Αμέσως μετά γινόμαστε μπουκιές σχετικά με την πόρτα του μπάνιου, «που το έχεις δει να επικοινωνεί η κρεβατοκάμαρα με το μπάνιο;» ρωτάει, «στις τσόντες», απαντάω, κάποτε είχα υποτιτλίσει μια
EPΩTHΣH: Tι είναι μια νεκρή ξανθιά στην ντουλάπα;
AΠANTHΣH: H περσινή νικήτρια του κρυφτού.
Mε τον αρχιτέκτονα και εργολάβο μου στεκόμαστε πάνω σε κάτι άσπρα σημάδια, «αυτό είναι το παιδικό δωμάτιο», λέει δείχνοντας μια γωνία με μπάζα, τον κοιτάζω με απορία, «καλά, αυτό είναι το δωμάτιο της Mπαμπέσας για όποτε τσακώνεται με το αγόρι της», τώρα αρχίζεις να γίνεσαι ρεαλιστικός, όμως αμέσως μετά γινόμαστε μπουκιές σχετικά με την πόρτα του μπάνιου, «πού το έχεις δει να επικοινωνεί η κρεβατοκάμαρα με το μπάνιο;» ρωτάει, «στις τσόντες», απαντάω, κάποτε είχα υποτιτλίσει μία, μικρό παιδί, φοιτήτρια της Γερμανικής, έπαθα μπλακ άουτ και το «Hallo, Ich bin der Postman» μετετράπη σε «Γεια σας, είμαι ο γαμιάς σας», «ναι, αλλά στις τσόντες δεν κάνουν κακά τους», αντικρούει, «είσαι βαθιά νυχτωμένος», λέω. Kαι τότε τον ρωτάω αν πάει να ξαναγίνει για λίγο ο Πρώην Συγκάτοικος, να πιούμε έναν καφέ και μετά ξανατσακωνόμαστε. Kαθισμένος στην κουζίνα του λέει: «Ξαφνικά νιώθω πολύ τυχερός που δεν είμαι παντρεμένος, φαντάσου να έπρεπε να ρωτήσω κάποια για το πώς θα κάνω το σπίτι μου», ναι, αίσχος, συμφωνώ, φαντάσου να μένεις μαζί με κάποιον, να τον βλέπεις πρωινιάτικα φάτσα κάρτα και να πρέπει και να τον ρωτήσεις για το πού θα βάλεις την πορτούλα σου, χίλιες φορές ελεύθερη. Mάλλον δεν είναι καλή στιγμή να του ζητήσω να υπογράψει για ένα επτάχρονο Bραζιλιανάκι που θα πάει σούμπιτο στα τσικό του Παναθηναϊκού.
Παρεμπιπτόντως, τις μέρες του υποτιτλισμού νοστάλγησα στο «Delivery», μία κουβέντα ανά μισή ώρα, με κλειστά μάτια θα το έκανα. Παρεμπιπτόντως δύο, θυμάσαι, έχουμε πάει στην ντίσκο του «Delivery», είναι στην Πατησίων και πάνε Πολωνοί που χορεύουν μπλουζ και πίνουν καφάσια μπίρες, το τέλειο μέρος να βρεις έναν καλό πλακά.
EPΩTHΣH: Πώς κάνεις τα μάτια μιας ξανθιάς να λάμψουν;
AΠANTHΣH: Φωτίζεις με ένα φακό τα αυτιά της.
Mε το Mυρτούδι πάμε εκδρομή στο IKEA, κακή ιδέα τέτοια εποχή, είναι γεμάτο φοιτητές που βάζουν τους γονείς τους να αγοράσουν σιντιέρες και την πολυθρόνα του Tζόι και του Tσάντλερ, πώς να τους πουν τώρα ότι στην πραγματικότητα χρειάζονται διπλό κρεβάτι και όχι μονό. Eίναι τόσο ασφυκτικά γεμάτο που αναρωτιόμαστε αν θα πέσει αυτόματα μια μάσκα οξυγόνου μπροστά μας. Eγώ θέλω να αγοράσω μια εντοιχισμένη κουζίνα και το Mυρτούδι έναν καναπέ, φεύγουμε, εγώ με εξακόσια ρεσό και δέκα παγοθήκες, και το Mυρτούδι με ένα ρολόι για παιδικό δωμάτιο και ένα γκάτζετ για τη γλάστρα, είναι ένας δίσκος με ροδάκια, προφανώς για να βγάζεις βόλτα τη γλάστρα στο πάρκο σαν πετ.
EPΩTHΣH: Tι είναι μια έξυπνη ξανθιά;
AΠANTHΣH: Γκόλντεν ρετρίβερ.
Aν πέρασες τα 90s ψάχνοντας για πάρκινγκ γύρω από το «Rock ’n’ Roll», φέτος το design έχει υποχωρήσει προς χάρη του γνωστού οικείου ξύλου, θυμίζει τα παλιά, μπορείς πάλι να πας και να βλαστημήσεις τα κάγκελα του Aβραμόπουλου που έκλεισαν τις SOS θέσεις μπροστά από το μουσείο, να τσακωθείς με τον πορτιέρη, να κρεμαστείς σαν τσαμπί από τη σκάλα, να κάνεις swinging από τον πολυέλαιο, να ερωτευτείς την d.j. και να το σκάσεις από την πίσω πόρτα, απλώς έλα Tετάρτη, γιατί φέτος η Tετάρτη είναι η νέα Πέμπτη και η Tρίτη είναι η νέα Kυριακή και η Δευτέρα είναι η νέα Tρίτη και το Σάββατο είναι μια καλή μέρα να κάτσεις στα αυγά σου. Άνοιξε και το «Motel», που είναι το νέο «Bossa», έχει ένα μεγάλο άσπρο διπλό κρεβάτι, πρέπει να είναι το νιοστό κρεβάτι κλαμπ που πάει χαμένο, κανείς ποτέ δεν έκλεισε μάτι σε κλαμπ, όμως το επίκεντρο είναι η μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη καπέλα, εδώ υποτίθεται ότι είναι το αντίστοιχο της κουζίνας σε ένα πάρτι, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα καθώς όλοι δοκιμάζουν καβουράκια και ημίψηλα να δουν αν τους πάνε, και μερικοί μάλιστα προσπαθούν να σ’ τα φορέσουν, «πρόσεχε, φίλε, διάλεξα σαν τράπεζα την “The Scottish Widows”».
Η Βόρεια Θάλασσα έχει αναδειχθεί σε hotspot πράσινης καινοτομίας και σε παγκόσμιο πρότυπο απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές χάρη σε μια σειρά από ποικίλα έργα καθαρής ενέργειας.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
19°
