Λουλούδια χωρίς χρώμα

Φορούσε μπλουζάκι με φουσκωτά μανίκια, με γιακά από τούλι φτιαγμένο σε σχήμα μεγάλων λουλουδιών. Και μια φουστίτσα φουρό, όπως οι μπαλαρίνες, που στον ποδόγυρο ήταν κεντημένα μεγάλα λουλούδια σε αραιά διαστήματα. Στο κεφάλι φορούσε στεφανάκι, καμωμένο από τούλινα μεγάλα λουλούδια που ταίριαζε με τα καστανά κοντά μαλλιά που πλαισίωναν το κεφάλι. Η κορδέλα που το έδενε είχε τελείωμα από μικρά μπουμπούκια. Τη στολή συνόδευε άσπρο καλσόν και άσπρα παπούτσια. Κρατούσε ψάθινο καλαθάκι στολισμένο με τούλι και αυτό γεμάτο με λουλούδια. Ήταν η μικρή ανθοπώλης και ήταν πολύ υπερήφανη για αυτό. Περήφανη γιατί τα λουλούδια από μόνα τους είχαν μεγάλη αξία στο παιδικό της μυαλό και όποιος τα πουλούσε είχε και αυτός μεγάλη αξία. Γιατί ήταν όμορφα, είχαν πολλά και ωραία χρώματα, και μύριζαν όμορφα.

Χρόνια μετά, κοιτάζω την ασπρόμαυρη φωτογραφία από ένα πάρτι παιδικό, και σκέφτομαι ότι τα μόνα λουλούδια χωρίς χρώμα είναι αυτά που ανασύρουμε από την βαθιά μνήμη μας. Και έχουν και αυτά την ίδια αξία, έστω και αν ο χρόνος έχει σβήσει το χρώμα τους.