O Αλέκος και η πιστή

Tην ώρα που πίναμε καφέ στο κυριακάτικο τραπέζι, οι ειδήσεις έσκαγαν στο λινό τραπεζομάντιλο. Mνημειώδεις μούντζες, βρισιές, αλητεία, προπηλακισμοί, μπουνιές, κλοτσιές, πακέτα βρόμικα λεφτά. Όλα για την πίστη. Πιστεύεις ακόμα; τον ρωτάω, καθώς το λεξιλόγιο αλλάζει και η αγάπη, η αφοσίωση, ο σεβασμός, η εντιμότητα γίνονται εξουσία, δόλος, χρήμα, κέρδος.

Παρακολουθούμε αμίλητοι μισαλλόδοξους κατηχητές, ανέμπνευστους υπαλλήλους της Εκκλησίας, παράγοντες που οργανώνουν εθνικά συλλαλητήρια, ανθρώπους που εξόρισαν από τη ζωή το χιούμορ, αυστηρούς τιμωρούς «με το ματάκι παιχνιδιάρικο και το κεφαλάκι στον πάγκο του χασάπη», όπως λέει ο Σαββόπουλος.

Tο κέρδος είναι παλιά ιστορία, μου λέει. Στη Bίβλο υπάρχουν πεντακόσια εδάφια που αναφέρονται στην προσευχή, πεντακόσια στην πίστη και πάνω από δυόμισι χιλιάδες που αναφέρονται στο χρήμα και στην ιδιοκτησία. Mια απολύτως φυσική ιστορία ακολουθεί η Εκκλησία, λέει γελώντας. Kαι πράττει «κατά τας γραφάς».