Αυτή η βόλτα ξεκίνησε με μια πρόκληση. Ο φίλος Φίλιππος, υπέρμαχος του ποδηλάτου, είχε κουραστεί να με ακούει να μιλάω για το Twingo, για τα μέρη που ανακαλύπτω μακριά από την περιοχή μου, για το ότι δεν ψήνομαι να πάω με τα ΜΜΜ, για το πόσο πιο εύκολη είναι η ζωή μου τώρα που έχω αυτοκίνητο, για το πόσο τέλεια είναι όλα, η πόλη, η χώρα, ο κόσμος, το σύμπαν, ακόμα και αυτή η αχώνευτη, η κουτσομπόλα γειτόνισσά μου, που τελικά δεν είναι και τόσο κακιά…
«Καλά, καλά!», κόβει τον ειρμό μου ο Φίλιππος με βλέμμα –λυ-πή-σου –με. «Πάω στοίχημα όμως ότι την αγαπημένη σου βόλτα δεν μπορείς να την κάνεις με το αυτοκίνητο».
Η αγαπημένη μου βόλτα…Ξεκινάει από την Καραγιώργη Σερβίας, στρίβει αριστερά στην Ερμού, κάνει μια παράκαμψη στου Ψυρρή, συνεχίζει στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου-εδώ πάντα χαζεύω μια στιγμή την Ακρόπολη- καταλήγει στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου και αν έχει κουράγια κάνει και ένα πέρασμα από την Αδριανού.
«Χμμ... Για τι λεφτά μιλάμε;»
«Αθηνά σύνελθε, έχεις αυτοκίνητο, όχι πατίνι».
«Μπαααα; Τι έγινε; Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε;;»
«100€ από το πουθενά θα ήταν μια χαρά».
«Ωραία φόρτωσε το ποδηλατάκι σου και φύγαμε»
«Που ρε Αθηνά; Το Twingo είναι μια σταλιά!»
Πφφφ…Άντρες σου λέει μετά. Όλα εμείς πρέπει να τα κάνουμε τελικά. Ανοίγω πορτμπαγκάζ, ρίχνω πίσω κάθισμα και μετά ρίχνω κάθισμα συνοδηγού. «Ορίστε Φιλιππάκο έχεις 2,30 μ. για το ποδήλατό σου. Σου φτάνουν;». Τσιμουδιά δεν βγάζει ο Φίλιππος κάθεται στο πίσω κάθισμα, βάζει και τη ζώνη. «Μπράβο το καλό παιδί».
Με το που μπαίνουμε στην Καραγιώργη Σερβίας, δεν προλαβαίνω να παρκάρω και αρχίζουν οι μπηχτές: «Τι έγινε Αθηνούλα; Το μετανιώσαμε ήδη;». «Χα-χα, ας γελάσω. Έλα μαζί μου, πρέπει να σου δείξω κάτι».
Στη Στοά Καλλιγά (Καρ. Σερβίας 4, 216 7004791) έχει ανοίξει κάτι μαγικό. Original Vintage λέγεται η μάρκα που έχει τα γυαλιά των ονείρων μου/ σου/ του. Ναι, πρόκειται για vintage γυαλιά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το καταπληκτικό είναι ότι στη συγκεκριμένη μάρκα παίρνουν τους καλύτερους σκελετούς που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη τη δεκαετία του 70’, του 80’ και του 90’, προσθέτουν με το χέρι φακούς που φτιάχνουν οι ίδιοι στο εργαστήριό τους στην Αθήνα και τους επαναφέρουν στην αρχική τους κατάσταση, λες και μόλις βγήκαν από το κουτί. Το αποτέλεσμα είναι γυαλιά με υπέροχη vintage αισθητική, που θα ζήλευε και η Monica Vitti!
Αφού κάνουμε τα ψώνια μας, παίρνω φόρα και πάω να στρίψω στην Ερμού, ένεκα το στοίχημα. «Εεεε, Αθηνά, τι κάνεις; Δεν μπορείς να στρίψεις από εδώ, είναι πολύ στενά, δεν το βλέπεις;». «Φίλιππε το Twingo είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που συναγωνίζεται σε ευελιξία τα ταξί του Λονδίνου». Με κοιτάει σαν χάνος. «Αυτό σημαίνει αγαπητέ μου, ότι οι μπροστινοί τροχοί του στρίβουν σε γωνία 45 μοιρών, εξασφαλίζοντάς του τον καλύτερο κύκλο στροφής στην κατηγορία του, δηλαδή 8,6 μ.» Συνεχίζει να με κοιτάει σαν χάνος. «Με άλλα λόγια στρίβει τόσο εύκολα όσο το ποδήλατό σου, Φίλιππε». «Καλά, δεν ξαναμιλάω».
Προχωράμε στην Ερμού, ο Φίλιππος κρύβεται κάτω από το κάθισμα σίγουρος ότι θα μας μαζέψουν με το κουταλάκι, εγώ χαμογελάω αμήχανα, αλλά οι περαστικοί χαζεύουν το Twingo και μας χαιρετάνε. Φτηνά τη γλιτώσαμε. Φτάνουμε Ψυρρή και στρίβω στην οδό Πιττάκη, το αγαπημένο μου στενό με τα φωτιστικά. Το βράδυ είναι σκέτη μαγεία. Και μια που ήρθες μέχρι εδώ για να το χαζέψεις, μη φύγεις με άδειο στομάχι.
Το Καρότσι του Γιατρού (Μιαούλη 5-9) περιποιείται (και με το παραπάνω) κάθε μεταμεσονύχτια λιγούρα σου. Τα τεράααστια σάντουιτς χωράνε της Παναγιάς τα μάτια, και εσένα μαζί. Μετά τα μπαράκια του Ψυρρή όλοι δίνουν ραντεβού εδώ αναζητώντας γιατρειά. Τυχαία νόμιζες ότι λέγεται «του Γιατρού»;
Το καρότσι του γιατρού, Φωτό: Θανάσης Καρατζάς/Athens Voice
Συνεχίζουμε Θησείο και κάνουμε την καθιερωμένη στάση για να θαυμάσουμε την Ακρόπολη. «Λες το Twingo να χωράει εκεί πάνω;», ακούω έκπληκτη τον Φίλιππο, που ή χάζεψε ή (πιο πιθανό) βλέπει την ήττα του να έρχεται και προσπαθεί σαν ύπουλος τζογαδόρος να βγάλει τα σπασμένα. «Πάμε Φίλιππε, έχω μια λιγούρα». «Πού πάμε;»
Στον «Τάκη» φυσικά, τον πιο ξακουστό φούρνο σε όλη την Αθήνα (Μισαραλιώτου 14, Κουκάκι, 210 9230052) φυσικά! Γλυκάκια, κουλουράκια, κρουασανάκια, σαντουιτσάκια, σφολιατοειδή για όλες τις ορέξεις, για να μη μιλήσω για τα περισσότερα από 30 είδη ψωμιών. Τόσες και τόσες λιχουδιές, που άλλο να στις λέω και άλλο να τις τρως. Μιλάμε για ουρές, όχι αστεία.
Με χαρά βλέπω ότι ακριβώς δίπλα έχει ανοίξει ακριβώς αυτό που έψαχνα. Ένα τοσοδούλικο καφέ, με χρωματιστές γλαστρούλες και σκαμπό, ό,τι πρέπει για να σου φτιάξει τη μέρα. Το Drupes& Drips (Ζήτρου 20) έχει τέλειο καφέ και φρέσκους χυμούς που φτιάχνονται μπροστά στα μάτια σου.
Κάπου εδώ κοιτάω με νόημα τον Φίλιππο. «Εντάξει ρε Αθηνά, κέρδισες. Το Twingo πάει παντού. Ακόμα και εκεί που δεν το περιμένεις». «Χα!», αναφωνώ και προτάσσω ανοιχτή παλάμη. «Τι; Λες να πληρώσω την βενζίνη;». «Για κορόιδα ψάχνεις; Με 100€ γεμίζω δύο φορές το Twingo. Και τρεις μη σου πω!». «Εντάξει, τότε κερνάω φαγητό. Δηλαδή, τη ζαμπονοτυρόπιτα που πήρες. Πάντως €100 δεν έχω!». Άντρες…Ευτυχώς εγώ, έχω το Twingo να με πάει όπου θέλω.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
12°
