Life

Οι υποσχέσεις για το 2024: «Δεν θα τρώω το βράδυ, θα κάνω γυμναστική, θα περνάω λιγότερο χρόνο στα σόσιαλ»

Η επιστροφή στη ζωή μας, όπως την ξέραμε, τη δεύτερη βδομάδα του καινούργιου χρόνου

34585-78037.jpg
Δήμητρα Γκρους
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Τα new year’s resolutions του 2024
Τα new year’s resolutions του 2024 © Δήμητρα Γκρους

Τα Νew year's resolutions για το 2024 που βάλαμε στις διακοπές των Χριστουγέννων. Πόσοι τα τηρούν; 

Ακόμα και όσοι σνομπάρουν τα new year’s resolutions όλο και κάτι θα υποσχέθηκαν στον εαυτό τους: Μέχρι το καλοκαίρι θα χάσω 10 κιλά. Θα τρώω λιγότερο, θα κόψω το βραδινό και θα κάνω διαλειμματική. Θα ξεκινήσω γιόγκα, πιλάτες, τρέξιμο, ψυχοθεραπεία. Θα διαβάζω περισσότερα βιβλία και –κυρίως– θα περνάω λιγότερο χρόνο στο Facebook, στο Instagram και στο Tik-Tok. Θα κοιτάζω λιγότερο την οθόνη και θα βλέπω περισσότερο τους φίλους μου ή την οικογένειά μου. Θα ταξιδέψω περισσότερο. Θα είμαι πιο συνεπής. Δεν θα αργώ στα ραντεβού μου. Θα ξυπνάω νωρίς το πρωί και δεν θα ξενυχτάω χαζά το βράδυ. Θα δουλεύω λιγότερο (ή περισσότερο). Θα βγάλω περισσότερα χρήματα (ή θα ξοδεύω λιγότερα). Θα οργανώσω καλύτερα τον χρόνο μου για να μην αισθάνομαι ότι μου φεύγει χωρίς να τον καταλαβαίνω.

Αυτό το τελευταίο δεν το αρθρώνουμε έτσι ακριβώς, σαν στόχο, κρύβεται όμως πίσω από άλλους και είναι μια σκέψη, αίσθηση, small talk της χρονιάς που πέρασε. Τουλάχιστον για όσους ερχόμασταν αντιμέτωποι με αυτό το αίσθημα ότι ο χρόνος μέσα στη μέρα ποτέ δεν είναι αρκετός (για να τελειώσουμε τις δουλειές μας, για να κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό με τον εαυτό μας πέρα από υποχρεώσεις, για να ξεκουραστούμε, για να περάσουμε χρόνο με τους αγαπημένους μας), ή με το αίσθημα ότι δεν φτάνουν οι μέρες μέσα στην εβδομάδα (πόσες φορές δεν ευχηθήκαμε να είχαμε ακόμα μία μέρα για να προλάβουμε τα deadlines ώστε να μην καταλήγουμε εξουθενωμένοι το βράδυ στον καναπέ;) Το γιατί δεν μας φτάνει ο χρόνος είναι μια άλλη συζήτηση που ξεπερνάει την ατομική ζωή και τις συνήθειες του καθενός και αγκαλιάζει τον συλλογικό μεταμοντέρνο μας εαυτό. Ο οποίος τις μέρες πριν και μετά την Πρωτοχρονιά, παραδοσιακά, είθισται να μπαίνει σε λειτουργία safe mode σε όλο τον δυτικό κόσμο. Το ημερολόγιο δίνει το έναυσμα, οι πιο τυχεροί έχουν και ως ενήλικες τον χρόνο που είχαν ως παιδιά/νέοι όταν έκλειναν σχολεία και σχολές δύο εβδομάδες, άλλοι ξεκλέβουν απλώς λίγες μέρες. Έστω με διαλείμματα η ροή του χρόνου για λίγο κάνει πως σταματάει, το 2023 γίνεται 2024 στο διηνεκές (όσο ζούμε) και μετά των Φώτων και του Αϊ-Γιαννιού μπαίνουμε όλοι μαζί σε mode επαναφοράς στη ζωή όπως την ξέραμε, η οποία λίγα έχει καταλάβει από τα πυροτεχνήματα της Πρωτοχρονιάς.

Δεν είναι εύκολο να βάλεις σε λέξεις το συναίσθημα της δεύτερης εβδομάδας της καινούργιας χρονιάς. Επιστροφή στο γραφείο πιο ξεκούραστοι αλλά και κάπως αποδιοργανωμένοι. Ίσως αμήχανοι, με ελαφρύ χανγκόβερ. Φάγαμε και ήπιαμε πολύ (χωρίς τύψεις), βγήκαμε έξω, περάσαμε καλά, αλλάξαμε παραστάσεις, είδαμε φίλους, ευχαριστηθήκαμε ή καταπιεστήκαμε στα οικογενειακά τραπέζια, δεν κάναμε τίποτα ή κάτι από όλα. Κυρίως προλάβαμε να γεμίσουμε αισιοδοξία ότι η νέα χρονιά θα φέρει όσα δεν μας αρέσουν στη ζωή μας και θέλουμε να τα αλλάξουμε. Ακόμα την έχουμε. Την αισιοδοξία. Είμαστε στην αρχή. Μόνο που υπάρχει και αυτή η φωνούλα στην άκρη του μυαλού μας. Για λίγο αφεθήκαμε να αισθανθούμε ότι όλα γίνονται αρκεί να τα ευχηθείς. Αν η επαναφορά στην κανονική ροή κρύβει μια μελαγχολία είναι ίσως επειδή συνειδητοποιούμε ότι η αλλαγή στο ημερολόγιο μας άφησε ίδιους και απαράλλαχτους. Και όσα επιθυμήσαμε για τη νέα χρονιά τώρα καλούμαστε να τα βάλουμε σε εφαρμογή.

Τη δεύτερη εβδομάδα του καινούργιου χρόνου –ξαφνικά– μείναμε μόνοι με τις υποσχέσεις που δώσαμε στον εαυτό μας. 

Κάπως έτσι τη δεύτερη εβδομάδα του χρόνου –ξαφνικά– μείναμε μόνοι με τις υποσχέσεις που δώσαμε στον εαυτό μας. Τι λένε τα στατιστικά; Μόλις το 9% των ενηλίκων είναι συνεπές ως προς τους στόχους που βάζει για τη νέα χρονιά. Το 43% έχουν ξεχάσει τους στόχους τους μέχρι τον Φεβρουάριο. Την ίδια στιγμή το 85% πιστεύουν ότι οι ευεργετικές τους επιπτώσεις των αλλαγών θα διαρκέσουν για 1 και 2 χρόνια, το 57% για 5 χρόνια! Με λίγα λόγια είμαστε πιο επιρρεπείς  να πιστεύουμε όσα υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας, παρά να τα κάνουμε πράξη. Λογικό και ανθρώπινο. Στο ωρολογιακό μεταίχμιο ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να παραδεχτούμε όσα δεν μας αρέσουν  και να πούμε: θα τα αλλάξω. Οι (κακές) συνήθειες όμως αντικαθίστανται δύσκολα, τις ευκολίες μας δεν τις αποχωριζόμαστε, τα καινούργια χόμπι θέλουν αποφασιστικότητα και η φυσική μας τάση είναι να παραμείνουμε στον παλιό μας εαυτό από τον οποίο ποτέ δεν φύγαμε. Οι τομές που φανταστήκαμε για την «Καλή χρονιά!» απαιτούν σθένος, αντίσταση σε πρόσκαιρους πειρασμούς, συνειδητότητα. Πόσο εύκολα κόβεις τα γλυκά όταν έχεις εθιστεί σε τόση ζάχαρη;

Παραμένει η ευκαιρία, πάντως, μπορεί να (θέλουμε να) είμαστε στο 9%. Αλλά και πάλι, αφού το ξέρουμε ότι δεν είμαστε συνεπείς με τα new year’s resolutions, γιατί κάθε Πρωτοχρονιά επιμένουμε; Ίσως γιατί, σε υπαρξιακό επίπεδο, οι στόχοι αυτή τη στιγμή του χρόνου λειτουργούν καθησυχαστικά, σαν μια διαβεβαίωση ότι πάντα θα υπάρχει χρόνος να αλλάξουμε τα πράγματα που δεν μας αρέσουν, πάντα θα υπάρχει χρόνος να κάνουμε τα πράγματα που δεν κάναμε, πάντα θα υπάρχει χρόνος να γίνουμε ομορφότεροι, πλουσιότεροι, ωριμότεροι, ηρεμότεροι, ευτυχέστεροι. Το μυστικό στην προηγούμενη πρόταση είναι: πάντα θα υπάρχει χρόνος. Ίσως και να είναι χρήσιμος, μέχρι ένα σημείο, αυτός ο εφησυχασμός. Δεν είναι εύκολο να ζεις με τη γνώση ότι έχεις ημερομηνία λήξης. Άλλωστε αν ζούσαμε έτσι δεν θα χρειαζόταν να δίνουμε κάθε νέα χρονιά στον εαυτό μας τις ίδιες υποσχέσεις. Κι αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση. Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο της επαναφοράs, με πιο γεμάτες τις μπαταρίες. Και πράγματι έχουμε μια ευκαιρία. Τα τρία του τίτλου είναι οι δικοί μου στόχοι για τη νέα χρονιά. Οι δικοί σας;

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.