Μία pole dancer μιλά για το hate speech στα social media

Αδιαμφισβήτητα, βρισκόμαστε σε μία εποχή που η δύναμη και η επιρρόη των social media είναι φανερή σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Σε μία εποχή που ο χαρακτήρας των social media θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και διττός. Από τη μία, λειτουργούν ως μέσο για να αναδειχθούν προβλήματα, ανεπάρκειες και παθογένειες της κοινωνίας, ούτως ώστε να συμβάλλουν σε μία προσπάθεια για να στραφούν οι πολίτες πιο ενεργά προς την επίλυση των ζητημάτων αυτών. Από την άλλη, παρατηρείται μία διαρκής μαινόμενη μάχη στα σχόλια των χιλιάδων αναρτήσεων που περνούν καθημερινά από το feed μας. Ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη, συχνά με ασέβεια και προκλητικούς χαρακτηρισμούς, για κάποιον που επιλέγει να εκθέσει τον εαυτό του και τις απόψεις του στις κοινωνικές πλατφόρμες. Η ρητορική μίσους μπορεί να εντοπιστεί παντού, ακόμα και σε ένα ντοκιμαντέρ του National Geographic στο YouTube για τα δελφίνια. Πόσο μάλλον, στο προφίλ μιας κοπέλας που ασχολείται επαγγελματικά με το pole dancing, μια παρεξηγημένη αθλητική δραστηριότητα, που συχνά παραλληλίζεται με το strip-tease. 

Τη Στέλλα την παρακολουθώ στο Instagram εδώ και δύο χρόνια περίπου. Θαύμαζα την σωματική της δύναμη και το πόσο εύκολα κάνει να φαίνεται ένα κόλπο στο στύλο, που απαιτεί κόπο, συγκέντρωση, δύναμη και πολλή προετοιμασία. Πιο πολύ θαύμαζα όμως την αύρα που έβγαζε ο χαρακτήρας της. 'Ο,τι μπορούσα να καταλάβω μέσω των social media δηλαδή.

Συναντηθήκαμε ένα απόγευμα καλοκαιρινής Πέμπτης στον Εθνικό Κήπο. Αφορμή υπήρξε ένα ξέσπασμά της για τα σχεδόν καθημερινά προκλητικά και χυδαία σχόλια που δέχεται, λόγω των δημοσιεύσεων που αφορούν τη δουλειά της στα social media. Η Στέλλα, που είναι 19 χρονών, είναι αθλητρια σχεδόν από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Δέκα χρόνια ρυθμική γυμναστική, στους έντονους ρυθμούς του πρωταθλητισμού, συνέχισε με pole dancing στα 15 της και πλέον διδάσκει σε σχολές της Αθήνας, κατεβαίνει σε αγώνες και κερδίζει διακρίσεις. Η Στέλλα είναι αθλήτρια αλλά καθημερινά δέχεται προκλητικά σχόλια επειδή όπως μου λέει «κάνω ακροβατικά στον στύλο και φαίνεται το δέρμα μου». Η Στέλλα έχει φτάσει στα όρια της με αυτη την κατάσταση. 

Καθόμαστε απέναντι και την ρωτώ αν την πληγώνει όλη αυτή η κατάσταση. «Δεν με πληγώνουν τα μηνύματα που μου στέλνουν οτι είσαι μία του δρόμου, μηνύματα που μου βάζουν άσχημες ταμπέλες, τις οποιες δε θέλω να αναφέρω… Αν με ρωτάς, περισσότερο με πληγώνει η αντίδραση των γύρω, τα μηνύματα του τύπου “μην ασχολείσαι πολύ, μη δίνεις αξία.” Γιατί να μην ασχολούμαι; Δηλαδή καλύτερα να κάτσω με σταυρωμένα χέρια και απλά να δέχομαι τα σχόλια; Τουλάχιστον προσπαθώ να τα καταπολεμήσω, να μειώσω αυτό το φαινόμενο. Θέλω να δείξω ότι δεν είναι εντάξει να μην ασχολούμαι. Αν δεν μιλήσω εγώ, που είναι η δουλειά μου, που τέτοια περιστατικά θίγουν την αξιοπρεπειά μου και εμενα σαν Στέλλα, ποιός θα μιλησει; Δε θα βγει κανένας να μιλήσει για τη δουλειά μου» μου εξηγεί.

Η Στέλλα, που αποφάσισε να ξεκινήσει το pole dancing όταν ήταν ακόμα ανήλικη, στην ηλικία των 15 χρόνων και πήγαινε σχολείο, αντιμετωπίστηκε με αρκετή δυσπιστία από τον περίγυρό της, ακόμα και από τους φίλους της, που γνώριζαν το αθλητικό της background. 

«Όταν ξεκίνησα, όλοι έμειναν έκπληκτοι. Ειδικά στο σχολείο, υπήρχαν πολλά σχόλια, κυρίως αρνητικά, από αγόρια αλλά και από κοριτσια. Γνώριζαν βέβαια από παλιά ότι ήμουν αθλήτρια, απλά η ημιμάθεια φέρνει αυτά τα αποτελέσματα. Δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται και το καταλαβαίνω. Δούλεψα πολύ σκληρά, πήγα στους πρώτους μου αγώνες και πήρα αρκετές προκρίσεις. Κατάλαβαν δηλαδή ότι είναι σοβαρό αυτό που κάνω, ότι δεν είναι κάτι "κακό", και κάπως έτσι ξεκίνησαν να το εκτιμάνε. Γενικά, άλλαξα γνώμη στα άτομα που είχαν αρνητικές σκέψεις». 

Η Στέλλα αναγνωρίζει πως όταν επιλέγεις να εκθέσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου στα κοινωνικά δίκτυα, θα λάβεις θετικά και αρνητικά σχόλια. Της φαίνεται συναρπαστικό και τη χαροποιεί πολύ να λαμβάνει μηνύματα που της λένε ότι αποτέλεσε έμπνευση σε κορίτσια να αρχίσουν pole dancing και χορό. Θα ήθελε όμως, να μην υπάρχουν τα χυδαία και τα προκλητικά σχόλια.

«Αυτά δυστυχώς, πρέπει να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι. Ανάλογα με το χαρακτήρα σου. Εγώ είμαι δυναμικός χαρακτήρας και έχω μάθει να μην τα λαμβάνω υπόψιν μου, γιατί εγώ και οι άνθρωποι που με αγαπούν, ξέρουν τι παιδί είμαι. Όμως, δεν είναι όλα τα κορίτσια έτσι. Κάποιες, ψυχικά, τις επηρεάζει πολύ» μου εξηγεί. 

Όταν την ρωτώ εάν και άλλες κοπέλες του χώρου λαμβάνουν αντίστοιχα σχόλια, μου απαντά πριν προλάβω να τελειώσω την φράση μου, με μια φυσικότητα στον τόνο της φωνής της, πως αυτό εννοείται. «Κοριτσια που ασχολούνται με το pole, ή οποιοδήποτε άθλημα που η σάρκα είναι γυμνή και το σώμα αυτομάτως εργαλειοποιείται σεξουαλικά, λαμβάνουν τέτοιου είδους σχόλια, που πολλές φορές είναι και παρεμβατικά.Το πρόβλημα έγκειται στην φυσικότητα ότι αυτά τα περιστατικά «εννοούνται» και πρέπει να τα περιμένεις. Έχω ακούσει πολλές φορές να μου λένε οτι αφού χορεύεις με κορμάκι ή σορτσάκι, τέτοια σχόλια θα λαμβάνεις. Και οτι επειδή επιλέγεις να τα ανεβάσεις στα social, πρέπει να μάθεις να τα δέχεσαι. Εκεί πιστεύω ότι είναι το λάθος. Γιατί πρέπει να μάθω εγώ να τα δέχομαι; Γιατί ο άλλος να μην σκεφτεί πριν σχολιάσει και μιλήσει; Όλοι έχουμε δει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε, ωστόσο μπορούμε να σχολιάσουμε με πιο ευγενικό τρόπο. Να μην είμαστε τόσο επιθετικοί».

Η δύναμη που αποκτά κάποιος πίσω από το πληκτρολόγιο και την ανωνυμία, είναι ανεξέλεγκτη. Ωστόσο, η Στέλλα αντιλαμβάνεται πως, κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, μπορεί να θίγονται και να προσβάλλονται με αυτό που κάνει. Προτείνει και προτρέπει όμως σε όσους αντιμετωπίζουν θέματα ηθικής με τη γυμνή σάρκα, να μπουν στη διαδικασία των επιλογών που δίνουν τα social media: αποχώρηση από τη σελίδα, unfollow, block. «Έτσι, ούτε εγώ θα προσβάλλω την αισθητική τους, ούτε αυτοί θα μου χαλάνε τη μέρα με τα κακοπροαιρετα σχόλια. Αλλά, το θέμα, είναι ότι ως επί τω πλείστον, είναι στοχευμένα τα σχόλια. Δεν έπεσαν πάνω σε ένα βίντεό μου που κάνω ακροβατικά επι στύλου. Δεν περιμένω να σταματήσουν να μου στέλνουν, το ξέρω οτι θα συνεχίσει δυστυχώς. Είναι μια πολύ περίεργη κατάσταση, εγώ επέλεξα να μιλήσω για αυτό που μου συμβαίνει, για να δώσω τροφή για σκέψη» καταλήγει.