Μόλις τέσσερα χρόνια κράτησε η «χρυσή εποχή» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Τότε που τα «άλογα ήταν ελεύθερα» και οι δυνατότητες της τεχνολογίας αποκτούσαν νόημα και υπόσταση μέσα από τις ανθρώπινες δυνατότητες.
Όμως, η τεχνολογία είναι πολύ περήφανη για να αφήσει τους ανθρώπους να την ποδηγετούν. Γι’ αυτό τους τιμώρησε με σειρά θανάτων, βάζοντας την υπόστασή της και πάλι μπροστά από αυτούς.
Οι προειδοποιήσεις ήταν καίριες. Έξοδος –με σειρά νεκρών– του Santos στην Πορτογαλία με το Ford RS200, θάνατος του Attilio Bettega με τη Rally 037 στην Κορσική, φριχτή έξοδος του Ari Vatanen με το 206 Τ16 στην Αργεντινή. Παρά τις «απειλές», ο «αρχηγός» των θνητών, ο μοναδικός ίσως οδηγός που παραδεκτά είχε τη γνώση, την ικανότητα και το επίπεδο να «εξημερώσει» και να υποτάξει τα αυτοκίνητα Group B, ο Φινλανδός Henri Toivonen, έμενε όρθιος στις επάλξεις και όλα έδειχναν ότι όσο και να ανέβαζε τον πήχη η τεχνολογία ο παράγοντας άνθρωπος θα υπερίσχυε.
Φευ…
Η «τεχνολογία συνωμότησε» και στις 2 Μαΐου 1986, στον Γύρο της Κορσικής, χρησιμοποιώντας τα 550 άλογα της Lancia δS4 οδήγησε στο θάνατο τον «αρχηγό Henri» και το συνοδηγό-ακόλουθο Sergio Cresto, στέλνοντας το μήνυμα στην ανθρωπότητα ότι «κανείς δεν τα βάζει με την τεχνολογία, πόσο μάλλον δε να την αμφισβητήσει δημόσια».
Αμέσως το βασίλειο των θνητών, υπό την επιμέλεια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA), όχι μόνο υπαναχώρησε προ της καταστροφής, αλλά για να προλάβει τα χειρότερα αναγνώρισε την ανωτερότητα της τεχνολογίας, τις δυσκολίες που έχουν οι άνθρωποι να τα βάλουν μαζί της και άμεσα κατάργησε τις «μηχανές Group B», ως δείγμα εξιλέωσης. Οι μηχανές που χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι για να αναδείξουν την κυριαρχία τους αποσύρθηκαν και σιγά-σιγά το έδαφος προετοιμάστηκε ώστε τα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Group A και αργότερα αυτά με την ονομασία WRCars να μην είναι τίποτα παραπάνω από μια real εκδοχή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που παίζουν οι πιτσιρικάδες.
Μόνο στις μύχιες σκέψεις ελάχιστων εγκεφάλων το 1980 υπήρχαν τα πιθανά μελλοντικά δεδομένα. Μέχρι τότε δυνατό αυτοκίνητο ράλι ήταν ένα πισωκίνητο ατμοσφαιρικό κλασικό αυτοκίνητο παραγωγής με φουσκωμένα φτερά, πανύψηλες αναρτήσεις για το χώμα και «πούπουλα» στον τομέα της ασφάλειας.
Όλα αυτά υπέστρεφαν με τις ώρες, ανεβάζοντας αδρεναλίνη και ακομπλεξάριστη ευχαρίστηση στα πλήθη και στα ίδια τα πληρώματα.
Αντίθετα, οι χρόνοι που έρχονταν θα έβαζαν τέρμα στην αθωότητα.
Προπομπός και πρωτοπόρος της εποχής Group B, το Audi Quattro το οποίο άλλαξε μια για πάντα το στίγμα των αγώνων ράλι. Με το καλημέρα έφερε στους αγώνες το συνδυασμό της θηριώδους δύναμης ενός εξωπραγματικού μηχανήματος, του turbo, με την τετρακίνηση.
Ήταν το τέλος της αθωότητας και η αρχή ενός εφιάλτη. Ή μήπως το ανάποδο;
Ford RS200
H Ford θα μπορούσε κι αυτή να διαμαρτύρεται για την κατάργηση του Gr. B, αφού η απόφαση δεν επέτρεψε στο τετρακίνητο με turbo RS200 των 400 ίππων να δείξει τις δυνατότητές του. Για την ιστορία, την ευθύνη της αεροδυναμικής του αυτοκινήτου την είχε ο ονομαστός την εποχή εκείνη από την F1, Southgate.
Audi Quattro
Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων ράλι ένας κατασκευαστής τόλμησε να συνδυάσει την τετρακίνηση με κινητήρα turbo. Ήταν η Audi με το Quattro που «αναστάτωσε» την ιστορία των αγώνων και τους άλλαξε προσανατολισμό… Είτε με το «μακρύ» Α1 και Α2, είτε με το «κοντό» ή το Sport, είχε κι αυτή ξεφύγει εκεί στα μέσα του ’86 με το S1 των 650 ίππων
Peugeot 205 T16
To Peugeot 205 T16 και η επόμενη εξέλιξή του Evo2 (με 450 ίππους) αποτελούν το πιο πετυχημένο μοντέλο αυτοκινήτου Group B στη σύντομη ιστορία της κατηγορίας, με δεκαέξι νίκες συνολικά, δύο τίτλους κατασκευαστών και δύο οδηγών. Η Peugeot θεώρησε παράνομη την κατάργηση του Gr. B, έσυρε τη FIA στα αστικά δικαστήρια και αποχώρησε από το θεσμό στο τέλος του ’86.
Εντυπωσιακό αλλά και αποτελεσματικό, χωρίς να προλάβει να εξελιχθεί ωστόσο, το Metro 6R4 της MG προκάλεσε την προσοχή για τον ατμοσφαιρικό κινητήρα των 3.000 κ.εκ., την τετρακίνηση και τα φουτουριστικά αεροδυναμικά βοηθήματα που εξέλιξε η Williams GP Engineering.
Lancia δS4
Lancia δS4. Το αυτοκίνητο που ουσιαστικά ήταν η «αιτία» να καταργηθεί το Group B. Σε αυτό βρήκαν το θάνατο οι Toivonen-Cresto και μαζί τους το Gr. B. Την ίδια εποχή ετοιμαζόταν η S4 Evo2 με 600 ίππους…
Τοyota Celica
H Toyota ονόμασε τη δική της πρόταση Celica Twin Cam Turbo. Με κλασική διάταξη αλλά ισχυρότερο κινητήρα, που έφτανε οριακά τους 380 ίππους, η Celica κέρδισε τρεις φορές στο Σαφάρι, αλλά ποτέ, παρότι είχε την τεχνογνωσία, δεν έφτιαξε τετρακίνητη έκδοση.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
16°
