- CITY GUIDE
- PODCAST
-
18°
Η Ελένη Σταματούκου μοιράζεται σκέψεις για τις αλλαγές στα σχέδια των ανθρώπων που φέρνει η καραντίνα και η πανδημία.
Διαβάζεται ακούγοντας αυτό:
Σκέφτομαι το καλοκαίρι στην Αστυπάλαια και το σώμα σε όλες του τις μορφές. Γυμνό μέσα στο νερό, πάνω στις φαγωμένες από το αλάτι ψάθες και αφυδατωμένο από τον ήλιο. Τις διχρωμίες του, που γίνονται πιο έντονες πάνω στα λευκά σεντόνια, να κοιμάται ναρκωμένο λίγο μετά το ξημέρωμα και να ξυπνάει γεμάτο σημάδια από τα λινά υφάσματα τα μεσημέρια. Το σώμα και τους αναστεναγμούς του. Μέσα στην καραντίνα το σώμα άλλαξε. Είχε ήδη αλλάξει λόγω του χειμώνα. Χτυπημένο από το στρες, τους φόβους για ένα μετά που δε ξέρεις ποτέ αν θα έρθει. Τον Γενάρη έγιναν πολλά πράγματα λάθος. Ένας πόνος στη μέση, μια λάθος επιλογή γιατρού και μια λάθος αγωγή με έφτασε να μη μπορώ να περπατήσω. Η πλήρης αποκαθήλωση του εαυτού σου, να χάνεις τη δύναμή σου. Από τότε απόκτησα μεγαλύτερη συναισθηματική νοημοσύνη προς όλους εκείνους που έχουν θέματα με τα πόδια τους.
Στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου του δεύτερου ορθοπεδικού που πήγα, μπήκα ντυμένη στα μαύρα. Ήταν Γενάρης και το γραφείο ήταν μπλε. Το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Πάνω στον καναπέ και τις πολυθρόνες περίμεναν άλλες δυο γυναίκες ασθενείς σαν εμένα ή διαφορετικές από εμένα. Ήθελα να πιστεύω ότι εγώ δεν ήμουν σαν κι αυτές. Η ξανθιά κυρία άρχισε να λέει την ιστορία της για το αριστερό της γόνατο, που την τυραννάει χρόνια τώρα, για τον γιό της που έφυγε στη Γερμανία και την μητέρα της που μένει πια σπίτι της. Μετά ξεκίνησε η δεύτερη κυρία, η μελαχρινή, να μιλάει για τη μέση της, τις κόρες της που παντρεύτηκαν δυο καλά παιδιά και το πρώτο της εγγόνι που θα γεννηθεί την Άνοιξη. Αφού τελείωσαν και οι δυο τους και αντάλλαξαν ευχές για υγεία, με κοίταξαν περιμένοντας να τους πω και εγώ το δικό μου πόνο, τη δική μου ιστορία. Αμήχανα πήρα ένα περιοδικό και έκανα ένα σχόλιο για μια celebrity της εγχώριας showbiz, περιμένοντας να με φωνάξει ο γιατρός και να με γλυτώσει από αυτή την περίεργη ανάκριση-εξομολόγηση. Σκεφτόμουν, ότι εγώ δεν είχα τίποτα κοινό με αυτές τις γυναίκες. Τι θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί τους; Απάντηση στο ερώτημά μου έδωσε η κυρία με τις δυο κόρες. Χωρίς μεγάλα λόγια, μού είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Συμπάθεια και νοιάξιμο. Οι αίθουσες αναμονής των ιατρείων μοιάζουν σαν τις αίθουσες που μαζεύονται οι άνθρωποι και κάνουν ομαδική ψυχοθεραπεία. Κανείς δεν πιστεύει ότι ανήκει εκεί, κανείς δεν είναι σαν τον άλλον, και όταν περνάει η ώρα, ο άλλος γίνεται σαν και εσένα.
Ο καιρός πέρασε και εγώ πάλι περπατούσα και είχα σκοπό να αλλάξω πολλά πράγματα στη ζωή μου και ήρθε αυτή η πανδημία και μετά η καραντίνα και τα σχέδια σταμάτησαν. Και το σώμα άρχισε πάλι να πονάει, αυτή τη φορά όμως ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ίσως αυτό που με έσωσε πέρα από τους φίλους και τη μουσική, ήταν οι pilates μέσω skype και οι μακρινές βόλτες δίπλα στη θάλασσα. Και τώρα σκέφτομαι το καλοκαίρι στην Αστυπάλαια και το σώμα φαγωμένο από το αλάτι και την άμμο, μαυρισμένο από τον ήλιο πάνω σε μια μηχανή να κάνει το γύρο του νησιού.
Τα λέμε την επόμενη Κυριακή…
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
Όταν γυμναστική γίνεται παιχνίδι και ένα μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας, τότε τα οφέλη της είναι πάρα πολύ γρήγορα και όχι μόνο σωματικά
Όψεις της πόλης, αναμνήσεις, πράγματα που συνέβησαν παλιά, και πράγματα που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας
Ο εγωκεντρικός Φερστάπεν, δικαίως ψηφίστηκε από το κοινό ως ο καλύτερος οδηγός της ημέρας
Για τη Τεχνητή Νοημοσύνη γίνεται λόγος ήδη από το 1950
Η κοινωνία ξέρει από τι είναι φτιαγμένοι οι πιο άσπλαχνοι δολοφόνοι – γιατί τους έπλασε με τα χέρια της
Κάθε Νοέμβριο, το νησί ευγνωμονεί τον Άγιο Σπυρίδωνα, γιατί σε αυτόν οφείλει τη σωτηρία της
Πολυπαραγοντική νόσος που επηρεάζει συνολικά την υγεία μας
Συστάσεις η πράξη να γίνεται πριν από τα 35 έτη
Ο χρόνιος πόνος και η αντιμετώπισή του
«Ήθελα ένα μαγαζί να μοιάζει με σπίτι. Και στον χώρο του, και στο φαγητό του και στους θαμώνες του», λέει ο ιδιοκτήτης Κωνσταντίνος Σφακιανάκης
Κάθε όγκος μαρμάρου που εξορύσσεται είναι ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας που συνδέει το παρελθόν με ένα μέλλον βιώσιμο
Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στη σκηνή του Ωδείου Αθηνών
Μια συζήτηση με τον επικεφαλής του δικτύου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα CIVINET Ελλάδας-Κύπρου, τον συγκοινωνιολόγο-πολεοδόμο Κοσμά Αναγνωστόπουλο
Η Βόρεια Θάλασσα έχει αναδειχθεί σε hotspot πράσινης καινοτομίας και σε παγκόσμιο πρότυπο απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές χάρη σε μια σειρά από ποικίλα έργα καθαρής ενέργειας.
Ένα ταξίδι στο μεταίχμιο Αφρικής και Ευρώπης
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Σε αρχαίο ελαιώνα, με συγκομιδή με το χέρι
Πώς συγκεντρώνουν την πραμάτεια τους, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και ποιο είναι το όραμά τους για κεντρική ενιαία αγορά
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.