Η συναρπαστική ζωή του Norman Keith Collins, γνωστού και ως Sailor Jerry, όνομα που έχει συνδεθεί άρρηκτα με το old school tattoo
«Αν δε πιστεύεις ότι έχεις τα κότσια να υποστηρίξεις ένα tattoo, τότε μην κάνεις. Αλλά μην προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου με το να την πέφτεις σε εκείνον που κάνει! Ευχαριστώ», αυτά τα ακριβή λόγια ήταν αναρτημένα σε μία ταμπέλα σε εξέχουσα θέση στο στούντιο του Norman Keith Collins, ευρύτερα γνωστού ως Sailor Jerry και είναι απολύτως ενδεικτικά της ιδιοσυγκρασιακής του προσωπικότητας και της αγάπης του για την τέχνη του tattoo.
Γεννημένος στο Ρίνο της Νεβάδα ο Norman Collins υπήρξε από μικρός αντισυμβατικός. Είχε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να γράψει την ιστορία με τους δικούς του όρους. Έφηβος, εγκαταλείπει το σπίτι του για να διασχίσει τη χώρα είτε με οτοστόπ, είτε αλλάζοντας τρένα στο δικό του προσωπικό κυνήγι του αμερικάνικου ονείρου μαζί με εκατοντάδες άλλους νεαρούς Αμερικάνους.
Στη διάρκεια αυτής της περιπέτειας κάνει τα πρώτα του βήματα με μία βελόνα και μαύρο μελάνι σχεδιάζοντας freehand. Κι έπειτα, δύο γεγονότα θα του άλλαζαν για πάντα τη ζωή. Το πρώτο, η γνωριμία του με τον θρύλο της τέχνης του tattoo στο Σικάγο Gib 'Tatts' Thomas που του έμαθε πώς να χρησιμοποιεί επαγγελματική μηχανή τατουάζ και η κατάταξή του στο ναυτικό. Διασχίζει τον Ειρηνικό φτάνοντας στην Κίνα και την Ιαπωνία (η κουλτούρα της τελευταίας τον μαγεύει τόσο που την εντάσσει στα σχέδιά του, μάλιστα έγινε ο μοναδικός δυτικός tattoo aritist που βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία με τους μάστερ του ιαπωνικού tattoo και αντάλλασε μαζί τους απόψεις, τεχνογνωσία, σχέδια) και όταν απολύεται από το ναυτικό κάνει τη Χαβάη σπίτι του. Δουλεύει παράλληλα σε λιμάνια και τατουαζτίδικα προτού στήσει οριστικά το στούντιό του στο 1033 της Smith Street στη Χονολουλού.
Είναι ο πρώτος που κατορθώνει να φτιάξει μοβ χρώμα, ενώ έως τη δεκαετία του ’60, η παλέτα της tattoo art περιοριζόταν στο μαύρο, το πράσινο, κίτρινο και το κόκκινο. Μονάχα οι πολύ κοντινοί του μπορούσαν να αποκτήσουν ένα φιαλίδιο από το βιολετί μελάνι του άκρως ανταγωνιστικού Sailor Jerry. Η ιδιότητά του ως tattoo artist ωστόσο δεν είναι η μόνη που διαθέτει. Γίνεται αυτοδίδακτος ηλεκτρολόγος – μηχανικός προκειμένου να κατασκευάσει τις δικές του μηχανές τατουάζ και καθιερώνει πρώτος την αποστείρωση, νομιμοποιώντας μια βιομηχανία η οποία μικρή σημασία έδινε έως τότε στις συνθήκες υγιεινής. Έχει επίσης τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή στο ραδιόφωνο της Χονολουλού όπου διαβάζει δικά του ποιήματα και «τα χώνει» στους πολιτικούς, ενώ είναι και ο καπετάνιος τριών ιστιοφόρων που έκαναν μικρές κρουαζιέρες στα γύρω νησιά. Πριν πεθάνει αφήνει ρητή εντολή η σκυτάλη της διαχείρισης του στούντιό του να περάσει στους προτεζέ του Don Ed Hardy and Mike Malone, ειδάλλως αυτό να καεί ολοσχερώς.
Μέχρι σήμερα στη θέα ενός old school tattoo, η σκέψη πάει απευθείας στον Norman – Sailor Jerry – Collins, το αδιαμφισβήτητο σύμβολο της αντισυμβατικότητας, του ρίσκο, της αέναης πάλης ανάμεσα στο yin και το yang – όπως αυτά που ο ίδιος συνήθιζε να σχεδιάζει – , του καλού και του κακού δηλαδή που συνυπήρχαν μέσα του όπως σε όλους μας. Ένας πραγματικός πιονέρος της τέχνης του tattoo σφράγισε με την τεχνογνωσία του και την ιδιαίτερη προσωπικότητά του την old school αισθητική.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
14°
