Life

Καλοκαίρι '21, τέλος. Είναι κανείς εδώ που βιάζεται να μεγαλώσει;

Το νησί μ’ αρέσει γιατί κάνω πράγματα που δεν κάνω. Συναναστροφές. Να είσαι με κόσμο. Το καλοκαίρι θέλω μόνο να ακούω. Μετά επιστρέφεις στον πολιτισμό πιο δυνατός.

14241-108382.jpg
Φώτης Γεωργελές
ΤΕΥΧΟΣ 796
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Άνδρας που κάνει μπάνιο στη θάλασσα
© Δημήτρης Κλεάνθης

Ο Φώτης Γεωργελές επιστρέφει από το νησί. Εικόνες, σκέψεις, παρατηρήσεις, απολογισμοί από τις φετινές διακοπές.

Ζωή ν’ αλλάξεις πρέπει. Στις διακοπές διαβάζω «Παραγουάη». Τι ψάχνουμε στα ταξίδια; Τι διακόπτουμε στις διακοπές; Στις διακοπές οι μέρες είναι ίδιες, δεν υπάρχουν Τρίτες, ημερομηνίες παράδοσης, κλείσιμο τεύχους, ραντεβού, συσκέψεις. Πια τα καλοκαίρια μου έχουν γίνει πολύ σημαντικά, τα μετράω ένα ένα, είναι πολύτιμα.

Να αφήνουμε τις ομπρέλες τη νύχτα; Μήπως τις κλέψουν; Ας τις κλέψουν. Στην ομπρέλα μου αφήνουν αναθήματα. Γυαλιά για τη θάλασσα. Ένα σωσίβιο. Ένα γυναικείο πάνινο κοκαλάκι. Μου αρέσει να κάνω υποθέσεις, κάποιοι χρησιμοποιούν την ομπρέλα μου για σκιά, άγνωστοι που μου αφήνουν κάτι. Μετά, σιγά-σιγά, ένα ένα τα δώρα εξαφανίζονται πάλι. Πρώτο χάνεται το κοκαλάκι. Μετά το κίτρινο σωσίβιο.

Θα βγεις από τη μοναξιά σου, θα ’ρθεις μαζί μας, δεν το συζητάμε. Το νησί μ’ αρέσει γιατί κάνω πράγματα που δεν κάνω. Συναναστροφές. Να είσαι με κόσμο. Το καλοκαίρι θέλω μόνο να ακούω. Ζούμε όλοι χωρίς να το καταλαβαίνουμε, σε κλειστούς κύκλους, συγγενών περιπτώσεων με παρόμοιες ζωές. Μ’ αρέσει να ακούω για άλλες ζωές, μου μοιάζουν τρομερές περιπέτειες, ζωές που δεν έζησα, που θα μπορούσα να ζήσω. Έζησε 12 χρόνια στο Κατάρ. Έφυγε από τον Καναδά, γυρνάει μόνιμα στην Ελλάδα, δεν θέλει άλλο κρύο στη ζωή του. Γυρνάει στην Ουκρανία, θα ταξιδέψει μόνη της 36 ώρες με το λεωφορείο, σήμερα έχει εδώ 30 βαθμούς, γελάει, κι εκεί που πάω 10. Ο πατέρας της είναι Ινδός, η μητέρα της Γερμανίδα, έζησε στο Βιετνάμ, είναι Γαλλίδα. Όμως έχω και αίμα Παστούν, λέει, και τα μάτια της λάμπουν που ανακαλύπτει κι άλλη μια συναρπαστική φλέβα στο ταξίδι της προσωπικής της ιστορίας. Κάνουν όλοι τεστ DNA με 80 δολάρια, ψάχνουν να βρουν διαδρομές, κρυμμένα μυστικά, οικογενειακές περιπέτειες. Ποιοι είμαστε; Τι μας φτιάχνει αυτό που είμαστε; Το φύλο, η φυλή ή οι αξίες μάς κάνουν αυτό που είμαστε;

Στις διακοπές κάνεις αυτό που δεν κάνεις τον χειμώνα. Άλλοι, παρέες, ποτά, ξενύχτια. Άλλοι μένουν στο σπίτι, μόνοι με ένα βιβλίο. Όταν έχει ησυχία, ακούς καθαρότερα τον εαυτό σου, τι έχει να σου πει. Πάω στην παραλία, λέει, κάποιος κάθε βράδυ. Πάω να ακούσω τη θάλασσα.

Θες να μείνεις μόνος. Θες να μην κοιμηθείς μόνος.

Μετά επιστρέφεις στον πολιτισμό πιο δυνατός. Γιατί έλειψες λίγο, πήγες μια βόλτα, έφυγες, αγάπησες την παροδικότητα των ξενοδοχείων.

Μακρινές διαδρομές περπατώντας. Αυτά τα χρόνια, τα φοβισμένα, της πανδημίας, μας χάρισαν κι ένα καλό. Συναντήσαμε πάλι τη φύση, περπατήσαμε την πόλη, ξαναβρήκαμε τη χαμένη στα διαδίκτυα σωματικότητα. Το καλοκαίρι ακούς πιο δυνατά το κορμί σου. Άκουσέ το. Είσαι τυχερός, αν μπορείς ακόμα να το ακούς να σου μιλάει.

Οι σερβιτόρες στο μπαρ είναι βιαστικές, απότομες. Αργούν τις παραγγελίες. Μα τι κακό είναι αυτό φέτος, λένε όλοι αγανακτισμένοι. Τις τελευταίες μέρες των διακοπών, τα ίδια απότομα κορίτσια, μεταμορφώνονται, χαμογελάνε, σε βοηθάνε, προλαβαίνουν τα πάντα, θυμούνται τι παίρνεις. Έχει φύγει απλώς ο πολύς κόσμος, έχουν πάρει ανάσα. Δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε τους ανθρώπους. Προτιμώ αυτή που λέει «ορίστε» και όχι «καλή σας απόλαυση».

Της μιλάει, τη φλερτάρει, αδέξια και επιθετικά. Μόλις δεν την κοιτάει, η μπαργούμαν σταματάει να χαμογελάει. Στο πρόσωπό της μόνο κούραση. Μερικές φορές ντρέπομαι εν ονόματι όλου του αντρικού φύλου. Με παραξενεύουν πάντα οι άνθρωποι που δεν ακούν τον εαυτό τους.

Βόλτες στην άλλη άκρη του νησιού, αναμονή για το μεγάλο κύμα, επίσκεψη στον φούρνο, στάσεις εκεί που κάνει τον καλύτερο καφέ, οι συνήθειες που κάνουν καθησυχαστικό και αυτό το καλοκαίρι. Εδώ είμαστε και φέτος, όλα καλά θα πάνε, μην ανησυχείς, είμαστε καλά.

Μερικές φορές θες φως για να κοιτάζεις λαίμαργα τον άλλον. Άλλοτε σβήνεις το φως για να έρθεις πιο κοντά στον άλλον. Άλλοτε θέλεις να μείνεις μόνος. Μόνος, όχι μοναχικός.

Ένα γατάκι κάτι θέλει από σένα, μπερδεύεται στα πόδια σου, τι δουλειά έχουν τα γατάκια στο κύμα, το ρωτάω, δεν φοβάσαι εσύ το νερό; Κουνάει το κεφάλι του, τρίβεται στο πόδι μου. Κάνε Θεέ μου να κουραστεί, να φύγει, αν με ακολουθήσει κι άλλο δεν θα μπορώ να το αφήσω. Προβλήματα ενηλικίωσης. Για να μεγαλώσουμε πρέπει να μάθουμε να αφήνουμε πίσω μας.

Είναι κανείς εδώ που βιάζεται να μεγαλώσει;

Η παρέα με τις 3 Ιταλίδες, φοράνε αυτά τα μικρά μαγιό και δίνουν όλη τη γνωστή παράσταση. Ξέρουν πολύ καλά την απήχηση που έχουν στο φιλοθεάμον κοινό της παραλίας γι’ αυτό σκύβουν πάντα προς τη μεριά που είναι οι ομπρέλες, ποτέ προς τη θάλασσα. Μα το κάνουν επίτηδες, δίνουν σόου, σχολιάζουν γελώντας δίπλα μου. Νομίζω ότι θα έπρεπε να τις ευγνωμονούμε γι’ αυτό, όχι να τις ειρωνευόμαστε. Ευτυχώς συμφωνούν.

Σκονισμένοι δρόμοι, καύσωνας που κρατάει πάνω από βδομάδα, ζέστη κι εδώ, αποπνικτική ατμόσφαιρα δίπλα στη θάλασσα. Ακούω τραγούδια για καυτούς δρόμους, «μεξικάνικα», μόνο εγώ τα λέω έτσι, κασέτα «heat», για μέρες καυτές και σκονισμένους χωματόδρομους. Τώρα οι κασέτες είναι usb. Η έξαψη είναι ίδια.

Κάθε μέρα χάνεται κάποιος, τώρα χανόμαστε πιο συχνά από παλιά που ρωτάγαμε στον δρόμο. Έχεις ακούσει τον όρο «θάνατος από GPS»; Βλέπεις το αδιέξοδο και συνεχίζεις στον γκρεμό, με τυφλή εμπιστοσύνη στην τεχνολογία.

Διαβάζει ένα βιβλίο κάθε απόγευμα κάτω από ένα δέντρο. Όταν συναντιόμαστε χαμογελάει. Έχει υγρά μάτια. Μια μοναχική που δεν είναι μόνη. Γυναίκες με υγρά μάτια, τι έχει συμβεί στη ζωή τους;

Δράματα συμβαίνουν κάτω από τον καυτό ήλιο. Οι ζωές των ανθρώπων κρύβουν πολύ πόνο. Κι όμως χαμογελάνε. Δυνατοί άνθρωποι, δυνατές γυναίκες, δεν μπορείς να πεις κουράγιο, σου λένε αυτές. Μ’ αρέσει που ομορφαίνουν οι φίλες μου, με ησυχάζει με κάποιο τρόπο.

Άνθρωποι χάνονται, καλοκαιρινές παρέες τελειώνουν, χωρίζουν, φεύγουν για πάντα, αλλάζουν πορείες, φεύγουν, τελειώνουν. Μόνο η άμμος μένει ίδια για πάντα. Έρχεται πίσω στην Αθήνα μέσα στις σελίδες των βιβλίων. Φέτος πρώτη χρονιά, δεν θα πάρω στην επιστροφή αμυγδαλωτά για τη μαμά. Διαγραφή επαφής. Δεν ξεχνάμε ποτέ ό,τι δεν θέλουμε να ξεχάσουμε.

Η πιο απλή ευχή είναι η καλύτερη. Του χρόνου πάλι εδώ. Καλοκαίρι 2021, τέλος.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.