How Are You Mum: Η Σοφία Τσώνου γράφει για τη στάση των γονιών απέναντι στα παιδιά τα φετινά Χριστούγεννα.
Η μεγάλη μου κόρη είναι σε ηλικία που έχει ψυλλιαστεί ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι και τόσο μαγικός και πως σίγουρα δεν χωράει να περάσει από καμινάδες. Φυσικά και επιμένει να του γράφει γράμμα, μα πολύ πιο υποψιασμένη για το τι ακριβώς θα του ζητήσει και πάντα επιφυλακτική για αυτό που τελικά θα παραλάβει, που εννοείται ότι πάντα θα είναι αυτό που του ζητάει.
Όμως φέτος, κάτι την απασχολούσε. Λίγο η απομόνωση μας στο σπίτι, λίγο η χρήση αντισηπτικού, μάσκας και τήρησης των αποστάσεων, άρχισε να αναρωτιέται αν τελικά ο Άγιος θα καταφέρει να μοιράσει τα δώρα στα παιδιά. Κι έτσι δικαιολογημένα ήρθε η ερώτηση: «Μαμά, ο Άγιος Βασίλης θα μας φέρει δώρα φέτος ή έχει Κορωνοϊό;»
Συναγερμός χτύπησε μέσα στο κεφάλι μου και αμέσως οι τύψεις και οι ενοχές άρχισαν να με κατακλύζουν. Μήπως είδε ή άκουσε κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως της έκανα το μυαλό κουρκούτι με τόση πληροφόρηση για τον ιό ή την άγχωσα με το να φοράει σωστά την μάσκα και να χρησιμοποιεί το αντισηπτικό με το κιλό;
Τι έκανα λάθος, γιατρέ μου;
Κι αφού το πρώτο σοκ πέρασε, της απάντησα κάτι αφηρημένο τύπου: «Ο Άγιος Βασίλης δεν αφήνει κανένα παιδί που πιστεύει σε αυτόν, χωρίς το δώρο του.» Η κόρη μου, προφανώς ικανοποιημένη από την απάντηση μου, αποχώρησε χωρίς να συνεχίσει την συζήτηση. Εγώ όμως έμεινα να σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί όλο αυτό που ζούμε και τελικά πόσο πολύ έχει επηρεαστεί. Στο μυαλό μου τριγύριζε η σκέψη πως συνηθίζουμε τον τελευταίο καιρό να ακούμε ότι, τα παιδιά είναι οι ήρωες της εποχής και πως εκείνα πρώτα δέχτηκαν χωρίς καμία άρνηση την χρήση μάσκας, αντισηπτικού και την τήρηση των αποστάσεων. Έχουμε όμως σκεφτεί πως ίσως όλο αυτό δεν τους είναι καθόλου εύκολο και απλά κάνουν αυτό που τους λένε οι «μεγάλοι»; Μήπως τελικά τα έχουμε τρομάξει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε; Κι αν όλο αυτό είναι ένας εφιάλτης δίχως τέλος για εμάς, ας φανταστούμε πώς μπορεί να νιώθει ένα παιδί που ξαφνικά ο κόσμος του γύρισε τούμπα!
Συμπέρασμα; Τα παιδιά μας, μας έχουν περισσότερη ανάγκη από ποτέ. Αγκαλιάστε τα και δείξτε τους ότι είστε εκεί, ακόμη και όταν χτυπάνε τα τηλέφωνα και τα email έρχονται το ένα μετά το άλλο. Κλείστε τηλεοράσεις και λοιπά μέσα μαζικής ενημέρωσης και αφήστε τον κορωνοϊό έξω από το σπίτι σας. Αρκετή πληροφόρηση έχουν λάβει και νομίζω πως η αποτοξίνωση τους είναι απαραίτητη.
Τέλος, να μην ξεχάσω να γράψω κι εγώ ένα γράμμα στον Άη-Βασίλη και με λίγα λόγια να του πω: «Δεν με νοιάζει τι κωδικό μετακίνησης θα στείλεις, αλλά εμείς σε περιμένουμε».
15°
