Το 1834, όταν η Αθήνα έγινε η νέα πρωτεύουσα, άρχισε να κατοικείται και να αναπτύσσεται ραγδαία, αν και κάπως πρόχειρα (τι πρωτότυπο) γιατί όλοι πίστευαν ότι αυτό θα κρατούσε λίγο, αφού υπήρχε η προσδοκία ότι η Κωνσταντινούπολη θα γινόταν η πρωτεύουσα του κράτους. Έτσι, η νέα Αθήνα άρχισε να αναπτύσσεται βόρεια της Ακρόπολης, όπως να ’ναι. Το Μοναστηράκι έγινε η καρδιά αυτής της καινούργιας πόλης με το αρχαίο προφίλ, τη λασπωμένη πραγματικότητα και το ενδιαφέρον, άναρχο μέλλον. Δρόμοι-παζάρια, κρήνες για να ξεδιψούν τα ζώα, εμπορικά, καφενεία, λουτρά, πανδοχεία, τζαμιά, εκκλησίες, διοικητικά κτίρια αλλά και κατοικίες της ανώτερης τάξης δημιούργησαν μια πολύβουη, χαρούμενη, χύμα γειτονιά. Παλαιστές, ακροβάτες, θαυματοποιοί, κλεφτρόνια, χαρτορίχτρες, ο σημερινός Μπαϊρακτάρης (το 1879 ήταν εκεί η ταβέρνα των Αδερφών Σιγάλα), αχθοφόροι και μεταφορείς. Η διασταύρωση των οδών Ερμού και Αθηνάς ονομαζόταν «Στις Καρότσες» γιατί εκεί περίμεναν οι μεταφορείς, με άθλια κάρα ή μικρές άμαξες, για να μεταφέρουν τους Αθηναίους μέσα στους σκονισμένους δρόμους. Σήμερα, στο ίδιο σημείο αράζουν τα μαστόρια, οι ταρίφες «ελευθέρας άγρας πελάτη». Δίπλα τους, μπροστά στην είσοδο του νεοκλασικού σταθμού του Ηλεκτρικού προς Πειραιά, μία γιορτή χύμα: μουσικές, DJs, ρομά, παπατζήδες, ινδιάνοι, κλεφτρόνια, ντίλερς που σου πουλάνε φούντα, φωτεινά γιο-γιό πετάγονται ψηλά στον αέρα, ένα πολύχρωμο νταβαντούρι κάθε μέρα. Σαν να πρόκειται, αυτή η ζωή, αυτή η πόλη, να είναι προσωρινή. -Γιάννης Νένες
Μεσογειακό Bauhaus
Ο Νίκος Βατόπουλος, υπεύθυνος του καθημερινού πολιτιστικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Καθημερινή», μας μιλάει για αυτό που, ακόμα, η Αθήνα δεν έχει μάθει να αγαπάει: την πραγματική της ταυτότητα, το Μεσογειακό Bauhaus.
«H Aθήνα στο σύνολό της δεν είναι όμορφη. Βέβαια το αν σου αρέσει μια πόλη έχει να κάνει περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία σου. Για να μπορέσει η Αθήνα να συμπεριληφθεί στο διεθνή χάρτη με τις ενδιαφέρουσες και επιθυμητές πόλεις, πρέπει να αποκτήσει αυτογνωσία και να μάθει να προβάλλει όλα όσα διαθέτει, και διαθέτει πολλά περισσότερα από την Ακρόπολη και τα αρχαία μνημεία της. Πρέπει να αναδείξουμε, επαναφέροντας στο προσκήνιο, την ιστορία της σύγχρονης πόλης. Να κατασκευάσουμε μια αφήγηση με υλικά που υπάρχουν. Λίγοι γνωρίζουν πως η σύγχρονη Αθήνα είναι μια Μπραζίλια του 19ου αιώνα, ένα πολύ ενδιαφέρον αστικό πείραμα στο οποίο συμμετείχε όλη η Ευρώπη. Πάντα υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία από πίσω – γιατί η Πλάκα, για παράδειγμα, είναι έτσι όπως είναι. Δεν πρέπει να αναδείξουμε την τόσο ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική του Μεσοπολέμου, την οποία δεν εκμεταλλευόμαστε τουριστικά, όπως κάνει π.χ. το Τελ Αβίβ; Στην Ελλάδα υπάρχει ένας μοναδικός λαϊκός ελληνικός ρυθμός, πολύ ιδιαίτερος, που χαρακτηρίζει τα νεοκλασικά. Έχει ενδιαφέρον να διηγηθείς την αστική αναδιοργάνωση της Αθήνας, τη δεκαετία του ’30, συνέπεια της Μικρασιατικής καταστροφής, το πώς συσπειρώθηκε η ομογένεια και το αστικό κεφάλαιο για να επενδύσει στη δημιουργία των πρώτων πολυτελών πολυκατοικιών σε πολλά σημεία του κέντρου. Αν το αποτέλεσμα το διαφημίσεις ως ένα μεσογειακό Bauhaus, μοναδικό στην Ανατολική Ευρώπη, έχεις κερδίσει τη μοναδικότητα. Στις άλλες πόλεις της Δύσης θα βρεις σκόρπια τέτοια δείγματα, εδώ μόνο θα βρεις τόσο οργανωμένα μέτωπα. Όμως για να το αναδείξεις αυτό πρέπει να το γνωρίσεις και, το κυριότερο, να το αγαπήσεις».
Bariamis Sweets
Νέες γεύσεις-έκπληξη στα γλυκά των παιδικών μας χρόνων
Τι μπορεί να κάνει κάποιος που ασχολούταν με κατασκευές πισινών και με τον κλάδο των ενδυμάτων; Λουκούμια με άχνη ζάχαρη και αφράτα «υποβρύχια». Αυτή είναι πλέον η δουλειά του Γιάννη Ρούσου, της συζύγου του Ηρούς Μπαριάμη και του αδερφού της Γιάννη Μπαριάμη, οι οποίοι πριν δυο χρόνια άφησαν τις δουλειές τους για να ασχοληθούν αποκλειστικά με την παλιά βιοτεχνία της οικογένειας στο Αγρίνιο, που έχει έτος ίδρυσης το 1930. Μην έχοντας γνώσεις ζαχαροπλαστικής, αλλά με εφόδιο τις παλιές συνταγές της οικογένειας, κατάφεραν να μάθουν τη δουλειά και να δώσουν ένα νέο αέρα σε δύο κατεξοχήν παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα, το υποβρύχιο και το λουκούμι. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί, σε συνεργασία με την εταιρεία Organic Islands έφτιαξαν δύο είδη λουκουμιών με αιθέρια έλαια βοτάνων (φλισκούνι και δεντρολίβανο) που καλλιεργούνται στη Νάξο και βραβεύτηκαν με 3 και 1 αστέρι στα Great Taste Awards 2014. Είναι η πρώτη φορά που διακρίνεται στα συγκεκριμένα βραβεία λουκούμι και δη ελληνικό, όταν στο συγκεκριμένο είδος την πρωτοκαθεδρία εδώ και χρόνια έχει η Τουρκία. -Ελένη Σταματούκου
12°
