10 + 1 διλήμματα ανδρικής αγωνίας

O μεσήλικας λευκός straight άνδρας του δυτικού κόσμου στέκει άοπλος και απορημένος μπροστά στο ναρκοπέδιο που απλώνεται ξαφνικά μπροστά του. Η προσπάθεια να διανύσει την απόσταση που τον χωρίζει από το γυναικείο φύλο έχει μετατραπεί σε ένα πολύπλοκο παιχνίδι «σημάτων» για τα οποία δεν έχει καμία απολύτως ιδέα. Ούτε σε ποια γλώσσα εκπέμπονται, ούτε βέβαια πώς θα τα αποκωδικοποιήσει. Με αποτέλεσμα διαρκείς παρεξηγήσεις. Και όπως συμβαίνει πάντα με τις παρεξηγήσεις μπορεί να μην οδηγούν εκεί που θέλεις, αλλά τουλάχιστον αποτελούν θαυμάσιο υλικό για κωμωδία.

Ο πρόλογος αυτού του κειμένου, γράφτηκε πολύ προσεκτικά. Με απαλές κινήσεις και λέξεις που πέρασαν από διπλά και τριπλά τεστ προκειμένου να αποδείξουν ότι δεν κρύβουν κανένα σεξισμό ούτε προσβάλλουν κάποια. Ότι δηλαδή είναι επαρκώς ουδέτερες ώστε να σταθούν σε ένα σύγχρονο περιβάλλον. Ειδικά μάλιστα όταν το θέμα αφορά τη σύγχρονη επικοινωνία ανάμεσα στα δύο φύλα. Που σε συντελεστή επικινδυνότητας είναι σαν να απενεργοποιείς βόμβα, όπως ο Τζέιμς Μπον… ΟΥΠΣ!

Ναι, στην αναφορά του ακατονόμαστου 007 χτύπησε ο πρώτος συναγερμός. Πράγμα που μας οδηγεί στο…

Δίλημμα Νο #1: Επιμένω στους macho ήρωες ή δείχνω σεξιστής;
Η αλήθεια είναι ότι το 80% των ταινιών που γυρίστηκαν πριν το 2010 σήμερα θα δημιουργούσαν θύελλα αντιδράσεων. Ή δεν θα είχαν γυριστεί ποτέ. Το ίδιο και οι ήρωές τους, που όλοι κάποια στιγμή θα είχαν γίνει στόχος καταγγελιών. Οπότε, ανεξάρτητα με το τι πιστεύεις, σε μια σύγχρονη συζήτηση για σινεμά υπερασπίζεσαι τα πρότυπα που σε παραμύθιασαν ή αρχίζεις να μοιάζεις υπερβολικά με μουσειακό έκθεμα που καταλήγει να πίνει μόνο του σε κάποιο μπα… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #2: Η μοναξιά δείχνει ακόμα στιλ ή ότι έχεις τον ανθρωποδιώκτη;
Παλιά τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα: ένας άνδρας που έπινε μόνος του σε κάποιο μπαρ απολαμβάνοντας την ησυχία (του), είχε στο μυαλό μας κάποιο μυστήριο. Πιστεύαμε ότι στα μάτια των γυναικών ήταν κάτι σαν «μοναχικός λύκος». Ένας τυχοδιώκτης με ισχυρές δόσεις στωικότητας. Αλλά όλα είναι ζήτημα εποχής. Και μέσα από το φίλτρο των προχωρημένων 10s, μπορεί με την ίδια ευκολία η εικόνα να ερμηνευθεί ως «ο ψυχάκιας που κρατάει αιχμάλωτες γυναίκες στο υπόγειό του». Ή, στην καλύτερη περίπτωση, «αυτός που δεν έχει φίλ…» ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #3: Η λέξη «ανδροπαρέα» στέκει ακόμα ή είναι πολύ 90s;
Τι μπορεί να καταλάβει σήμερα μια σύγχρονη γυναίκα, όταν ακούει τη vintage φράση «βγήκαμε μόνο άντρες»; Ότι είσαι ένας κάποιος που έχει ακόμα την παιδικότητά του και θέλει να είναι δεμένος με τους φίλους του; Ή ότι βρίσκεσαι ακόμα παγιδευμένος σε ένα ατέλειωτο bachelor party προηγούμενων δεκαετιών όπου για να νιώσεις άνετα έπρεπε να βρίσκεσαι αποκλειστικά με άτομα του ίδιου φύλου (σε σύγχρονη μετάφραση, ότι φοβάσαι τις γυναίκες) και να ζεις σε replay το «Εντιμότατοι φίλοι μου»; Όπου κυριαρχούν τα χοντρά αστεία και οι γουρουνιέ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο 4: Να ομολογήσω ότι βλέπω τσόντες ή να κάνω ότι τις σιχαίνομαι;
Ναι, στο πορνό δεν υπάρχει ισότητα. Μια γυναίκα που ομολογεί ότι μπαίνει στο pornhub (το επίσημο ποσοστό είναι περίπου 1 στις 3) είναι «απελευθερωμένη». Ένας άνδρας που κάνει το ίδιο είναι απλώς «ένας ακόμα ξελιγωμένος που του αρέσει να βλέπει θύματα trafficking να κακοποιούνται και να ακούει σεξιστικές ατάκες». Έστω και αν τα πορνό μας δείχνουν γυναίκες που επιδιώκουν το σεξ στα ίσα, όπως οι άνδρες, για την ικανοποίησή τους και όχι ως «θυσία» που ανταλλάσσεται με άλλα πράγματα. Και συνήθως αποτελεί σαφή απόδειξη ότι πρόκειται για έναν σεξιστή που «σκέφτεται με το πουλ…» ΟΥΠΣ!

Όταν έξω ρίχνει #metoo σαν καρεκλοπόδαρα, πρέπει να επιστρατεύσει κάποιος όλα τα λεξικά μετάφρασης που διαθέτει, προκειμένου να αποκωδικοποιήσει το «γκελ» που θα κάνει μια φιλοφρόνηση

Δίλημμα Νο #5: Τη φλερτάρω ή είναι παρενόχληση;
Εδώ χάνεται κυριολεκτικά η μπάλα (Disclaimer: η μεταφορική χρήση του συγκεκριμένου αντικειμένου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση σεξουαλικό υπονοούμενο)! Όταν έξω ρίχνει #metoo σαν καρεκλοπόδαρα, πρέπει να επιστρατεύσει κάποιος όλα τα μέσα ακτινογράφησης συμπεριφοράς και όλα τα λεξικά μετάφρασης που διαθέτει, προκειμένου να αποκωδικοποιήσει το «γκελ» που θα κάνει μια φιλοφρόνηση μόλις προσγειωθεί στην παραλήπτρια. Αν θα τη «λερώσει» ή αν θα την «ανεβάσει». Αν είναι καλύτερη, δηλαδή, μια ασφαλής καληνύχτα στο τέλος της βραδιάς ή η συνέχεια στο σπίτ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #6: Τακτικό και προσεγμένο σπίτι ή ακατάστατο και μποέμ;
Με άλλα λόγια, αυτό που κάποτε ονομαζόταν «σπηλιά» σήμερα είναι γεμμάτο μηνύματα που σε περιγράφουν με τέτοια λεπτομέρεια όσο ακριβώς και μια ανάλυση αίματος. Το στρωμένο κρεβάτι, τα είδη στο μπάνιο, τα αντικείμενα επάνω στα ράφια, η σκόνη πάνω στα τραπέζια, τα άδεια ή γεμάτα τασάκια και φυσικά τα άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη μοιάζουν με συναγερμούς. Ή με δηλώσεις του νόμου 105 για το ποιόν σου. Δηλαδή, ο σύγχρονος άντρας καλείται να απαντήσει σε ένα ακόμα υπαρξιακό ερώτημα: το άστρωτο κρεβάτι π.χ. είναι χαριτωμένο ή γυφτιά; Ή δείχνει ιδιαίτερη εμμονή με την τάξη που χαρακτηρίζει συνήθως τους γκέ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #7: Gay - Με ενδιαφέρει αν είναι κάποιος ή μου είναι αδιάφορο;
Στην πραγματικότητα το να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως gay έναντι όλων των άλλων χαρακτηριστικών του, είναι ένα είδος αντίστροφου αυτοδιαχωρισμού. Αλλά επειδή ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο καθένας επιλέγει το χαρακτηριστικό που θα τον αυτοπροσδιορίσει, η συζήτηση είναι σαν κινούμενη άμμος. Δηλαδή κάποιος μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, αλλά αν εσύ κάνεις το ίδιο μπορεί άνετα να χαρακτηριστείς «ομοφοβικός» ή «ρατσιστής». Το ίδιο όμως μπορεί να συμβεί και αν το αγνοήσεις, είτε από διακριτικότητα, είτε επειδή το θεωρείς κάτι τελείως φυσικό. Όπως και να έχει, η στάση που θα κρατήσεις δείχνει την ευαισθ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #8: Ευαίσθητος ή «cool»;
Άλλη μια άγνωστη περιοχή, αφού κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα ποιο είναι εκείνο το σημείο που καθορίζει τα βόρεια σύνορα που χωρίζουν τη χώρα των ευαίσθητων από εκείνη των «κλαψιάρηδων». Ή τα νότια σύνορα που χωρίζουν τη χώρα των cool από τη χώρα των «δήθεν» και των «ποζάτων». Πάντως όλοι γνωρίζουν ότι το σημάδι υπάρχει. Είναι σκεπασμένο από σκόνη, είναι κρυμμένο μέσα σε χιλιάδες άλλες παραμέτρους και σήματα, αλλά υπάρχει. Και είναι κάτι που η γενιά των πατεράδων μας δεν χρειάστηκε να αναρωτηθεί ποτέ όταν φλέρταρε τις μαμάδ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #9: «Μητέρα» ή «Μάνα»;
Η κρίσιμη διατύπωση που οδηγεί σε δύο μονόδρομους. Το «μητέρα» δηλώνει μια παγωμένη αποστασιοποίηση. Κάτι σαν τους προβληματικούς γιους της σκληρής Τασώς Καββαδία στις παλιές ελληνικές ταινίες. Και ναι μεν δείχνει ενηλικίωση το να είσαι μακριά από την οικογένειά σου, αλλά από την άλλη μπορεί να εκληφθεί και σαν αναισθησία ή δείγμα προβληματικού background. Ή ακόμα και σαν ασφαλής ένδειξη έλλειψης συναισθήματος. Αντίθετα, ένα χορταστικό «μάνα» με όλη την «καζατζιδιά» που το συνοδεύει, δίνει τα διαπιστευτήρια ενός ανθρώπου που δεν έχει απογαλακτιστεί. Που έχει τη «μάνα» του να του μαγειρεύει παστίτσια και που την αφήνει να τον κατευθύνει όσο παράλογη κι αν είναι. Δηλαδή, ο βασικός εφιάλτης κάθε γυναίκας που φέρει την κωδική ονομασία «μαμάκιας». Μια ονομασία που τη συνοδεύει πάντα η στερεότυπη εικόνα ενός μαντράχαλου που κάθεται με παντόφλες δίπλα στη μάνα του και της γκρινιάζει, γιατί όλοι τον πολεμάνε και κανείς δεν αναγνωρίζει τα ταλέντα του στη δουλ… ΟΥΠΣ!

Δίλημμα Νο #10: Περιαυτολογώ ή κρατάω χαμηλό προφίλ;
Με άλλα λόγια: το να μιλάς για τις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες σου από το παρελθόν –που σε μια δεδομένη ηλικία αποτελούν το πιο αξιόπιστο βιογραφικό σου– σε κάνει ψώνιο ή απλώς «άνθρωπο με αυτοπεποίθηση»; Ανασφαλή ή σίγουρο; Σε κατατάσσει στην κατηγορία των απελπισμένων για προσοχή και θαυμασμό ή στους «βετεράνους που μοιράζονται την εμπειρία τους»; Ερωτήματα που οδηγούν πίσω σε ένα πρωταρχικό δίλημμα που δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας στάση. Και που η απάντησή του βρίσκεται και θα βρίσκεται, ανεξαρτήτως εποχής, κρυμμένη για πάντα στα βάθη του ανεξερεύνητου rainforest που ονομάζεται γυναικείο μυαλό. Για το οποίο δεν υπάρχουν κανόνες, όσο περίπλοκη ή απλή είναι μια εποχή. Και που δεν επιδέχεται ορθολογικές προσεγγίσ… ΟΥΠΣ!