Ένα μικρό θαύμα φαίνεται ότι συντελείται αθόρυβα στην πόλη. Με τρόπο υπόγειο, οι κάτοικοί της ξαναφτιάχνουν τις ζωές τους μετά την κρίση, αρχίζουν πάλι να δημιουργούν, να ζουν την πόλη τους. Η πραγματική ζωή δεν είναι ίδια με τη ζωή των τηλεπαραθύρων και ο χρόνος δεν μετριέται ίδια με τον πολιτικό χρόνο. Ενώ στον επίσημο διάλογο κυριαρχεί ακόμα το blame game, ο πεσιμισμός και τα αδιέξοδα, οι πολίτες ξανααγαπάνε την πόλη τους, τη στήνουν στα πόδια της, την ομορφαίνουν. Επανεφευρίσκουν τη ζωή τους και γίνονται πάλι δημιουργικοί, θαρραλέοι, δοτικοί. Βγαίνουν έξω, ξενυχτάνε, διασκεδάζουν. Η δουλειά μπερδεύεται με τον πολιτισμό και τις τέχνες, η μέρα με τη νύχτα, η δημιουργία με το εμπόριο, η επιβίωση με τη νυχτερινή ζωή. Νέες τάσεις αναδεικνύονται στους δρόμους και αλλάζουν τις συνήθειες και τις διαδρομές.
Στα πρόσωπα των Αθηναίων δεν έχει φύγει η ρυτίδα της ανησυχίας και της ανασφάλειας. Τα προβλήματα είναι ακόμα εδώ και πολλοί άνθρωποι ζούνε δύσκολα. Όμως, μετά από καιρό, χαμογελάνε πάλι. Η Αθήνα είναι ένα ελατήριο που περιμένει να εκτιναχτεί. Η Ελλάδα είναι ένα ελατήριο που περιμένει να απελευθερωθεί. Μπορεί να χάσαμε μια δεκαετία αλλά, αν παίξουμε έξυπνα το παιχνίδι, η Αθήνα μπορεί να ξαναγίνει η μητρόπολη του Νότου. Έχουμε το αβαντάζ, ξεκινάμε από χαμηλά, ξέρουμε τώρα πώς είναι τα χειρότερα. Βλέπουμε γύρω μας σε όλες τις ταραγμένες περιοχές της γειτονιάς μας, από την Ουκρανία ως τη Συρία, τι σημαίνει πραγματικά πόνος και καταστροφή μιας χώρας. Μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και με τρόπο καλύτερο από πριν. Στην Αμφίπολη, στα Αντικύθηρα, στους δρόμους της Αθήνας, παλιοί και νέοι μύθοι, αρχαίες δόξες και σύγχρονα κατορθώματα μας κάνουν περήφανους και αισιόδοξους. Μια νέα γενιά, απελευθερωμένη από τις προηγούμενες ανασφάλειες και ιδεοληψίες, έρχεται να πάρει τη σκυτάλη. Στο βλέμμα τους βλέπεις αυτοπεποίθηση και ευφυΐα. Στήνουν επιχειρήσεις, μιλάνε με όλο τον κόσμο, κάνουν ταινίες και παίρνουν βραβεία, εξάγουν τις δημιουργίες τους στο εξωτερικό, φτιάχνουν νέους χώρους, χτίζουν εμβληματικά κτίρια, λύνουν τα προβλήματα μ’ έναν καινούργιο τρόπο. Δουλεύουν και παίζουν, πειράζουν την παράδοση, αναδομούν το φολκλόρ, ανανεώνουν τις ελληνικές γεύσεις, σχεδιάζουν αντικείμενα, ρούχα, προγράμματα και τις ζωές τους. Κερδίζουν διαγωνισμούς, γυρνάνε τον κόσμο, επιστρέφουν στην πόλη τους. Η οποία υποδέχεται ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο που θέλουν να ζήσουν και να δημιουργήσουν εδώ. Αμερικανοί σεφ, αργεντίνοι χορευτές του τάνγκο, σύριοι γιατροί, ελληνοαφρικανοί αθλητές, κάνουν το μείγμα πιο δυναμικό. Η Αθήνα θα είναι το next big thing. Αν εμείς το πιστέψουμε, αν εμείς το δημιουργήσουμε.
Η Athens Voice κλείνει τα 11 χρόνια της, γιορτάζει τα 500 τεύχη της. 500 εβδομάδες (λείπουν και μερικές που το σκάσαμε για διακοπές), είμαστε εδώ, χαρούμενοι και λυπημένοι, θλιμμένοι ή αισιόδοξοι, όπως η πόλη μας. Ζήσαμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της κι αυτές περιγράψαμε. Αυτό κάναμε, αυτό θέλαμε να είμαστε, η Φωνή της Αθήνας. Παρατηρητές και doers μαζί, μάθαμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια. Το ένστικτό μας μάς λέει ότι αρχίζει μια καινούργια πιο δημιουργική εποχή, και θα είμαστε εδώ να τη ζήσουμε και τις 500 επόμενες εβδομάδες. Η Αθήνα πάλλεται μετά από χρόνια στέρησης, διψάει να ξαναζήσει έντονα.
Έχουμε πολλούς λόγους να αγαπάμε αυτή την πόλη, να αγαπάμε τον τόπο μας, να υπερασπιζόμαστε τον τρόπο ζωής μας. Αυτοί είναι μόνο οι 500 απ’ αυτούς.
Η Athens Voice θα είναι πάντα κάτι παραπάνω από μια εφημερίδα, θα είναι ένα δίκτυο που ενώνει τους πολίτες της Αθήνας, ένας οδηγός επιβίωσης στην άγρια και πανέμορφη πόλη. Την πόλη που μας αγάπησε αυτά τα χρόνια και εμείς της ανταποδίδουμε την αγάπη μας με πληροφορίες. Και με δώρα. Για όσους περισσότερους αναγνώστες μπορούμε. Κι επειδή και οι άλλοι αγαπάνε την Athens Voice και τους αναγνώστες της, ζητήσαμε 500 δώρα και πήραμε μερικές χιλιάδες. Για σας που είσαστε μαζί μας σ’ αυτό το ταξίδι. ●
13°
