Μέχρι πριν από πέντε εβδομάδες, είχα μπει μία (αριθ.: 1) φορά στη ζωή μου σε πισίνα, όταν γίνανε τα εγκαίνια του Ποσειδωνίου εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είχε παρελάσει όλη η πόλη από εκεί, και δειχνόμασταν. Βασικά, δεν θυμάμαι αν μπήκα ή αν απλώς γύριζα δεξιά-αριστερά με ψεύτικα ντεγκραντέ γυαλιά ηλίου και παντελόνι παιδί των λουλουδιών. Ήταν 1978· δηλαδή —για να σας δώσω να καταλάβετε— πριν κι από τα 80s. Οπότε δεν ξέρω.
Όσο για τη θάλασσα, καθώς δεν πηγαίνω ποτέ διακοπές, δεν θυμάμαι πότε βούτηξα τελευταία φορά. Πάντως είχαμε δραχμές και πολυτονικό. Ευτυχώς δεν έχουμε δραχμές εδώ και δεκαετίες, κάτι είναι κι αυτό. Όσο για το μονοτονικό, είναι σκάνδαλο που οι μισοί κάπως εγγράμματοι Έλληνες ακόμα να το μάθουν καλά — μεταξύ τους και κάμποσοι επιμελητές εκδόσεων.
Ας είναι.
Προ έξι εβδομάδων λοιπόν, στις 14 Οκτωβρίου συγκεκριμένα, μπήκα σε πισίνα ουσιαστικά για πρώτη μου φορά — και κόλλησα. Κόλλησα για τα καλά. Ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα για τον εαυτό μου εδώ και χρόνια. Πλέον πηγαίνω κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή για προπόνηση, συν ένα Σάββατο για σκέτο κολύμπι μόνος μου. (Αν και πάντα υπάρχει υπεύθυνος εκεί, πανταχού παρών, προπονητής με πτυχίο ναυαγοσωστικής). Το κολυμβητήριο είναι στη ΧΑΝΘ, αυτό τον ιστορικό θεσμό της Θεσσαλονίκης που μετρά πάνω από έναν αιώνα ζωής και προσφοράς στην πόλη, η σχολαστική καθαρισμένη και θερμαινόμενη πισίνα είναι εικοσιπεντάρα (πράγμα που βολεύει έναν αρχάριο σαν κι εμένα), και η προπόνηση τις ώρες που πηγαίνω εγώ (07:30-08:30) γίνεται από τη Σταυρούλα Διουσλού, πρώην κολυμβήτρια της ΧΑΝΘ, απόφοιτη της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού του ΑΠΘ με ειδικότητα στην κολύμβηση, με δύο μεταπτυχιακά και πολλά άλλα πτυχία και ειδικεύσεις στο αντικείμενο (δείτε εδώ ένα βιογραφικό της).
Δεν είμαι καλός, ούτε έχω προοπτικές να γίνω καλός. Ωστόσο κάθε φορά μαθαίνω κάτι παραπάνω, και —για τα δικά μου δεδομένα— εξελίσσομαι. Κυρίως όμως, μου αρέσει. Σαν δρομέας, δεν ήξερα καθόλου αυτή την αίσθηση του νερού, που από τη μία σε δυσκολεύει και σου φέρνει αντίσταση, ενώ από την άλλη σού προσφέρει μια απίθανη εμπειρία «πτήσης» και, ας το πούμε έτσι, ελευθερίας. Κι αν η αναπνοή είναι ένα ζητούμενο (τις πρώτες πέντε-έξι προπονήσεις ξεχνούσα να πάρω ανάσα τις μισές φορές…), έτσι και βρεις κάπως τα πατήματά σου, τις ελέγχεις κι αυτές.
Ρώτησα δυο σχετικά πράγματα την προπονήτριά μου, και νά τι μας είπε:
Κ.Α.: Πέρα από τις Ακαδημίες, πόσοι ενήλικες αθλούνται στη ΧΑΝΘ;
Σ.Δ.: Με βάση τα τελευταία δεδομένα, οι αθλητές όλων των ακαδημιών υπολογίζονται γύρω στους 2.000, ενώ οι ενήλικες που αθλούνται στη ΧΑΝΘ φτάνουν τους 2.500. Οι ασκούμενοι ενήλικες στην πισίνα είναι περίπου 300 άτομα.
Κ.Α.: Για τι ηλικίες μιλάμε;
Σ.Δ.: Η άθληση και η κολύμβηση δεν έχουν ηλικία! Ωστόσο για να μιλάμε συγκεκριμένα τα παιδάκια ξεκινάνε κολύμβηση από 4 χρονών στη ΧΑΝΘ. Οι ασκούμενοι που έρχονται και κολυμπάνε καθημερινά εδώ ανήκουν πράγματι σε κάθε ηλικιακή ομάδα. Κολυμπούν και άνθρωποι άνω των 80 ετών. Και πάλι, δεν υπάρχει όριο.
Κ.Α.: Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται απλώς για να μάθουν να κολυμπάνε;
Σ.Δ.: Εννοείται πως υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται απλώς για να μάθουν να κολυμπάνε! Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν καν να επιπλέουν, όχι να κολυμπάνε — και αυτό αποδεικνύεται και από τους πνιγμούς που έχουμε δυστυχώς κάθε καλοκαίρι…
Κ.Α.: Από αυτούς, τι ποσοστό συνεχίζει να έρχεται στην πισίνα για να αθληθεί;
Σ.Δ.: Δεν γνωρίζω το ακριβές ποσοστό, αλλά εμένα σκοπός μου είναι ο κάθε άνθρωπος που έρχεται και θέλει να μάθει να κολυμπάει να το κάνει τρόπο ζωής, να αγαπήσει το άθλημα και να παραμείνει στο υγρό στοιχείο. Και με πολλούς πράγματι το καταφέρνουμε αυτό. Είναι πολλοί εκείνοι που ήρθαν δειλά, μόνο για να ξεπεράσουν τον φόβο τους και να μάθουν να επιπλέουν, και σήμερα είναι δεινοί κολυμβητές.
Κ.Α.: Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της κολύμβησης έναντι άλλων αθλημάτων;
Σ.Δ.: Τα πλεονεκτήματα της κολύμβησης είναι πολλά. Πρώτα απ’ όλα, η κολύμβηση γυμνάζει ολόκληρο το σώμα. Βελτιώνει συνολικά τη φυσική κατάσταση, έχει χαμηλό ποσοστό τραυματισμών, ενώ, λόγω του νερού, το σώμα έχει πολύ λιγότερη επιβάρυνση οπότε λειτουργεί βοηθητικά σε όσους θέλουν να κάνουν αποκατάσταση. Επιπλέον, προσφέρει ευεξία και αυτό που λέμε «προσωπική ισορροπία». Ο καθένας όμως θα πει κάτι διαφορετικό, αυτό που ο ίδιος διαπιστώνει κάθε φορά που βουτάει στο νερό, αλλά και αργότερα, όταν κάνει οτιδήποτε άλλο μέσα στην ημέρα.
Κ.Α.: Μπορεί άραγε να συνδυαστεί η κολύμβηση με ένα «σφιχτό» επαγγελματικό πρόγραμμα;
Σ.Δ.: Η κολύμβηση μπορεί να συνδυαστεί με το πρόγραμμα οποιουδήποτε εργαζόμενου, και το σίγουρο είναι ότι θα βελτιώσει αισθητά την ποιότητα της καθημερινότητάς του. Στην πισίνα της ΧΑΝΘ έχουμε μεγάλο εύρος ωραρίου, από τις 7:30 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ, ενώ είμαστε ανοιχτά και το Σαββατοκύριακο, οπότε σίγουρα μπορεί να καλυφθούν ακόμα και οι πιο πολυάσχολοι.
Κ.Α.: Για να κλείσουμε: Γιατί κολύμβηση;
Σ.Δ.: Η κολύμβηση είναι κατάλληλη για όλους καθώς συνδυάζει σωματική και ψυχική υγεία. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορείς να γυμναστείς, να διασκεδάσεις αλλά και να χαλαρώσεις ταυτόχρονα.
Ευχαριστώ πολύ τη Σταυρούλα Διουσλού, και για τη μίνι συνέντευξη, και γιατί δεν αφήνει να της ξεφύγει ούτε μια χεριά μέσα στο νερό, ούτε μια λάθος τεχνική, ούτε τίποτα.
* * *
Κάτι ανάμεσα σε Σαμαρά και BillieEilish.
Με μελαγχολούν τρομερά κάτι νέοι άνθρωποι που είναι πια ΤΟΣΟ προοδευτικοί στα ΠΑΝΤΑ, ώστε καταντούν ο ορισμός του συντηρητικού. Σαν να ανεβάζεις κιτρινισμένη μπροσούρα στο TikTok. Κάτι ανάμεσα σε Σαμαρά και BillieEilish.
* * *
Πότε θα τα σπάσουν Τραμπ-Μασκ και θα γίνει [Censored] το έλα να δεις στον Λευκό Οίκο και στα πέριξ; Discuss.
Πριν το Thanksgiving
Πριν τα Χριστούγεννα
Στον μήνα από την ορκωμοσία επάνω
Δεν θα βγάλουν παρέλαση
Έξι μήνες ταβάνι
Αυτή η ιστορία (1ον) θα τελειώσει, (2ον) δεν θα τελειώσει καλά, και (3ον) θα την πληρώσουμε όλοι και πριν και, κυρίως, μετά.
* * *
Ένας Τσελεμεντές εν προόδω
Στις συνταγές μας σήμερα, έχουμε το άκρον άωτον του βίντατζ σνακ: χτυπητό αυγό με ζάχαρη και κακάο. Το στέλνει η καλή μας φίλη Μαίρη Ιορδανίδου. Την ευχαριστούμε πολύ, και περιμένουμε και τις δικές σας συνταγές. Στείλτε τες μας με ένα μέιλ!
Ρετρό χτυπητό αυγό
ΥΛΙΚΑ:
Ένα αυγό
Μια γεμάτη κουταλιά του γλυκού ζάχαρη
Μια κοφτή κουταλιά του γλυκού κακάο
Ίσως λίγο κονιάκ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Χωρίζουμε το ασπράδι και το βάζουμε στην άκρη.
Βάζουμε τον κρόκο σε μια κούπα του τσαγιού.
Ρίχνουμε από πάνω τη ζάχαρη.
Με ένα κουταλάκι, χτυπάμε για ώρα, μέχρι να μας πονέσει το χέρι.
Όταν μάς πονέσει, έχουμε φτιάξει μια αφράτη, μοσχομυριστή κρέμα.
Μπορούμε να το φάμε και έτσι.
Αλλά μπορούμε να ρίξουμε και το κακάο τότε, και να συνεχίσουμε το χτύπημα.
Όταν δεν αντέχουμε άλλο, σταματάμε να χτυπάμε.
Το τρώμε λίγο-λίγο, νιώθοντάς το στο στόμα, και βλέποντας οπωσδήποτε ένα παλιό σίριαλ στο λάπτοπ. Εναλλακτικά, όρθιοι στην κουζίνα.
Επαναλαμβάνουμε με ακόμη μία μερίδα, γιατί μια κούπα είναι οκέι για ένα παιδί, εμείς θέλουμε κι άλλο.
Σημείωση: Αν θέλουμε, στάζουμε και λίγες σταγόνες κονιάκ μαζί με το κακάο για έξτρα γεύση.
Έχοντας διαβάσει και το προηγούμενο μυθιστόρημα της Κιμ Χιε-Τζιν («Η κόρη μου», μετάφραση Αμαλία Τζιώτη, Ίκαρος 2023), χαρήκαμε πολύ που κυκλοφόρησε και η «Ακρόαση», πάλι βέβαια από τον Ίκαρο, και πάλι μεταφρασμένη απευθείας από τα κορεατικά. Μας είχε αρέσει πολύ εκείνο το βιβλίο, που μιλούσε για την προσπάθεια αποδοχής της ομοφυλόφιλης κόρης της από την κεντρική ηρωίδα, αλλά και για την παρακμή του σώματος, τη φθορά, την πίκρα και την απομόνωση της μεγάλης ηλικίας. Στην «Ακρόαση» έχουμε πάλι την ίδια «συγκρατημένη» και «ευγενική» πρόζα, την ίδια λιτότητα, την ίδια υποβόσκουσα δύναμη κάτω από τις λέξεις και τα πράγματα, ένα ποτάμι που κυλάει μουντά. Και βέβαια μια εντελώς διαφορετική, άκρως πρωτότυπη ιστορία, με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Πολύ ιδιαίτερη λογοτεχνία, αλλιώτικη και ταυτόχρονα οικουμενική. Μας άρεσε πολύ.
Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
Εκείνη κρατάει τον Σουν-Μου γερά από τον αυχένα. Στη συνέχεια προσπαθεί να ακινητοποιήσει το μικρό, ισχνό σώμα του με το άλλο της χέρι. Είναι μια στιγμή που δεν μπορεί να περιγραφεί διαδοχικά. Είναι ένα συμπυκνωμένο χάος αποτελούμενο από τρομερές στιγμές αρπαγμάτων, πάλης, αντίστασης, τρανταγμάτων, ουρλιαχτών, παρακλήσεων και στριμωγμάτων. Εκείνη τυλίγει το πουκάμισο που είχε βγάλει νωρίτερα και προσπαθεί να πιάσει με αυτό τον Σουν-Μου. Ενώ ταυτόχρονα πιέζει το μικρό πλάσμα στο έδαφος, ενώ συγκρατεί με όλη της τη δύναμη την επιθυμία της να τα παρατήσει. Εκείνη ανοίγει την πόρτα της παγίδας με το ένα πόδι και προσπαθεί να σπρώξει τον Σουν-Μου μέσα. Μια τεράστια ορμή ξεχύνεται από το μικρό του σώμα. Ένα πυκνό σύννεφο σκόνης σηκώνεται κάτω από το αγωνιζόμενο σώμα του, σάλια πετάγονται παντού και ακούγονται ουρλιαχτά.
Εκείνη μοιάζει να καταφέρνει σχεδόν από θαύμα να σπρώξει το σώμα του Σουν-Μου μέσα στην παγίδα. Κάνει όμως λάθος. Πριν προλάβει καλά-καλά να ανοίξει την πόρτα, ο Σουν- Μου τής ξεφεύγει από τα χέρια. Καθώς τρέχει μακριά, το σώμα του γέρνει προς τη μία μεριά κοντεύοντας να κουτρουβαλήσει αρκετές φορές. Πρέπει να έχει τρομάξει πολύ.
«Σουν-Μου! Σουν-Μου!»
Εκείνη σηκώνεται για λίγο πάνω, και μετά κάθεται ξανά επιτόπου. Είναι και η ίδια εξουθενωμένη. Οι πήχεις και το πίσω μέρος των χεριών της έχουν βαφτεί με αίμα. Τα κοφτερά νύχια του Σουν-Μου έχουν αφήσει γρατσουνιές. Εκείνη τυλίγει το πουκάμισο γύρω από το ένα της χέρι που έχει σχεδόν κατακρεουργηθεί. Το κόκκινο αίμα ποτίζει το λεπτό ύφασμα.
Νά και το οπισθόφυλλο:
Η Ιμ Χε-Σου είναι μια επιτυχημένη θεραπεύτρια που εμφανίζεται τακτικά σε μια δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή. Όταν κάνει ένα αρνητικό σχόλιο για ένα δημόσιο πρόσωπο που αργότερα αυτοκτονεί, απολύεται από τη δουλειά της, χάνει τους φίλους της, ενώ ο γάμος της αρχίζει να καταρρέει. Μια μέρα συναντά απρόσμενα τη Σε-Ι, ένα εννιάχρονο κορίτσι που προσπαθεί να ταΐσει μια αδέσποτη γάτα. Οι γάτες του δρόμου που φαίνεται να βρίσκονται παντού απολαμβάνουν τη φροντίδα μιας ακόμα γυναίκας και την οργή όλων των υπόλοιπων κατοίκων. Όπως η Ιμ Χε-Σου και η Σε-Ι, έτσι και εκείνες υπομένουν διάφορες επιθέσεις και οι πληγές τους επουλώνονται αργά. Η Ιμ Χε-Σου, που δεν είχε ποτέ φιλοζωικές ευαισθησίες, μήτε αδυναμία στα παιδιά, βρίσκεται πια συνδεδεμένη με κάτι πιο μεγάλο και βαθύ από εκείνη.
Βρείτε το εδώ, ή στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας, ή όπου αλλού σάς αρέσει να προμηθεύεστε τα βιβλία σας.
* * *
Το Ημερολόγιο κυκλοφορεί τρεις φορές την εβδομάδα: κάθε Σάββατο, κάθε Κυριακή, και κάθε Τετάρτη. Θυμίζουμε: όποιος έχει μία πρωτότυπη και ωραία, απλή συνταγή, για την οποία υπερηφανεύεται, μπορεί αν θέλει να μας τη στείλει με μέιλ. Επίσης μπορεί να μας στείλει μέιλ και για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Σας ευχαριστούμε πολύ.
18°
