Γιατί δεν τα βγάζεις πέρα με τους τεχνίτες

Δεν τα βγάζω πέρα καθόλου με ανθρώπους που κρατάνε εργαλειοθήκες και έρχονται να φτιάξουν διάφορα πράγματα στο σπίτι, εκτός που αρκετές φορές τους πληρώνω λες κι είναι ο Πλατινί, επειδή δεν καταλαβαίνω τι λένε, πόσο μάλλον τι κάνουν. Ο x τεχνικός που μου δείχνει έναν σωλήνα συνήθως στο υπόγειο και επισημαίνει «Είναι σάπιος, πρέπει να αλλάξει, δεν βλέπεις ότι είναι σάπιος;», επειδή είναι γατόνι, έχει ψυλλιαστεί ότι δεν βλέπω κατά πόσον είναι ή δεν είναι σάπιος ο σωλήνας. Όλοι οι σωλήνες, αδιακρίτως, μου φαίνονται σάπιοι εκτός κι αν γυαλίζουν, οπότε μου φαίνονται καλά στην υγεία τους. Ο μέσος σωλήνας, ιμάντας, τροχός, σύνδεσμος, θερμοστάτης, κυκλοφορητής, διακόπτης, αγωγός, μετασχηματιστής, όπως και η μέση τσιμούχα, ασφάλεια, συμβολή, μπαταρία, όλα αυτά, σαπιο-δείχνουν, όταν δεν είναι ολοκαίνουργια: ο επισκευαστής πλυντηρίου, με κάζουαλ ύφος και με έναν μαραμένο ιμάντα στο χέρι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να με πείσει ότι ο ιμάντας είναι σάπιος, τον πιστεύω με το «καλημέρα σας». Επειδή αυτός ξέρει από ιμάντες, ενώ εγώ όχι.

Το συνειδητοποίησα ξαφνικά κι έχοντας κλείσει πάνω από μισό αιώνα χρηματοδότησης τεχνικών/τεχνητών για διάφορες επισκευές, που προχθές μόλις φάνηκε ότι μάλλον δεν ήταν απαραίτητες: ο επισκευαστής πλυντηρίων μού είχε δείξει με περιφρόνηση τον τάχαμου σάπιο ιμάντα πριν δύο ολόκληρα χρόνια, και ήταν βρωμο-ιμάντας, πράγματι, καφετής, ταλαιπωρημένος, για αυτό και πίστεψα μάνι-μάνι ότι χρειαζόταν άμεση αντικατάσταση πριν εκραγεί και μας τινάξει όλους στον αέρα, μαζί με τους γείτονες… Μόνο που, η αντικατάσταση στοίχιζε 90 ευρώ και είπα τότε «ας το κάνουμε άλλη μέρα», κι έπειτα ξεχάστηκα, και ορίστε που δύο χρόνια μετά ο ιμάντας κρατάει ακόμα.

Η συνειδητοποίηση απλώθηκε σε καυστήρες που κλήθηκα να εγκρίνω την άμεση αντικατάστασή τους, όπως και για κυκλοφορητές, θερμοστάτες, θερμοσίφωνες, μπαταρίες βρυσών, φίλτρα πλυντηρίων πιάτων, σκουπιδοφάγους κι ένα σωρό άλλα ακατανόητα πλην όμως χρήσιμα ή και απαραίτητα πράγματα. Τα οποία όταν παλιώνουν σταματάνε να δουλεύουν, χαλάνε, κάνουν γκρουγκρουου ή πετάνε αστράκια, νερά, ακόμα και κουκούτσια, κατά περίσταση. Θυμάμαι με θυμό έναν καυστηρατζή που ήρθε όταν κάποτε έπαψε να δουλεύει ο καυστήρας. Τον κοίταξε, ανέβασε μια ασφάλεια που είχε πέσει και ζήτησε ένα πενηντάρικο για τον κόπο του, το οποίο έδωσα επειδή με έπιασε απροετοίμαστη αλλά και επειδή δεν ήξερα περί της ασφάλειας, ούτε ότι έπεφτε ούτε ότι ανέβαινε, και θεώρησα ότι πληρωνόταν ο καυστηρατζής για το εξπερτίζ το οποίο εγώ δεν είχα. Ούτε έχω, απλώς άλλαξα καυστηρατζή.

Οι ψυκτικοί επίσης πάνε κι έρχονται, μια και η ερώτηση «Γιατί ο καταψύκτης πιάνει πάγο;» σηκώνει πολλαπλές απαντήσεις, και όλες με λεφτά. Θέλει άραγε αντικατάσταση ο θερμοστάτης, όπως λέει το ίντερνετ που ξέρει από ΜποΦροστ, ή θέλει άλλαγμα το λάστιχο της πόρτας, που κι αυτό το λέει το ίντερνετ, ο παγκόσμιος ξερόλας; Μήπως τα καλώδια είναι σάπια, κάτι που παίζει πάντα; Μήπως έχει βραχεί η αντίσταση; Και σε ποια πόλη, ποια χώρα κρύβεται η αντίσταση, για να την κρατάω στεγνή; Εκτός που δεν ξέρουμε αν είναι χαλασμένη ή απλώς βρεγμένη, ο τεχνίτης μπορεί να μου δείξει ένα αρχαίο κατεψυγμένο κεφτεδάκι και να μου πει «ορίστε, αυτή είναι η αντίσταση!» Και εννοείται δεν θα φέρω αντίρρηση, γιατί δεν ξέρω από αντιστάσεις. Τουλάχιστον όχι τέτοιου είδους.

Ένας συντηρητής αιρκοντίσιον ανακοίνωσε το φθινόπωρο ότι έχουν καεί οι «βάσεις» σε τρία σώματα αιρκοντίσιον και η κάθε βάση κόστιζε 90 ευρώ, συν τα εργατικά θα έβγαινε γύρω στο 200άρι η κάθε επισκευή… Έτοιμη ήμουν να αναστενάξω «ας το κάνουμε άλλη μέρα» για να ξεμπερδεύω, αλλά ευτυχώς γκούγκλαρε κάποιος μη-τεχνικός, δικός μας, του σπιτιού, τιμές για το ματζαφλάρι που είχε καεί… και έκανε 12 ευρώ. Το ότι εκλαμβάνω σαν σκληρή αλήθεια την κάθε παπαριά που λένε/ζητάνε οι τεχνικοί, το χρωστάω στους γονείς μας, οι οποίοι πάντοτε πλήρωναν αμορτί τις επισκευές και δεν ρωτούσαν καν τι πληρώνανε, ίσως επειδή δεν ήθελαν να ξέρουν ούτε να μαθαίνουν, αλλά απλώς να τελειώνουνε.

Όλοι οι τεχνικοί και τεχνίτες είναι γατόνια. Όλοι μας κόβουνε με τη μία, κι αν έχουνε δει τα μάτια τους, ελάχιστες φορές τους περιμένει η νοικοκυρά με το νεγκλιζέ όπως στις παλιές τσόντες, τις πιο πολλές φορές τους ανοίγει κάποια/ος άσχετη/ος σαν κι εμένα, που δεν ξεχωρίζει τον καμένο σωλήνα από τον τσίλικο καφεκόπτη. Κι όπως και να έχει, ο σωλήνας θέλει άλλαγμα, πράγμα που η/ο άσχετη/ος δεν βλέπει. Αλλά προσποιείται ότι βλέπει για να μην πιαστεί αδιάβαστη/ος, και πληρώνει για να δείξει ότι καταλαβαίνει. Τι; Τα ακατανόητα που λέει ο τεχνικός, τα οποία εκτός από παπαριές είναι παπαγαλία, τα ίδια λέει σε όλο τον κόσμο.

Μην τσιμπάτε, ο ιμάντας σας είναι καλός για δύο-τρία χρόνια ακόμα, το πιρπιρίνι του αιρκοντίσιον είναι τσέτουλο και δεν το φτιάχνει με τα χεράκια του ένας νομπελίστας επιστήμονας στη Βεστφάλε, ο θερμοστάτης δεν είναι της Νάσα και δεν χρειάζεστε ειδική, επαγγελματική σκόνη καθαρισμού για πλυντήριο πιάτων/ρούχων. Αλλά αν αποφασίσετε να την πάρετε, κάνει 7 ευρώ και όχι 27, όπως θα σας πει ο επισκευαστής…