Ο Μικρός Τέσλα (που δεν είναι πια καθόλου μικρός, αλλά του έμεινε το χαϊδευτικό), μπήκε στη ζωή μου πριν τρία χρόνια και κάτι μήνες, τον Οκτώβριο του 2010. Έχοντας μείνει 2 χρόνια μακριά από το πατρικό μου και το γάτο της οικογένειας, αποφάσισα ότι ήταν καλή στιγμή να υιοθετήσω ένα γατί. Μια καλή μου φίλη, μέλος της ομάδας Γάτες Φλοίσβου που φροντίζει τις αδέσποτες γάτες στο πάρκο του Φλοίσβου στο Π. Φάληρο, ανέλαβε την αποστολή να μου βρει το νέο μου τετράποδο φίλο.
Πήγαμε ένα απόγευμα στο Φλοίσβο για καφέ, κι από κάτι θάμνους ξεπετάχτηκε ένα μαύρο νεαρό γατί, περίπου 5 μηνών, που ήρθε κατευθείαν κοντά μου, έκατσε ώρα στην αγκαλιά μου χωρίς να βγάλει νύχια και χωρίς να δυσανασχετήσει, ε και το ερωτεύτηκα. Η ομάδα ανέλαβε τη στείρωσή του και μόλις δύο μέρες μετά άρχισε η συμβίωσή μας. Τον ονομάσαμε Τέσλα από τον γνωστό επιστήμονα, μια σκηνή από την ταινία The Prestige και γιατί η γούνα του ηλεκτρίζεται εύκολα το χειμώνα που φοράμε μάλλινα και πάμε να τον χαϊδέψουμε.
Είναι πανέξυπνος και με πολύ έντονη προσωπικότητα, απαιτεί την προσοχή που του αξίζει και δεν χαρίζεται εύκολα. Τσαντίζεται γρήγορα αλλά δεν κρατάει μούτρα. Μπορεί το ένα λεπτό να είναι κυνηγός και να σου ξεσκίζει τα χέρια και το επόμενο να ζητάει χάδια. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι δύσκολο γατί, αλλά διεκδικεί τη θέση του στο σπίτι σαν ισότιμο μέλος και με κοιτάει σοβαρός με τα διαπεραστικά του μάτια.
Υπάρχουν άπειρες ιστορίες που θα μπορούσα να γράψω για τον Μικρό Τέσλα. Πως του αρέσει να πίνει νερό από τη βρύση, να κάθεται πάνω σε νωπά ρούχα και πετσέτες, να τρώει σπάγγους, κορδελάκια και τα μαλλιά μου. Πως υπνωτίζεται όταν βλέπει πουλιά από το παράθυρο και προσπαθεί να τα κυνηγήσει ενώ δεν μπορεί να βγει έξω. Πως είναι πολύ απαιτητικός με το φαγητό του κι αν δεν του αρέσει κάτι απλά δεν το τρώει. Πως η μαύρη γούνα του γυαλίζει στο φως σαν ασημένια. Πως τα κατακίτρινα μάτια του είναι πολλές φορές το μόνο που φαίνεται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Πως λιώνω όταν εκδηλώνει –σπάνια–τρυφερότητα.
Ο Τέσλα πριν λίγους μήνες απέκτησε και παρέα, τον Ακόμα-Μικρότερο Sparrow, πάλι από τις Γάτες Φλοίσβου. Ο Sparrow έχει τη δική του πονεμένη ιστορία και είναι τελείως διαφορετικό γατί, με άλλη προσωπικότητα και ανάγκες. Δεν αγαπιούνται ακριβώς, αλλά κάνουν καλή παρέα και ο Τέσλα έχει γίνει πιο ήρεμος και κοινωνικός χάρη στην καινούργια παρουσία. Δεν έχουμε πια τύψεις όταν τον αφήνουμε μόνο του πολλές ώρες, στο παρελθόν βαριόταν και διαμαρτυρόταν το βράδυ που επιστρέφαμε από τις δουλειές μας.
Η σχέση μου με τον Τέσλα μετράει μόλις 3 χρόνια αλλά είναι από τις πιο σημαντικές που είχα ποτέ. Η συμβίωση με ένα κατοικίδιο δεν προσφέρει μόνο συντροφιά και χαρά, αλλά και ευθύνη, φροντίδα, και βαθιά αγάπη. Δεν μετανιώνω για την απόφαση που πήρα να δώσω λίγο χώρο στο σπίτι μου για 2 αδέσποτα γατιά κι εύχομαι να είμαστε καλά και να συμβιώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα.
13°
