- CITY GUIDE
- PODCAST
-
31°
![6971-132439.jpg 6971-132439.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/contributor/6971-132439_0.jpg)
![«Βagdad cafe» «Βagdad cafe»](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2019/01/24/bagdad-cafe-ext.jpg)
Διαβάζεται ακούγοντας αυτό:
![ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ TV SPOT 2 - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ TV SPOT 2 - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ](/images/1440x810/3/png/files/microsoftteams-image.png)
Αιώνες πριν που τώρα πια φαντάζουν σαν μια άλλη ζωή, προτιμούσα να περνάω τα καλοκαίρια μου στην Τουρκία. Ήθελα να ζήσω εκεί για πάντα, για αυτό. Θεωρούσα χάσιμο χρόνου να πάω σε κάποιο ελληνικό νησί. Τα νησιά τα αγάπησα μετά, όταν έγινα θαμώνας τους. Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι, μόλις είχα γυρίσει από σπουδές στο εξωτερικό και είχα κάνει αίτηση για μια υποτροφία για καλοκαιρινά μαθήματα τουρκικής γλώσσας στη Σμύρνη. Τότε δεν υπήρχε κρίση στην Ελλάδα, ο Ερντογάν ήταν πρωθυπουργός, μόλις είχε ξεσπάσει η γρίπη των πουλερικών, είχε συλληφθεί ο δολοφόνος του αριστερού δημοσιογράφου Abdi İpekçi και η Τουρκία ανοιγόταν προς τη Δύση. Και εμείς στο κέντρο του κόσμου, κάτω από τον ήλιο. Άνθρωποι στον ήλιο.
3 μήνες στη Σμύρνη. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι, από αυτά που μετά θα θυμάσαι τις Κυριακές το πρωί. Οι εστίες που θα μέναμε ήταν σε άθλια κατάσταση και πολύ έξω από την πόλη και το μέρος όπου θα γίνονταν τα μαθήματα. Τα κτίρια που έμεναν τα κορίτσια ήταν χωριστά από εκείνα των αγοριών. Το φαγητό σερβιριζόταν σε μια μεγάλη αίθουσα που έμοιαζε με δωμάτιο νοσοκομείου. Θυμάμαι και το δωμάτιο που ήταν οι υπολογιστές, εκείνοι οι παλιοί με τις τεράστιες οθόνες, είχε ένα ανοιχτό γκρι χρώμα. Καμιά φορά οι εκπαιδευτικοί χώροι μοιάζουν σαν φυλακές ασφαλείας. Το μοναδικό καλό ήταν ότι δίπλα μας ήταν η θάλασσα. Απογοητευμένοι, 4 Έλληνες αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Ήταν η πιο τρελή συγκατοίκηση που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Ήμασταν και οι 4 μας τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, εγώ το φρικιό, μια κοπέλα από τα βόρεια προάστια των Αθηνών με την οποία συνέχεια μαλώναμε, ένας Βορειοελλαδίτης που βαριόταν που ζούσε και η Μαργαρίτα, η οποία ήταν η μοναδική που μπορούσα να επικοινωνήσω. Πολύ ωραίος άνθρωπος. Μου άρεσαν οι συζητήσεις μας στο μικρό μπαλκονάκι τα απογεύματα, την ώρα που ο ήλιος χανόταν πίσω από τις σκεπές των σπιτιών.
Το σπίτι μας ήταν στο τελευταίο όροφο, χωρίς ασανσέρ, πολύ ζεστό και γεμάτο κατσαρίδες. Ήταν πολύ παλιό, με διακόσμηση που θύμιζε τη δεκαετία του ’70. Κεντημένα ηλιοβασιλέματα καδραρισμένα και κρεμασμένα στον τοίχο. Ένας Κεμάλ με τα μπλε του μάτια, και πίνακες με θάλασσες φτιαγμένους από ερασιτέχνες ζωγράφους του δρόμου. Το σπίτι είχε 3 υπνοδωμάτια, στο ένα έμενα εγώ με τα Β.Π., στο άλλο το αγόρι της παρέας και στο τρίτο η Μαργαρίτα με τον σύντροφό της, ο οποίος ήρθε να την επισκεφθεί από το Παρίσι. Ένας Τούρκος στο Παρίσι. Συγκάτοικοι στην τρέλα ήμασταν, αλλά αυτό ήταν το ωραίο. Τόσο μοναδικά αταίριαστοι και τόσο ξέγνοιαστοι. Τα καταφέραμε όμως και συνυπήρξαμε κάτω από την ίδια στέγη το καλοκαίρι του 2006. Θα έδινα τα πάντα να γύριζα έστω για λίγο σε αυτό το σπίτι με αυτή την παράξενη παρέα.
Εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω και τη Μαρία την αρχαιολόγο –και πλέον αγαπημένη φίλη– και μια Δανή στην ηλικία της μητέρας μου που λίγους μήνες πριν είχε χάσει τον άνδρα της και είχε αποφασίσει να περάσει το καλοκαίρι της στην Τουρκία. Οι τρεις μας κάναμε ένα ταξίδι στην Αφροδιασάδα, μια ελληνιστική πόλη αφιερωμένη στη θεά Αφροδίτη. Βρεθήκαμε σε ένα χωριό στο μέσο του πουθενά και περάσαμε τη νύχτα μας σε ένα ερημωμένο πανδοχείο που έμοιαζε με το Bagdad Café. Ήταν 2006 και όμως ο χρόνος είχε γυρίσει πίσω στο 1987. Θυμάμαι τον παράξενο μουστακαλή ιδιοκτήτη και τη γυναίκα του και το πλαστικό κεμπάπ που χρυσοπληρώσαμε, και την τούρκο-ντίσκο μουσική που μας είχε βάλει να ακούσουμε. Όλα ήταν τόσο σουρεαλιστικά. Την επόμενη μέρα έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς για να πάμε στην Αφροδισιάδα. Η Αφροδισιάδα δεν έχει την αίγλη της Εφέσου, αλλά είναι το ίδιο υπέροχη γιατί δεν είναι καθόλου τουριστική. Πώς να τη βρει κανείς άλλωστε αφού είναι κρυμμένη, χαμένη κάπου στην τουρκική επαρχία του Αϊδινίου. Περπατούσαμε μόνες μέσα στα αρχαία και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ένιωσα φόβο, δεν ξέρω γιατί, αλλά ήταν τόσο μυστικιστικά και παράξενα. Εκεί έμαθα για πρώτη φορά και για τον μύθο της Πενθεσίλειας, βασίλισσα των Αμαζόνων, την οποία ο Αχιλλέας σκότωσε κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Ο μύθος λέει ότι μόλις ο Αχιλλέας έβγαλε τη μάσκα της, την ερωτεύτηκε αμέσως.
Τα λέμε την επόμενη Κυριακή…
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το πώς κοιμάσαι μπορεί να βλάψει το σώμα και ίσως ένα απλό «γύρισμα» του κορμιού να βελτιώσει την κατάσταση
Η Επιστημονικής Εβδομάδας που διοργάνωσε το MedINA και οι ανησυχίες
Αναψυχή και διασκέδαση με επιλογές για όλη την οικογένεια
Ο μουσικός και κιθαρίστας γράφει για το νησί που σου φρεσκάρει το μυαλό και την ψυχή
Η σχεδιάστρια κοσμημάτων σε ένα κείμενο για το νησί που ακόμα κι αν δεν επιστρέψεις ξανά θα είναι για πάντα στην καρδιά σου
Ψήνονται στη σχάρα κατευθείαν από το ποτάμι, ή τηγανίζονται για τους μερακλήδες
Μπορεί να θεωρούνται αξεσουάρ μόδας, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν μια ιατρική συσκευή
Θετικά στην εξωσωματική γονιμοποίηση φαίνεται να επιδρά η ισορροπημένη διατροφή
Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής γράφει για την Ελούντα που γνώρισε μετά το Ντα Λουζ και αγάπησε για πάντα
Η ιστορικός τέχνης γράφει για το νησί με την ιδιαίτερη αύρα
Ένας Ισλανδός γράφει για τη Φολέγανδρο της ψυχής του και την άπιαστη ελληνική γλώσσα
«Σκέψου συνολικά, δράσε τοπικά» είναι το σύνθημα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, ο οικολογικός δογματισμός δεν βλέπει παρά «συνολικά ιδεολογήματα» και «τοπικά κινήματα κατά των επενδύσεων»
Τι έδειξε επιστημονική έρευνα
Ένα από τα λιγότερο γνωστά κεφάλαια της ιστορίας του γκρουπ - Η απόπειρα εκμετάλλευσης από τη χούντα
Σπιτικό τσίπουρο, μερακλίδικοι μεζέδες, νόστιμο τηγάνι και κατάσταση πάρτι
18 στρέμματα, 80 τροχόσπιτα, 60 σκηνές, ντουζιέρες, τουαλέτες, κουζίνες, καφέ, ταβέρνα, beach bar και χώρο εκδηλώσεων
Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί έγκαιρα
Οι ευάλωτες ομάδες και τα περιστατικά θανάτων τουριστών
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.