Ρίβα, η υπναρού

Γνώρισα τη Ρίβα πριν τις γιορτές, στο Θρούμπι. Instant Crash, που λένε και οι Daft Punk. Την έφερε ο «καινούργιος της μπαμπάς» ο Τάσος, μαζί με την Αναστασία, το κορίτσι που την έσωσε. Στο Θρούμπι έχουν κατά καιρούς πιει τα νερά τους και φάει τα ζαμπονάκια τους μερικά από τα ωραιότερα σκυλιά της Αθήνας: ο Ιβάν του Αντρέα, ο Όσκαρ της Αργυρώς, ο Νίο της Μαρτίν, η Άμπι της Δέσποινας, ο Τζέρι του Κώστα, η Ήρα και η Ρόζα της Αναστασίας, ο Μάρκος της Ρινέττας… Κανένα όμως δεν έχει ταλαιπωρηθεί όσο η φουκαριάρα η Ρίβα. Μας τα λέει η Αναστασία που την υιοθέτησε:

«Πριν 2 χρόνια κάποιος από τους φίλους μου στο facebook μοιράστηκε μαζί μας τη φωτογραφία της μικρής από το ΚΑΖ. Είχε τότε δύο μήνες που είχε μεταφερθεί από το παράνομο εκτροφείο στο Μαραθώνα στις εγκαταστάσεις του ΚΑΖ στο Μαρκόπουλο και προωθούσαν για υιοθεσία και φιλοξενία τα σκυλιά που κατάφεραν να σώσουν.

Δεν είχα σκοπό να πάρω κατοικίδιο αλλά η φατσούλα της μου “έμεινε”. Έφυγα για ταξίδι την Πρωτοχρονιά, τη σκεφτόμουν συνέχεια, αλλά όλο έλεγα ότι καθώς μένω μόνη μου δεν μπορώ να πάρω σκύλο. Ωστόσο, όταν γύρισα στην Αθήνα, είχα σχεδόν πάρει την απόφαση. Είπα αρχικά να περάσω από το ΚΑΖ, να δω αν χρειάζονται βοήθεια γενικά και να τη γνωρίσω από κοντά. Εννοείται πως την ερωτεύτηκα αμέσως και έτσι η Ρίβα βρήκε σπίτι, και εγώ τη Ρίβα. Δεν ξέρουμε την ηλικία της ακριβώς, μου είπαν οι γιατροί ότι ήταν γύρω στα 5-6 όταν τη πήρα.

Η κακομοίρα έπρεπε να προσαρμοστεί… στον πολιτισμό γιατί όλη τη μέχρι τότε ζωή της την είχε περάσει σε ένα κλουβί με άλλα δύο τζακ ράσελ. Γεννούσε συνέχεια. Πρέπει να είχε κάνει πάνω από 10 γέννες. Δεν είχε ιδέα από ελευθερία, τρέξιμο, παιχνίδι. Δεν είχε την αίσθηση ενός μεγαλύτερου χώρου. Δεν ήξερε ούτε να σκαλιά να ανέβει. Τις δύο πρώτες βδομάδες την ανέβαζα και την κατέβαζα αγκαλιά. Έτρεχε πάνω στις μπαλκονόπορτες γιατί δεν έχει δει ποτέ στη ζωή της τζάμι. Παρόλα αυτά, έμαθε πολύ γρήγορα τα πάντα. Ξέρει κόλπα, κάνει τούμπες και διάφορα άλλα τέτοια κόλπα. Τσίρκο μεντράνο δηλαδή το σκυλί.

Είναι απίστευτα φιλική με όλους, από ζώα μέχρι ανθρώπους. Τρελαίνεται για παιδιά: στο δρόμο μας σταματάνε συνέχεια για χάδια και μπορεί να κάθεται ώρες να παίζει με τα πιτσιρίκια. Έχει γίνει η μασκότ της παρέας, γιατί την παίρνω παντού! Έρχεται μαζί μου στο γραφείο, πηγαίνουμε μαζί βόλτες, για καφέ και στα σπίτια των φίλων. Διακοπές εννοείται πάντα μαζί, αν και δεν της πολύ αρέσει το κολύμπι, κάνει όμως ηλιοθεραπεία με τις ώρες στην παραλία.

Η μόνη δυσκολία για μένα είναι το πρωινό ξύπνημα για βόλτα, αλλά ευτυχώς η Ρίβα είναι υπναρού! Πολλές φορές την ξυπνάω με το ζόρι για να πάμε το πρωί στη δουλειά. Κάνει πως σηκώνεται, αλλά με το που γυρίζω εγώ για να πάω στην πόρτα, τρέχει πίσω στο κρεβάτι της και συνεχίζει να κοιμάται! Τα Σαββατοκύριακα αυτή είναι η τελευταία που ξυπνάει.

Γενικά νομίζω ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες που να μην ξεπερνιούνται όταν το κατοικίδιο το αντιμετωπίζεις σαν φίλο και όχι σαν πρόσθετο βάρος. Όπως και με τους ανθρώπους, όλες οι σχέσεις μπορούν να σε δυσκολέψουν, όταν όμως σε γεμίζει η παρέα, είτε αυτή έχει δύο πόδια, είτε τέσσερα, δεν κοιτάς τα αρνητικά. Μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι, να βρίσκεις λύσεις και αλλάζεις συνήθειες.

Έτσι, και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι η αγάπη. Κλισέ, αλλά αυτό ακριβώς σου δίνει ένας σκύλος. Μια ατελείωτη τεράστια no-matter-what αγάπη.

Πριν πάρω τη Ρίβα, δε με ένοιαζε αν ο σκύλος που θα πάρω είναι ράτσας, γι’ αυτό και δε θα έπαιρνα ζώο από pet shop. Μου φαίνεται εντελώς χαζό να δώσεις λεφτά για κάτι που ούτως η άλλως δεν αγοράζεται. Είτε 500 ευρώ δώσεις, ή τίποτα, θα εισπράξεις την ίδια αφοσίωση από το σκύλο σου. Όταν όμως πήρα τη Ρίβα, έμαθα αντίστοιχες ιστορίες και για άλλα σκυλιά. Κι επειδή έκανα πάνω από ένα χρόνο να συνεφέρω την μικρή από διάφορα προβλήματα υγείας (πολλά τα αντιμετωπίζουμε ακόμα), τα οποία προκλήθηκαν από τις απάνθρωπες συνθήκες στο παράνομο εκτροφείο, θεωρώ απαράδεκτο να στηρίζουμε τέτοιου είδους “επιχειρήσεις”».

Τα παιδιά στο ΚΑΖ δίνουν έναν αγώνα καθημερινά και δυσκολεύονται εξαιρετικά καθώς δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι.

* Το ΚΑΖ (Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων) είναι Σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 1988.Είναι μία ομάδα ανθρώπων που δημιουργήθηκε από την κοινή τους ανάγκη να φροντίσουν αδέσποτα ζώα. Η υπεράσπιση του δικαιώματος τους στη ζωή με αξιοπρέπεια, είναι αυτό που τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν. Όλη η δραστηριότητα του Συλλόγου στηρίζεται στην αγάπη και στην εθελοντική δράση των μελών του, αλλά και σε δωρεές και χορηγίες. Περισσότερα εδώ: www.kazshelter.gr