Life

Πώς φτάνουμε από την αφέλεια της νιότης στην ανοσία της αγέλης

Πώς να αντιμετωπίσεις το μένος εκείνων που δεν ψάχνουν το δίκιο τους αλλά την εκτόνωση της ανασφάλειάς τους;

Δημήτρης Παπαδόπουλος
Δημήτρης Παπαδόπουλος
ΤΕΥΧΟΣ 783
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Σκηνή από την ταινία «Something Borrowed» με τις Ginnifer Goodwin και Kate Hudson
Σκηνή από την ταινία «Something Borrowed» με τις Ginnifer Goodwin και Kate Hudson

Σκέψεις για τον κορωνοϊό, το εμβόλιο AstraZeneca και τις ηλικίες που εμβολιάζονται

«Something Borrowed» λέγεται η ταινία με την Κέιτ Χάντσον που ο μέλλοντας σύζυγός της έχει σχέση με την καλύτερή της φίλη. Πλάκα έχουν τα chick flicks, είναι και στη Νέα Υόρκη γυρισμένη, ευκαιρία να ξαναχαζέψουμε. Κάποιο βράδυ θα την είχαμε δει το 2011, όταν και βγήκε. Στα 30κάτι, το σενάριο της ταινίας μου έμοιαζε πιθανό. Σήμερα κι ενώ σε λίγο περιμένω να ανοίξει η εμβολιαστική δυνατότητα στους 45-49, στην ομάδα στην οποία ανήκω, το σενάριο μου μοιάζει μακρινό. Νέοι, φιλόδοξοι, φίλοι που γίνονται εραστές και φίλοι που δεν εκφράζουν τον έρωτά τους. Παρορμητικοί, με γωνίες και αντιφάσεις. Όχι απίθανο, πολύ μακρινό. Προχωρήσαμε στο επόμενο ηλικιακό γκρουπ: εκεί υπάρχουν όλες οι επιλογές εμβολίων αλλά όχι το εμβόλιο στην ανωριμότητα. Αν δεν έχεις το αντίσωμα, μένεις στην αέναη παρέα της Κέιτ Χάντσον.

Λίγο νωρίτερα, κατηφορίζω την Κηφισίας κι έξω από το μεγάλο εμβολιαστικό κέντρο παρατηρώ τους 30-39, η σειρά των οποίων έχει έρθει. Παιδιά μού μοιάζουν όλοι. Μου φαίνεται σαν να βρίσκομαι σε μια πιο απλόχωρη πλατεία Βαρνάβα ή στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Είναι έτοιμοι, καθώς φαίνεται, να πάρουν τη ζωή τους πίσω. Να αγνοήσουν το χυδαίο ξεστοκάρισμα, να μπορούν να σταθούν σε πλατείες, σε μπαρ, σε παραλίες. Να αγαπήσουν, να αγαπηθούν, να προδώσουν και να προδοθούν, ξανά και ξανά. Από το ένα Αστρα Ζένεκα στο επόμενο, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει κι αυτό, για αυτήν την ηλικία (και βεβαίως τους εικοσάρηδες), είναι παρήγορο. Αλίμονο αν όλα ήταν δεδομένα, ασφαλή, λυμένα.

Ο Άρης, ο γιος μας, είναι δύο ετών, άξιο μέλος της γενιάς Α, της γενιάς που δεν ξέρει τι θα σπουδάσει και τι δουλειά θα κάνει διότι τίποτα από τα δύο δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί. Δεν φοράει μάσκα, δεν θα εμβολιαστεί, δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί. Αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός θα είχε δραστηριότητες, παιδικό σταθμό, baby swimming, sleepovers. Σ’ αυτόν τον ένα και πλέον χρόνο εσωστρέφειας, εκείνος περπάτησε, μίλησε, έκοψε δυο τούρτες, πήγε διακοπές, έκανε φίλους, οι γονείς των οποίων, όπως και οι δικοί του, φορούσαν μάσκες. Δεν ξέρει αν οι γονείς του Γιάννη ή της Ρεγγίνας έχουν δόντια. Ούτε εμείς, αλλά, όταν χαμογελάνε, το βλέπουμε στα μάτια τους.

«Δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ», είπε η Κέιτ στη φίλη της. Θα τη συγχωρούσε στην επόμενη σκηνή, σας το λέω. Όταν είσαι 30, συγχωρείς, ξαναρχίζεις, ξεχνάς, καταπίνεις αφορισμούς και φτύνεις ποτέ. «Αποκλείεται», λες και εννοείς «μωρέ, λες;». Πέρασα την ηλικιακή ομάδα των Astra Zeneca αλλά κυρίως τη δεκαετία των 20 μην πιστεύοντας ότι αξίζω ή ότι μπορώ. Σήμερα, μπορεί να ξέρω περισσότερα αλλά και πάλι, η κακία και η αδικία θα με ρίξει. Θα με ταρακουνήσει, έστω. Δεν υπάρχει ανοσία εδώ.

Πώς να αντιμετωπίσεις το μένος εκείνων που δεν ψάχνουν το δίκιο τους αλλά την εκτόνωση της ανασφάλειάς τους; Κι όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο μεταδοτικό το φαρμάκι. Σαν να περνάς την ιλαρά ετών 40.

Δεν ξέρω πώς θα ήταν η συνέχεια της ταινίας, πώς θα ήταν οι πρωταγωνιστές. Βλέποντάς τη σήμερα, συνειδητοποίησα ότι έχω φύγει για πάντα από κει. Δεν μοιάζει οικείο το σκηνικό, μοιάζει αφελές. Θελκτικό και αφελές. Από το Πάσχα με τους κολλητούς, μεθυσμένοι από ποτό κι αισθήματα, στα μεγάλα φαγοπότια και τα τραπέζια των 30, στο περυσινό και εφετινό ήσυχο κι εσωστρεφές Πάσχα. Στο Πάσχα που δεν θα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο, με καλεσμένους δυο. Σ’ αυτήν την καραντίνα το ένιωσα: έφυγε η νιότη μου. Είμαι πια στην ηλικία «δεν σας φαίνεται» και ανυπομονώ να χτυπήσει το τηλέφωνο με την ειδοποίηση για το εμβόλιο. Ας έχω πρόχειρα και τα γυαλιά μου για να είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για το alert επιστροφής στη ζωή που αφήσαμε πίσω και όχι μήνυμα για το opening ενός μπαρ που δεν θα πάω.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

To μεγάλο βήμα της Βόρειας Θάλασσας προς την ενεργειακή μετάβαση
To μεγάλο βήμα της Βόρειας Θάλασσας προς την ενεργειακή μετάβαση

Η Βόρεια Θάλασσα έχει αναδειχθεί σε hotspot πράσινης καινοτομίας και σε παγκόσμιο πρότυπο απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές χάρη σε μια σειρά από ποικίλα έργα καθαρής ενέργειας.

Μίξερ 10: Ο Στέλιος Παρλιάρος γράφει για τον καφέ
Ο Στέλιος Παρλιάρος δημιουργεί με μία δόση καφέ στο Μίξερ

«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.