- CITY GUIDE
- PODCAST
-
19°
Ημερολόγιο της ελάχιστης ευτυχίας: μολύβια, ξύστρες, διαβήτες
«Με έναν κύκλο και μια ευθεία μπορείς να σχεδιάσεις οτιδήποτε υπάρχει στην ψυχή σου και στον κόσμο. Κυρίως, όμως, συναισθήματα»
Ο Συγκοινωνιολόγος Σταύρος Κωνσταντινίδης γράφει για τη «σχέση» του με τη γραφική ύλη
Στις ατέλειωτες ώρες του γραφείου εν μέσω πανδημίας έχω σταθερή συντροφιά, εκτός από τα χαρτιά, και τα σχέδια τα αξεσουάρ της μικρής ευτυχίας: μολύβια, πένες, ξύστρες, διαβήτες. Μοιραία συνομιλώ. Είναι κομμάτια της μνήμης.
Δεν ξέρω αν πήγα στο Πολυτεχνείο επειδή μου άρεσαν τα μολύβια ή αν τα αγάπησα ακόμη περισσότερο μετά. Αγοράζω 2-3 την εβδομάδα, περισσότερα απ’ όσα μπορώ να καταναλώσω. Έχω μία τεράστια συλλογή. Τα αλλάζω χωρίς να έχουν τελειώσει και πάντα κρατάω πάνω μου κάποια. Έχω κρατήσει το γράψιμο και το σχεδίασμα στο χέρι σε πολλά. Κυρίως στις τελικές διορθώσεις. Κάπως σαν ιεροτελεστία. Με ηρεμεί και με εμπνέει περισσότερο από το πληκτρολόγιο, μου αρέσει το υγρό μελάνι της πένας των γραμμάτων που προβάλλουν αβίαστα σαν μικρές χορογραφίες πάνω στο χαρτί και το ξηρό αποτύπωμα του μολυβιού αυξομειώνοντας το ίχνος και το πάχος της γραμμής. Τα μολύβια θέλουν έγνοια, φροντίδα και μικροσυντήρηση για να γράψουν όμορφα και στιβαρά. Αξεπέραστη και η ξύστρα, σαν μικρό κόσμημα, η μεταλλική ασημί old fashion που ξαναδίνει, με συρτό ήχο, πνοή και αιχμηρή όψη στη μύτη. Ένας κόσμος ολόκληρος.
Τον διαβήτη δεν τον άφησα ποτέ κι ας έχουν τριάντα χρόνια που οι υπολογιστές κάνουν αλάνθαστους κύκλους. Μου είχε χαρίσει ο πατέρας τον πρώτο παιδικό διαβήτη στη Γερμανία. Ήμουν - δεν ήμουν 5 χρόνων. Ξεκίνησα να φτιάχνω κύκλους τότε. Ασταμάτητα. Μικρούς, μεγάλους, τεμνόμενους, ομόκεντρους, εφαπτόμενους. Μετά άρχισα να μετράω μήκη σε όλο το σπίτι. Πάνω σε ένα χαρτάκι επαλήθευα τους πόντους του ανοίγματος. Το παιχνίδι άρχισε να γίνεται μικρή γνώση. Στο σχολείο ήταν εργαλείο των μαθηματικών και μετά έγινε απαραίτητος επαγγελματικά. Συνεχίζω να κρατώ πολλούς στο γραφείο. Δίπλα στο μολύβι μου είναι πάντα και ένας διαβήτης. Είναι όλοι καλοφτιαγμένοι, στιβαροί, μια σχεδιαστική μηχανή της εποχής της. Σχεδιάζω με το χέρι πολλές φορές - τα νέα παιδιά του γραφείου με πειράζουν αλλά δεν πτοούμαι. Ξέρω φιλοσοφικά ότι η κυκλική διάσταση των πραγμάτων είναι κεντρική. Ότι η περίμετρος είναι μία αλλά οι διαδρομές πολλές πάνω στην ίδια πορεία ή παρεμφερείς. Ξέρω ότι ο χρόνος έχει τα γυρίσματα κύκλου, ότι η οπτική γωνία είναι κυκλικός τομέας, ότι η αυξομείωση της ακτίνας είναι η αέναη χρονική συστολή και διαστολή και ότι με έναν κύκλο και μια ευθεία μπορείς να σχεδιάσεις οτιδήποτε υπάρχει στην ψυχή σου και στον κόσμο. Κυρίως, όμως, συναισθήματα.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όταν γυμναστική γίνεται παιχνίδι και ένα μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας, τότε τα οφέλη της είναι πάρα πολύ γρήγορα και όχι μόνο σωματικά
Όψεις της πόλης, αναμνήσεις, πράγματα που συνέβησαν παλιά, και πράγματα που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας
Ο εγωκεντρικός Φερστάπεν, δικαίως ψηφίστηκε από το κοινό ως ο καλύτερος οδηγός της ημέρας
Για τη Τεχνητή Νοημοσύνη γίνεται λόγος ήδη από το 1950
Η κοινωνία ξέρει από τι είναι φτιαγμένοι οι πιο άσπλαχνοι δολοφόνοι – γιατί τους έπλασε με τα χέρια της
Κάθε Νοέμβριο, το νησί ευγνωμονεί τον Άγιο Σπυρίδωνα, γιατί σε αυτόν οφείλει τη σωτηρία της
Πολυπαραγοντική νόσος που επηρεάζει συνολικά την υγεία μας
Συστάσεις η πράξη να γίνεται πριν από τα 35 έτη
Ο χρόνιος πόνος και η αντιμετώπισή του
«Ήθελα ένα μαγαζί να μοιάζει με σπίτι. Και στον χώρο του, και στο φαγητό του και στους θαμώνες του», λέει ο ιδιοκτήτης Κωνσταντίνος Σφακιανάκης
Κάθε όγκος μαρμάρου που εξορύσσεται είναι ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας που συνδέει το παρελθόν με ένα μέλλον βιώσιμο
Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στη σκηνή του Ωδείου Αθηνών
Μια συζήτηση με τον επικεφαλής του δικτύου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα CIVINET Ελλάδας-Κύπρου, τον συγκοινωνιολόγο-πολεοδόμο Κοσμά Αναγνωστόπουλο
Η Βόρεια Θάλασσα έχει αναδειχθεί σε hotspot πράσινης καινοτομίας και σε παγκόσμιο πρότυπο απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές χάρη σε μια σειρά από ποικίλα έργα καθαρής ενέργειας.
Ένα ταξίδι στο μεταίχμιο Αφρικής και Ευρώπης
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Σε αρχαίο ελαιώνα, με συγκομιδή με το χέρι
Πώς συγκεντρώνουν την πραμάτεια τους, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και ποιο είναι το όραμά τους για κεντρική ενιαία αγορά
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.