Ο Κώστας Ζουγρής γράφει για τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η διαφορετική άποψη των πολιτών για τα εμβόλια για τον κορωνοϊό
Κοινωνικά προβλήματα έχει προκαλέσει η διαφορετική άποψη των πολιτών στην λήψη ή μη των εμβολίων για τον κορωνοϊό, δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν πια διαφορετικά αυτούς που εμβολιάζονται, ενώ οι ίδιοι είναι αντίθετοι και έχουν πάψει να κάνουν παρέα μαζί τους συχνά επικαλούμενοι ότι μπορεί να κολλήσουν γιατί οι εμβολιασμένοι δεν προσέχουν όσο πρέπει.
Άλλοι σχηματίζουν παρέες φίλων που ομαδικά είναι αντίθετοι στον εμβολιασμό σαν ένα είδος αντίστασης στην κυβέρνηση, αλλά και γενικά στο κατεστημένο.
Η κυβέρνηση, αργά αλλά σταθερά προσπαθεί να βρει τρόπους να πείσει αυτούς που έχουν αντίρρηση στο να εμβολιαστούν.
Το ερώτημα είναι απλό, όσοι δεν εμβολιάζονται πιστεύουν ότι τα εμβόλια έχουν μειώσει τα κρούσματα, τα έχουν αυξήσει ή είναι αδιάφορα;
Οι αριθμοί πάντως δείχνουν εντυπωσιακή πτώση κρουσμάτων και θυμάτων όπου έχουν απήχηση τα εμβόλια και αυτό δύσκολα θα το αμφισβητήσουν.
Αν αύριο βγει ένα εμβόλια για μια άλλη ασθένεια, θα το αμφισβητήσουν; Θα πάψουν να κάνουν τα ήδη υπάρχοντα εμβόλια στα παιδιά τους που στατιστικά και αυτά έχουν πάντα τις παρενέργειες τους, δεν θα πάνε ξανά στο φαρμακείο να πάρουν τις βιταμίνες τους, τις κρέμες τους και ένα σωρό συμπληρώματα τα οποία ήταν άγνωστα πριν από μερικά χρόνια.
Δεν θέλω να πάρω θέση υπέρ ή κατά των εμβολίων, που είναι αδιάφορα, εγώ τα έκανα όπως κάθε χρόνο κάνω της γρίπης και θεωρώ υπερβολικές όλες αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας για νέα εμβόλια την στιγμή που με τα νέα κινητά, το σύστημα έχει πρόσβαση ακόμα και στα μικρόβια που κουβαλάμε στο σώμα μας, όποιος δεν το ξέρει ή δεν το παραδέχεται ας ρωτήσει, ειδικά τα smartphone, άσε καλύτερα.
Η λήψη των εμβολίων αργά, αλλά σταθερά κάνει την ζωή μας πιο εύκολη, ειδικά χώρες σαν την δικιά μας, αν δεν αλλάξει κάτι, οικονομικά πάμε κατά διαόλου και δεν θα μας σώσει η φοροδιαφυγή και τα αποθέματα που ενδεχομένως έχουν μερικοί, όλα κάποτε τελειώνουν.
Το ότι δεν κάνει το εμβόλιο η φίλη μας, δεν αποτελεί λόγο να μην το κάνουμε κι εμείς, πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν στο να μας πέσει ένα κεραμίδι, ενώ περπατάμε, από κάποια παρενέργεια, ρωτήστε αυτούς που το έκαναν, μερικά πονάκια, λίγος πονοκέφαλος, λίγες κομμάρες για 1-2 μέρες και μετά τέλος, μα ο Eric Clapton είπε ότι υπέφερε, ας μην το έκανε, να δούμε θα επιζούσε, θα μπορούσε να κάνει συναυλίες; Τίποτα δεν είναι χωρίς κόστος, μόνο τα όνειρα.
Διαβάστε περισσότερα θέματα από τον Κώστα Ζουγρή στο apotis4stis5.com
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
4°
