Life

Άνευ όρων

Ο ήλιος σε έχει νικήσει φορώντας ακόμα και τα δανεικά γυαλιά ηλίου, μόνο που αυτή τη φορά του παραδίνεσαι εσύ άνευ όρων

6971-132439.jpg
Ελένη Σταματούκου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
adult-2179093_1920.jpg

Διαβάζεται ακούγοντας αυτό: 

Helado Negro - Pais Nublado  [Official Video]

Είναι Κυριακή, ώρα πρωινή, μέσα Φλεβάρη και το μόνο που σκέφτεσαι είναι τη θάλασσα και εσένα να αιωρείσαι μέσα της. Δεν έχεις κάνει αυτά που έπρεπε να κάνεις. Άφησες τα βιβλία να σχηματίζουν μικρούς πύργους στο κομοδίνο, -κάποτε σχημάτιζαν πύργους στο πάτωμα-. Κάποια είναι αφημένα εκεί μήνες ολόκληρους, σε περιμένουν να τα διαβάσεις. Και σε τυφλώνει ο ήλιος που περνάει μέσα από τις γρίλιες και σχηματίζεις με το σώμα σου μικρές δίνες πάνω στο κρεβάτι για να τον αποφύγεις. Ψάχνεις τα μαύρα σου γυαλιά για να τα φορέσεις, αλλά τα ξέχασες σε ένα ξένο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο, το πιο κομφορμιστικό σύμβολο του 20ού αιώνα, είναι το μέσο προς την ελευθερία. Σε αυτό πίστεψε και ο Κέρουακ στον δρόμο του. Εσύ ακόμα δεν έμαθες να οδηγείς, είχες τη θάλασσα και σου ήταν αρκετό, όχι όμως πια.  

Και μιλάς με τους φίλους σου στο τηλέφωνο ενώ πίνεις νερουλό καφέ, γιατί ναι σε νίκησε ο ήλιος. Και εσύ με ποιον πας να τα βάλεις; Και ψάχνεις αφορμές να πιαστείς από εικόνες και λέξεις για να γράψεις, αλλά δεν έχεις τίποτα να γράψεις αυτή την εβδομάδα. Νιώθεις μουδιασμένος. Και σου λείπει η μυρωδιά της εφημερίδας, των περιοδικών, ο χυμένος καφές και τα τρίμματα από μπισκότα σοκολάτας πάνω στο οικονομικό ένθετο -γιατί πάντα τελευταίο το άφηνες για να το διαβάσεις- και οι μαύρες δαχτυλιές από το μελάνι στους τοίχους και γύρω από τις πρίζες. Στην αναλογική εποχή μας απλά κάνουμε scroll down, καταβύθιση -σε ελεύθερη δική σου μετάφραση- στο άπειρο. Αν το άπειρο είχε χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Το ψυγείο είναι σχεδόν άδειο, μόνο βούτυρο, μαρμελάδα και φέτες του τοστ ξεχωρίζουν ανάμεσα στα ράφια. Μέσα του άδειο και έξω του γεμάτο απλήρωτους λογαριασμούς, κίτρινα post-it, μαγνητάκια από ταξίδια, και ένα κρυμμένο «Σε αγαπώ» μέσα σε εισαγωγικά, και μια καλημέρα, γραμμένη με πολύχρωμους μαρκαδόρους. Όλα να σου υπενθυμίζουν αυτά που έκανες ή δεν έκανες, ή δεν έκανες σωστά. Ότι αφορά όμως παρελθοντικό χρόνο, δεν έχει σημασία πια.   

Η τηλεόραση παραμιλάει για εκλογές, κουμτέλ σόμπες που θα σε σώσουν από το κρύο, και φλουό ροζ ειδήσεις. Πατάς το κόκκινο κουμπί και η οθόνη γίνεται ξανά μαύρη, όπως πριν. Φοράς κάτι δανεικά γυαλιά ηλίου, αθλητικά παπούτσια και ένα παλτό πάνω από τις πιτζάμες σου. Σκέφτεσαι τους τυφώνες, την τροπική ζέστη, την υγρασία και τα χρώματα του Εκουαδόρ. Πώς είναι άραγε να μεγαλώνει ένα παιδί μεταναστών από την Λατινική Αμερική στη Νότια Καλιφόρνια; Κάπως έτσι λέει ο τραγουδιστής Helado Negro γεννημένος στην αρχή της δεκαετίας του ’80. Και καταβυθίζεσαι αυτή τη φορά στις δικές του λέξεις και σκέφτεσαι την γεμάτη αντιθέσεις δική του μακρινή Αμερική. Ο ήλιος σε έχει νικήσει φορώντας ακόμα και τα δανεικά γυαλιά ηλίου, μόνο που αυτή τη φορά του παραδίνεσαι εσύ άνευ όρων.

Τα λέμε την επόμενη Κυριακή…

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.