Επτά Θαυμάσια Αμαρτήματα

Είναι κάποιες στιγμές, κάποιες μέρες, συνήθως όταν γελάς ή όταν καταναλώνει κάτι (χαρά, τέχνη, ιδέες, χάδια), που νιώθεις να προδίδεις την ίδια την ανθρωπότητα. Μπορείς τάχα —αναρωτιέσαι— να συναρπάζεσαι από κάτι, από οτιδήποτε, όταν δυο βήματα από εσένα γίνονται εγκλήματα; Σημεία και τέρατα; Όταν μια φασιστική υπερδύναμη σκοτώνει λίγο-λίγο μια χώρα σαν και τη δικιά σου; Είναι δυνατόν να κλείνεις έστω και για λίγο τα μάτια στα αίσχη και στη φρίκη; Γίνεται να μη σκέφτεσαι διαρκώς το μεγάλο Κακό και να περιμένεις πώς και πώς να πάει 8, ή 9, ή άντε 10, για να αποτραβηχτείς στον κόσμο σου, στα σκυλιά σου, στα γατιά σου, στα βιβλία σου και στην τηλεόρασή σου; Ενώ μάλιστα καυχιέσαι με τον δημόσιο λόγο σου πως συμμετέχεις όσο μπορείς στα κοινά; Και, εν πάση περιπτώσει, όλες αυτές οι μικροαπολαύσεις σου —μα πόσο μικρές, ναι;…— δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι να λυθούν κάποια, έστω, από τα προβλήματα του πλανήτη ή της χώρας σου; Όχι, δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν είναι «αμαρτία». Αμαρτία είναι να αποστερείς από τον εαυτό σου όσα σού έχουν απομείνει — και δεν είναι πολλά πια· έχασες ένα σωρό μεγαλώνοντας, κι έχασες άλλα τόσα με τις επιλογές σου. Από τη φθορά της ζωής, μια καταδική σου υπόθεση, και από τη φθορά των άλλων, έχεις μείνει μισός. Το μόνο που σου απομένει για να είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙ σε θέση να δηλώνεις παρών εκεί που πρέπει, είναι να κυνηγάς, στα μεσοδιαστήματα, τη μικρή, ταπεινή (ή ίσως όχι και τόσο ταπεινή τελικά) ικανοποίησή σου. Το λίγο που έχεις ακόμη να μείνεις εδώ (και είναι πάντα λίγο αφότου σε αποχαιρετήσει η εφηβεία) οφείλεις να πλουτίσεις. Και τι μπορεί να σε πλουτίσει περισσότερο από την καλοσύνη και την τέχνη — κι εκείνα τα χάδια; Ίσως οφείλεις δε και κάτι ακόμη: να αμαρτήσεις παράφορα: θανάσιμα.

ΕΝΑ. Έχε κατά νου ότι δεν είναι ασύγγνωστο να είσαι οκνηρός. Ίσα-ίσα, είναι απαραίτητο. Το οφείλεις στον εαυτό σου. Τεμπέλιασε. Κοιμήσου και ξεκουράσου όσο γίνεται και όσο πρέπει. Φρόντισε τον εαυτό σου και δίνε του αυτά που του αξίζουν. Μόνο έτσι μπορείς να αποδώσεις στη δουλειά σου, μόνο έτσι θα έχεις σοβαρές επιτυχίες. Αν ακούς παραδείγματα ανθρώπων που δούλευαν 20 ώρες την ημέρα για να πετύχουν, μην τα πιστεύεις. Τεμπέλιασε σήμερα, για να δουλέψεις πολύ αύριο. Γιατί θα χρειαστεί να το κάνεις.

ΔΥΟ. Ξέρε πως είναι μια χαρά να είσαι αλαζών. Είσαι ανώτερος από τον καθένα. Είσαι το κέντρο του σύμπαντος. Ό,τι υπάρχει και ό,τι φαίνεται βρίσκεται γύρω από εσένα. Όλα τα άλλα είναι μύθοι. Πίστεψε στον εαυτό σου. Μπορείς να πετύχεις πολλά. Και, κυρίως, να βρεις και άλλους που πιστεύουν στον εαυτό τους. Απόφυγε όσους νιώθουν ανθρωπάκια, γιατί είναι ανθρωπάκια. Το ξέρεις πολύ καλά πως το σύμπαν θα καταρρεύσει με τον θάνατό σου. Μέχρι τότε, μπορείς να το κάνεις να ζει καλά: μόνο εσύ, και άλλος κανείς.

ΤΡΙΑ. Μάθε πως η λαιμαργία είναι κάτι καλό. Η νηστεία είναι για τους παπάδες και τους σούφι. Έσο λαίμαργος, βουλιμικός, τίποτε δεν υπάρχει που να σου στερήσει την πείνα, τίποτε δεν γίνεται να σε χορτάσει: χορτασμένος είναι μόνο ο πεθαμένος. Τρώγε τα πάντα, και διαρκώς. Δώσε βάση στην πνευματική τροφή. Διάβασε. Και μετά διάβασε κι άλλο. Θα προλάβεις να διαβάσεις τόσα λίγα, έτσι κι αλλιώς. Όσο είσαι εδώ, δώσ’ του να καταλάβει. Μη σταματάς να είσαι πεινασμένος — γιατί η τέχνη και η αγάπη δεν χορταίνονται.

ΤΕΣΣΕΡΑ. Θυμήσου ότι γεννήθηκες λάγνος. Η φιληδονία είναι η πραγματική ανθρώπινη κατάσταση. Μην ελέγχεις τις επιθυμίες σου, άσ’ τες να ελέγξουν εκείνες εσένα. Στομώνοντας όσα βοούν μέσα σου, καταντάς μια άβουλη μαριονέτα. Μην αρκείσαι στα ψίχουλα, θέλε τα όλα. Αγάπα τις ηδονές. Είναι η πραγματική αιτία που βρέθηκες εδώ, δεν γεννήθηκες για να γίνεις σαολίν. Η απόλαυση βρίσκεται σχεδόν παντού. Μπορεί να είναι μια γάτα, το σκάκι, ένα μοναχικό απόγευμα, μια σειρά στο ΗΒΟ. Και όλα τα άλλα: εσύ θα το ορίσεις.

ΠΕΝΤΕ. Λάβε υπόψιν ότι η απληστία δεν είναι εκείνο το κακό πράγμα που σου έμαθαν μικρό. Θέλε πάντα περισσότερα. Αυτά που έχεις σήμερα δεν αρκούν, γιατί πλέον είσαι άλλος: τα αποκτήματά σου σου άλλαξαν επίπεδο. Ζήτα, πάρε, κατάφερε να αποκτήσεις περισσότερα. Δεν είναι εύκολο. Αλλά κανείς δεν σου υποσχέθηκε πως η ζωή είναι παιχνιδάκι. Να είσαι πλεονέκτης. Μια χούφτα γενιές πριν, οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι αν είχαν αρκετό αλεύρι και καθαρό νερό. Εσύ όμως τυχαίνει να ζεις την πιο πλούσια εποχή.

ΕΞΙ. Μην ξεχνάς ότι αυτό που σε κρατά όρθιο είναι η οργή. Βάλ’ τα με τον εαυτό σου που τεμπελιάζει, που μένει αδρανής, που σκορπά σε γελοιότητες τον χρόνο σου, τη μόνη σου όντως περιουσία. Θύμωσε μ’ αυτούς που φταίνε. Αν δεν είσαι τυφλός, θα βρεις ποιοι είναι στ’ αλήθεια. Η οργή δεν τυφλώνει. Η ανοησία και η άγνοια τυφλώνουν. Βάλ’ τα όμως πρώτα, ξανά, με σένα. Δες πού έφταιξες, πού έκανες λάθος επιλογές, πώς όπλισες τα χέρια ανθρώπων και συστημάτων που έκαναν κακό σε σένα και σε άλλους. Βάλ’ τα με σένα.

ΕΦΤΑ. Εμπέδωσε τη μεγάλη αλήθεια ότι η ζηλοφθονία είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Αποδέξου ότι είσαι γεμάτος φθόνο για τις επιτυχίες των άλλων — είναι φυσιολογικό και όμορφο. Δίπλα σου υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι που είναι καλύτεροί σου σ’ αυτό και σε κείνο. Γράφουν καλύτερα, ξέρουν περισσότερα, έχουν γνήσιους στόχους. Γίνε σαν κι αυτούς. Ανέβα επίπεδο. Άσε τη ζήλια σου να σε καθοδηγήσει: μαζί με τον φόβο, είναι το πιο δυνατό καύσιμο για την επιτυχία και την ευτυχία. Μη σταματάς να ζηλεύεις ποτέ.

Οκνηρία, Αλαζονεία, Λαιμαργία, Λαγνεία, Απληστία, Οργή, Ζηλοφθονία. Δεν είναι τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα, είναι το ακριβώς αντίθετό τους. Μην ακούς τις εκκλησίες, οι εκκλησίες ιδρύθηκαν στις ερήμους, εσύ ζεις στην πόλη. Κάνε την πόλη σου καλύτερη. Κάνε τη χώρα σου καλύτερη. Κάνε τον κόσμο καλύτερο. Από σένα εξαρτώνται, όλα.