Η Κλαίρη είχε πάντα σκύλο. Από τα 26 χρόνια που υπάρχει στον πλανήτη είναι ζήτημα αν έχει περάσει τα 5 χωρίς μία υγρή μουσούδα να την κυνηγάει για χάδια και να τριγυρίζει στα πόδια της. Όμως τον Μάιο του 2004 η οικογένειά της ξέμεινε από σκυλί αφού ο Φλοξ, ένα αδέσποτο που είχαν μαζέψει από ένα βουνό στο Φλομοχώρι, έφυγε από τη ζωή. Η οικογένεια «μπήκε στο τριπάκι: Δεν μπορώ να δένομαι με έναν σκύλο και μετά να παθαίνει κάτι και να τον χάνω». Ένα χρόνο μετά η ζωή έστειλε την Κλαίρη, αντί για μεταπτυχιακό στην Αγγλία, για διακοπές στα Κουφονήσια. Εκεί, στην αυλή ενός κυνηγού, συνάντησε το καλοκαίρι του 2005 τα μπάσταρδα κουταβάκια ενός Πόιντερ και ενός μούργου από τη Νάξο.
Η Κλαίρη ήθελε ένα θηλυκό, αλλά βρέθηκε αγκαλιά με ένα ήσυχο αρσενικό που θα αποδεικνυόταν αληθινός καπετάν φασαρίας, «un tyrant» όταν έφτασε στην εφηβεία. «Αυτό που σίγουρα έψαχνα ήταν ένα μεγάλο σκυλί, αφού τα σκυλιά που είχαμε μέχρι τότε, αν εξαιρέσεις μία εποχή που είχαμε 5 Husky (μαμά και κουτάβια) ήταν κυρίως μεσαίου μεγέθους. Ήθελα έναν σκύλο που να με πατάει και να τον καταλαβαίνω, να με εκτοπίζει και να με παίρνει αγκαλιά! Ήθελα έναν καλύτερο φίλο-σκύλο. Και τον βρήκα. Και τον έβγαλα Spot. Από το παλιό παιδικό βιβλίο. Αυτό που διάβαζα περισσότερο από όλα γιατί ένας από τους ήρωες ήταν σκύλος!»
Το τελευταίο της βράδυ σε εκείνες τις διακοπές στα Κουφονήσια πήγε στο «spot που καθόταν ο Spot» –αφού ενημέρωσε, για τυπικούς λόγους, και τον ιδιοκτήτη της μαμάς του– και τον πήρε. Στα Κουφονήσια δεν υπάρχει pet shop, αλλά υπάρχει, φυσικά, σουπερμάρκετ. Ακολούθησε ρεσιτάλ ευρεσιτεχνίας για να ταξιδέψει το άμαθο κουτάβι 7 ώρες στο καράβι. Επιστρατεύτηκαν: παιδικές πάνες, κορδέλα για κοριτσάκια που χρησιμοποιήθηκε ως κολάρο, σχοινί απλώματος για λουρί και ένα παρεό για να μην κρυώνει … το παιδί στο πλοίο. «Α! Πήρα και μια εξάδα μπίρες», θυμάται η Κλαίρη, «Όχι για τις μπίρες, αλλά για το σακίδιο που έδιναν δώρο, έτσι ώστε να τον βάλω μέσα για το τρένο Πειραιάς - Κηφισιά. ΧΑΜΟΣ!»
Η οικογένεια υποδέχτηκε τον Σποτ με ανοιχτές αγκάλες. «Ήταν το πιο έξυπνο κουτάβι του κόσμου. Έμαθε το "κάτω" και το "δώσε μου το χέρι σου" πριν να γίνει 5 μηνών. Βέβαια το τσίρκο με τα χρόνια εξελίχθηκε και πλέον κάνει και το "κοιμήσου" (ξαπλώνει), το "bang" (κανει τον ψόφιο), "ζορίσου" (αρχίζει και τρίβεται ανάσκελα και πιάνει την μουσούδα του). Α! Ξέρει και το «κακομοίρη μου». Αυτό το ακούει όταν υπάρχει κάποιο distraction στον δρόμο –βλέπε γάτα, ποδήλατο, παιδάκι, καρότσι, λεωφορείο, παππούς με μαγκούρα– που ξέρει ότι πρέπει να ανασυνταχθεί και να είναι κύριος».
Το 2011 όταν η Κλαίρη χρειάστηκε να μετακομίσει από το σπίτι με τον τεράστιο κήπο σε διαμέρισμα, ο Spot, 6 ετών πλέον, δεν το πήρε και τόσο καλά στην αρχή. Ωστόσο, με τον καιρό συνήθισε. Έμαθε μάλιστα να αποζητά πιο πολύ τους ανθρώπους και έχει γίνει πιο αγαπησιάρης. «Ποτέ δεν ήταν το σκυλί που έμενε στον κήπο όλη μέρα. Πάντα όταν ήμασταν σπίτι ήταν μαζί μας. Του άρεσε όμως να κυνηγάει οτιδήποτε ενοχλητικό περνούσε έξω από την πόρτα μας. Τους οχτρούς! Ζορίστηκε στην πραγματικότητα πολύ με αυτή την αλλαγή. Αλλά σιγά-σιγά το ξεπεράσαμε κι αυτό».
Σήμερα ο Σποτ είναι 8 και ένας από τους πλέον άψογα προσαρμοσμένους στην Αθήνα νησιώτες που θα δείτε στο λεκανοπέδιο. «Μεγαλώνει βέβαια. Έχει ήδη αρχίσει να ασπρίζει. Έχει αρχίσει όμως και μιλάει. Συνέχεια μιλάει. Ποτέ δεν το έκανε αυτό. Τον τελευταίο χρόνο όμως δεν βάζει γλώσσα μέσα του. Άμα θέλει να πάει βόλτα δεν θα έρθει απλά να τριφτεί πάνω μας. Θα βάλει το “χέρι του” πάνω στο ποντίκι του υπολογιστή για να μας ενοχλήσει. Θα αρχίσει το ουρλιαχτό και το τρέξιμο πέρα δώθε». Για την Κλαίρη ο Σποτ είναι πάντα το κουτάβι που έφερε μέσα σε ένα σακίδιο για μπύρες από τα Κουφονήσια.
Η Αδέσποτη δεν μπορεί να σκεφτεί καλύτερο σουβενίρ διακοπών από μία «μηχανή» παραγωγής ενέργειας, αγάπης και ευτυχίας. Θα τις εντοπίσετε εύκολα στα νησιά ή όπου αλλού στην Ελλάδα ταξιδέψετε. Έχουν τέσσερα πόδια και ουρά. Ανοίξτε την αγκαλιά σας.
12°
