H Ελένη Σταματούκου γράφει για τα 10 χρόνια μανιακού καπνίσματος, για το τσιγάρο και τη σχέση του με το στρες, το διάβασμα και το γράψιμο.
Διαβάζεται ακούγοντας αυτό:
Στις 6 Δεκεμβρίου κλείνω 9 χρόνια χωρίς τσιγάρο. «Με λένε Ελένη και είμαι καλά» επαναλαμβάνω σαν τους πρώην χρήστες ουσιών, που πιάνονται από τα χέρια σχηματίζοντας ένα μεγάλο κύκλο και φωνάζουν ένας ένας τα ονόματα τους, δηλώνοντας ότι είναι ζωντανοί. Τότε ζούσα στην Τουρκία, ήμουν πριν τα 30 και κάπνιζα δυο πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Δεν έκανα γυμναστική, έπινα πολύ αλκοόλ και δεν πρόσεχα καθόλου τη διατροφή μου. Τα ρούχα μου, τα μαλλιά μου, η ανάσα μου, ο κόσμος γύρω μου μύριζαν τσιγάρο.
Είχα προσπαθήσει στο μακρύ παρελθόν να το κόψω, αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Δύο μήνες είχε κρατήσει η πρώτη μου απόπειρα. Μια στιγμή αμηχανίας, ένα αγαπημένο τραγούδι, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, στρες, διάβασμα, γράψιμο, μια βόλτα στην πόλη, όλα τα είχα συνδυάσει με το τσιγάρο. Μου φαινόταν αδιανόητη η ζωή μου χωρίς αυτό. Κάπνιζα μανιακά και οι πρώτες συνέπειες είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Λαχάνιαζα, δε μπορούσα να τρέξω και ανέβαινα με δυσκολία την μεγάλη ανηφόρα που χώριζε το σπίτι μου από τον υπόλοιπο κόσμο. Η αφορμή δόθηκε μια Κυριακή, σε μια εκδρομή στην Πρίγκηπο. Έπρεπε απλά να ανέβω έναν λόφο, αλλά ο λόφος έμοιαζε περισσότερο με τον Γολγοθά. Η ανάσα μου κοβόταν και είχα ταχυπαλμία. Φοβήθηκα πολύ για την υγεία μου. Βασικά τρόμαξα, και εκεί πήρα την απόφαση να το κόψω.
Ο πρώτος καιρός ήταν δύσκολος. Έτρωγα πολύ, -είχα πάρει 7 ολόκληρα κιλά-, η διάθεσή μου είχε πολλές διακυμάνσεις, υπέφερα από πονοκεφάλους και είχα υπνηλία. Κάθε οργανισμός αντιδράει τελείως διαφορετικά στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από τον εθισμό. Είναι ένας δύσκολος αγώνας που απαιτεί υπομονή και επιμονή. Τότε ήταν που μπήκε στη ζωή μου η γυμναστική και η καλή διατροφή. Μέσα σε λίγες εβδομάδες μπορούσα και περπατούσα γρήγορα χωρίς να λαχανιάζω, -είχα ξεχάσει πώς είναι αυτή η αίσθηση-, ενώ η γεύση μου και η όσφρησή μου είχαν «επιστρέψει». Πολλοί ανάμεσα στα οφέλη της διακοπής του καπνίσματος βάζουν και την εξοικονόμηση χρημάτων. Το πιο σημαντικό όμως όφελος είναι ότι κερδίζεις πάλι τη ζωή σου. Με την πάροδο των χρόνων μειώνεται ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής και εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα.
Υπήρξα συστηματική καπνίστρια για 10 χρόνια. Θύμωνα όταν κάποιος μου έλεγε ότι τον ενοχλεί ο καπνός του τσιγάρου μου, ή η ανάσα μου ή η μυρωδιά μου. Όταν βρέθηκα στην απέναντι πλευρά άρχισα να καταλαβαίνω τι εννοούσαν όλοι αυτοί. Η απόφαση να κόψει κάποιος το τσιγάρο πρέπει να είναι συνειδητή και είναι κάτι που πρέπει να ξεκινήσει ως προσωπική εσωτερική ανάγκη. Πρέπει να βρεθεί ένας σοβαρός λόγος, και εκεί είναι η αρχή. Μετά ξεκινάει η προσπάθεια, η οποία είναι δύσκολη, αλλά όχι μη επιτεύξιμη. Δε χρειάζεται κανένα άγχος και καμία βιασύνη. «Με λένε Ελένη και είμαι καλά», επαναλαμβάνω.
16°
