Σε βλέπω ν’ ανθίζεις

Σε βλέπω ν’ ανθίζεις κι ας μην το παραδέχεσαι. Όλα σου φταίνε βέβαια, ο εκλογικός πόλεμος ανυπόφορος, η μέση σου πονάει από την καθιστική ζωή, ο άντρας των ονείρων σου αρχίζει να μοιάζει με εφιάλτη, το αφεντικό σού κάνει μπούλινγκ, ο μισθός δεν φτάνει για τίποτα, ο αδερφός σου είναι ηλίθιος κ.λπ. κ.λπ. Ναι αλλά εγώ βλέπω πως έβγαλες τα ανοιξιάτικα από την ντουλάπα, πολύ κόκκινο της τουλίπας και κίτρινο της μιμόζας εισέβαλε στο σπίτι. Κι αντί για τα συνήθη γλυκά, χτες μου έφερες μια ροζ μαργαρίτα. Τα ’χει πει ο Έλιοτ: «ο Απρίλης είναι ο πιο σκληρός μήνας γιατί γεννάει μέσα από την πεθαμένη γη τις πασχαλιές». Αλλά τις γεννάει…Κανείς δεν αντέχει να κουβαλάει έναν νεκρό για πάντα, καλή μου. Ακόμα κι αν είναι ο ίδιος του ο εαυτός… Καλή Ανάσταση, λοιπόν!