Η Μίκα Σύμπουρα γράφει ιστορίες με διαφορετικό τέλος.
Ήταν τρεις οι καπνοδόχοι στη διπλοκατοικία πάνω στο βουνό, δίπλα στο σπίτι της αδελφής μου. Η μία ήταν που χρειαζόταν επισκευή και θα οδηγούσε τον Κ. στον θάνατο. Η πανύψηλη σκάλα ήταν φθαρμένη και δεν άντεξε το βάρος του σώματός του. Έκανε να στηριχτεί στην καπνοδόχο μα και αυτή κατέρρευσε. Ήταν Κυριακή, την ώρα που όλοι ξεκουράζονται, όμως ο Κ., πρόθυμος να εξυπηρετήσει, δεν το πολυσκεφτότανε προκειμένου να γίνει η δουλειά. Ο Κ. που είχε έρθει στο νησί από τη γειτονική Αλβανία με το γλυκό χαμόγελο, έτοιμος να σου ανοίξει τη συζήτηση, να σε βοηθήσει σε οτιδήποτε συμβουλή τον ρώταγες, τώρα διπλά προδομένος βρίσκεται στο χώμα του νησιού που τον φιλοξένησε και τόσο πολύ αγάπησε. Ήξερε για τα φυτά και τα ζώα, αγαπούσε τα πουλιά. Υπήρχαν δυο τρία περιστατικά που με συνέδεαν με τον Κ. Θυμάμαι να μου λέει ποιο σημείο του τοίχου ήταν ασφαλές για να κρεμάσω το κλουβί με τα δύο καναρίνια μου για να μην τα ρίξουν γάτες. Όπως κανένας τοίχος εκείνον δεν τον στήριξε. Έπειτα, όταν ακούστηκε ο γδούπος στην αυλή από το σπασμένο κλαδί της δάφνης λίγα δευτερόλεπτα αφού έφυγα από κάτω, τον Κ. φωνάξαμε να απομακρύνει τον βαρύ κορμό. «Πώς τη γλίτωσες!» έλεγε. Αυτή τη φορά η τύχη ήταν με το δικό μου μέρος, δεν το πήρα σαν κακό οιωνό, και όμως τον ίδιο Σεπτέμβρη ο Κ. δεν υπήρχε πια. Τον ρωτούσα ποια είναι η πιο κατάλληλη θέση για κάποιο άγνωστο φυτό με ωραία κόκκινα φύλλα που είχα φέρει από την Αθήνα, κάποιος μου το είχε φέρει από τη Γεωπονική Σχολή ώστε να το ποτίζω το λίγο διάστημα που θα έλειπε από το γραφείο. Βαρύ το κλίμα του νησιού για να το αντέξει, μου έλεγε, πολλή υγρασία και το γυρίζει πολύ ξαφνικά.
Το φυτό βρήκε τη γωνία του στο ανατολικό παράθυρο του σπιτιού που ήταν σαν σέρα, γύρισε στην Αθήνα διπλάσιο και εύρωστο και άντεξε ως τον χειμώνα όπου για κάποιο ανεξήγητο λόγο μαράθηκε. Και το καναρίνι μου, που το πρόσεξε το νησί, έφυγε τον επόμενο χειμώνα από κάποιο επίσης ανεξήγητο λόγο έτσι ξαφνικά σαν να παρέλυσαν οι φτερούγες του, και σαν να πέφτει από μια σκάλα, έπεσε από ψηλά στον πάτο του κλουβιού. Τώρα η οικογένειά του πληγωμένη έφυγε από το νησί, και μόνο οι τρεις καπνοδόχοι στέκουν σαν καινούργιοι στη στέγη. Και η σκάλα που τον οδήγησε στον Παράδεισο (stairway to heaven) ενδεχομένως να έχει επισκευαστεί και αυτή. Μόνο τα ζωντανά πλάσματα για τα οποία είχαμε συζητήσει με τον Κ. έφυγαν, σαν να ήθελαν να τον συνοδεύσουν στον Παράδεισο να μην είναι μόνος.
16°
