσιάστηκε από τον Ταγίπ Ερντογάν ως ο δημιουργός μιας σύγχρονης τουρκικής βιομηχανίας κατασκευής αυτοκινήτων, πλην όμως αποκλείεται να ερέθισε στο παραμικρό τα συμπλεγματικά, αδαή, εμμονικά και ιδεοληπτικά αρρωστημένα μυαλά που κρίνουν τις τύχες των επενδύσεων στα καθ΄ υμάς…

> Επενδύσεις δεν γίνονται, επειδή απλά είμαστε ταλαντούχοι στο να τις αποτρέπουμε. Εκτός, εάν, έστω και καθυστερημένα την τελευταία στιγμή, εάν και εφόσον μεταλλαχτούμε, κάνουμε τις κινήσεις που πρέπει. Δεν μπορεί η Ιρλανδία με προβληματικά logistics, να χαμηλώνει την φορολογία για να προσεγγίσει επενδύσεις και εμείς εδώ, σε οικονομικό σταυροδρόμι, έχοντας σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό, την έμφυτη δημιουργικότητα, να μην επενδύουμε στα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας για να προσθέσουμε χιλιάδες θέσεις εργασίας μέσω επενδύσεων…