Διαβάζεται ακούγοντας αυτό:
Διανύουμε τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Σε λίγο θα αρχίσουν οι γνωστές εκνευριστικές ευχές για καλό χειμώνα. Δεn μας φτάνει η κλιματική αλλαγή, έχουμε και αυτούς τους ξινούς, που εκτός του ότι ανακαλούν πρόωρα τον χειμώνα, ξεχνούν μια ολόκληρη εποχή, το φθινόπωρο. Εγώ θα επιμείνω πεισματικά στο καλοκαίρι. Το ίδιο κάνει και ο παππούς που είχα συναντήσει την προηγούμενη εβδομάδα στο δρόμο. Αυτή την εβδομάδα βρεθήκαμε ξανά στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ και για ακόμη μια φορά με ρώτησε, αν θα πάω διακοπές. Γέλασα μέσα από την καρδιά μου, όπως και οι γύρω μας. Του είπα ότι μου έχει κάνει ξανά την ίδια ερώτηση. Δεν το θυμόταν, αλλά επέμεινε: «τελικά θα πας;».
«Διακοπές για πάντα», είχε φωνάξει ένας φίλος πριν χρόνια, όταν οδηγούσαμε μέσα από τα απότομα βράχια και τις άκρες των γκρεμών για να φτάσουμε στις Σεϋχέλλες στην Ικαρία. Ένας λάθος ελιγμός και πράγματι θα κάναμε διακοπές για πάντα. «Τελικά θα πας;». Ακόμα σκέφτομαι τον παππού και την ερώτησή του. Η υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ τον γνώριζε, τον αποκάλεσε μάλιστα και με το όνομά του, το οποίο δυστυχώς δεν μπόρεσα να συγκρατήσω. Αναρωτιέμαι αν σταματάει ανθρώπους στο δρόμο και συγκεντρώνει απαντήσεις και μετά στο σπίτι κάνει τα στατιστικά του. Μπορεί και αυτός φέτος να μην πήγε διακοπές και να θέλει να δει, αν πήγαν οι άλλοι γύρω του. Ίσως πάλι να νιώθει μοναξιά και να αναζητά λίγη επικοινωνία, ή απλά είναι ένας φιλόσοφος του δρόμου, που του αρέσει να φλερτάρει τα ωραία κορίτσια.
Στη γειτονιά μου, στην απέναντι πολυκατοικία μένει μια γιαγιά με μοβ ασημί μαλλιά. Τα απογεύματα της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, όταν γύριζα νωρίς από τη δουλειά, την έβλεπα μόνη να κάθεται στο μπαλκόνι της και να κοιτάζει τον κόσμο. Τον Αύγουστο μόνο την έχασα. Ελπίζω να πήγε διακοπές κάπου στη Χαλκιδική ή σε ένα χωριό της Βορείου Ελλάδος. Μετά το θάνατο του παππού μου, η γιαγιά μου η Ελένη ήρθε να μείνει σπίτι μας. Δεν της άρεσε το μαύρο χρώμα, ποτέ της δεν το φόρεσε, ακόμα και όταν έχασε τον άνδρα της και τον γαμπρό της. Ήταν μια ήσυχη γυναίκα, που δεν ήξερε να λέει με λέξεις «σε αγαπάω», αλλά στο έδειχνε με πράξεις. Η γιαγιά μου είχε ασημί μαλλιά, δεν ήθελε να τα βάφει, της άρεσε και εκείνης να κάθεται το καλοκαίρι στο μπαλκόνι και τον χειμώνα μπροστά από το παράθυρο. Σπάνια θα καθόμουν μαζί της. Μόνο η μητέρα μου τα απογεύματα της έφτιαχνε ελληνικό καφέ και κάθονταν μαζί και είτε κοιτούσαν αφηρημένα γύρω τους, είτε μιλούσαν για συνταγές, για πλέξιμο, για τα παλιά και για αυτούς που είχαν φύγει.
Οι παλιοί πάντα ανακαλούν το παρελθόν και επιστρέφουν σε αυτό. Σπάνια κάνουν σχέδια για το μέλλον. Λες και θεωρούν ότι τους έχει απομείνει λίγη ζωή μπροστά τους. Τους φαντάζομαι τον παππού με την εμμονή του για τις διακοπές, την κυρία με το μοβ μαλλιά, και την γιαγιά μου την Ελένη νέους, να ερωτεύονται, να ταξιδεύουν, να διασκεδάζουν, να θυμώνουν, να γελούν, να κάνουν όλα αυτά που κάνουμε εμείς. Τώρα απλά αμίλητοι παρατηρούν τον κόσμο, χωρίς να τον ενοχλούν. «Ήμασταν 44 χρόνια μαζί», μου είπε ένας οικογενειακός φίλος μας από το εξωτερικό, που έχασε πρόσφατα την γυναίκα του, όταν τον ρώτησα τι κάνει. Ύστερα από πολλά χρόνια μαζί, αποφάσισε με τα παιδιά του και την αδερφή του να κάνουν ένα ταξίδι στα Βαλκάνια για να αναζητήσουν τις ρίζες τους. Ακριβώς το ίδιο ταξίδι της «επιστροφής», είχαμε κάνει πριν 8 χρόνια με τη μητέρα μου.
Γράφοντας όλα αυτά θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι των Pulp το «Help the Aged». Σε κάποιο σημείο ο Cocker λέει «Help the aged, 'Cause one day you'll be older too, You might need someone who can pull you through, And if you look very hard, Behind those lines upon their face, You may see where you are headed, And it's such a lonely place, oh».
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όψεις της πόλης, αναμνήσεις, πράγματα που συνέβησαν παλιά, και πράγματα που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
Μια συζήτηση με τον ομότιμο καθηγητή Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Παναγιώτη Τουρνικιώτη
Οικονομικό και πεντανόστιμο, αυτό ακριβώς που θέλαμε για τα παρεΐστικα ραντεβού μας
Γαλλική φινέτσα, υψηλή γαστρονομία, και ατμόσφαιρα πολυτέλειας στον Αστέρα Βουλιαγμένης
Σκοπός η προώθηση μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης για την ανάπτυξη θεραπευτικών αντισωμάτων
Μια παράσταση που, αφού πρώτα μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, μετά μας έκανε να χορεύουμε ασταμάτητα
Βροχή οι 70+ σε κατάστημα τεχνολογίας. Κουνούσαν με απελπισία τις έξυπνες συσκευές που τους έκαναν να νιώθουν βλάκες
Υιοθετήστε ένα σκυλάκι ή ένα γατί, και σωθήκατε!
Η Ελένη Τσολάκη πρέσβειρα της καμπάνιας για τη συγκέντρωση πόρων
Από τα υψηλότερα επίπεδα στρες δηλώνει η Ελλάδα
Οι παράγοντες που προδιαθέτουν για υψηλό κίνδυνο
Ο Κώστας Ζουγρής θυμάται και μοιράζεται σπάνιες εικόνες και πληροφορίες
Πώς να φέρεστε στον εσωστρεφή φίλο σας (αν δεν θέλετε να σας κόψει την καλημέρα)
Το viral μήνυμα της καμπάνιας της Telekom που μοιράστηκε η COSMOTE με στόχο την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις online δημοσιεύσεις παιδικών φωτογραφιών
Το Κολωνάκι μόλις έγινε ακόμα πιο νόστιμο
Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με διαβήτη θα εκδηλώσουν την πάθηση
Ο Ιάπωνας οτέρ επιστρέφει στο Netflix με το remake του «Like Asura»
Γαστρεντερολόγος προειδοποιεί για τους κινδύνους που αυτή η συνήθεια επιφυλάσσει στο εντερικό μας σύστημα
Η αλήθεια για την αύξηση των διαγνώσεων αυτισμού και ΔΕΠ-Υ: επιδημία ή αποδοχή της νευροδιαφορετικότητας;
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.