Μόλις έλαβα ένα mail από δυο κοπέλες ονόματι Ελένη και Χριστίνα. Αυτοσυστήνονται ως φίλες που τρέχουν παρέα. Φοιτήτριες ακόμη στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών, τρέχουν συχνά -όχι πολύ γρήγορα, όπως δηλώνουν, ίσα ίσα για να ανεβάσουν παλμούς και να νιώσουν τις καρδιές τους να σφυροκοπάνε.
Τα τερτίπια της καρδιάς, βλέπετε, τις προκαλούν να περιπέσουν σε σκέψεις. Έχοντας πρόσφατα χάσει τον Μανώλη, φίλο τους αγαπημένο, αναρωτιούνται εάν πολλές καρδιές έχουν αφεθεί να χτυπούν αδιάφορα επί χρόνια, αδιαφορώντας για την ορμή του αίματος που τις συστέλλει και τις διαστέλλει. Άλλοι πάλι, σκέπτονται τα κορίτσια, «περιμένουν κάποιον να τους πιάσει από το χέρι και να τους μάθει πώς να κάνουν μια καρδιά πιο κόκκινη, πιο μεγάλη. Ενώ ορισμένοι, που επιθυμούν με τη σειρά τους να νιώσουν την καρδιά τους να τραγουδάει, είναι σκορπισμένοι και μόνοι».
Για όλους αυτούς, για τις καρδιές που αδρανούν και για τις καρδιές που σταμάτησαν να χτυπούν πρόωρα, σαν του Μανώλη, η Ελένη και η Χριστίνα αποφάσισαν να ανοίξουν το βήμα. Έναν «όχι αγώνα δρόμου, ένα αθλητικό event, αφιερωμένο στη μνήμη ενός φίλου».
Οι δυο τους, λοιπόν, τρέχουν, όσο πιο κεντρικά μπορούν! «Πάνω – κάτω, διαταράσσοντας με την κίνησή μας τον αδιάφορο κυριακάτικο περίπατο των συνανθρώπων μας. Επιπλέον, καλούμε όσο περισσότερο κόσμο θέλει να μας κάνει παρέα. Τα άτομα να γίνουν ομάδα, ενωμένοι, μαζί, άγνωστοι και γνωστοί! Χωρίς να πρέπει να δώσουν χρήματα», καταλήγει η επιστολή τους, «για να γίνουν μέρος της εκδήλωσης, δίχως να εμπλέκεται ανταγωνισμός ή οποιαδήποτε εταιρική ομπρέλα».
Με μια κουβέντα, αερόβια άσκηση στην καρδιά της Αθήνας. Η αφετηρία τούτης της «καθόλου καλά οργανωμένης δράσης» δόθηκε την Κυριακή 24 Μαρτίου, με μοναδικά προαπαιτούμενα την ώρα, το σημείο εκκίνησης και τη διαδρομή. Η συντροφιά απαρτίστηκε από δεκατέσσερα άτομα. Κάποιοι θαύμασαν, κάποιοι χειροκρότησαν, άλλοι ίσως ενοχλήθηκαν ή απέστρεψαν το βλέμμα από την παρέα με τα «ΤΜΤ» (Τρέξε, Μανώλη, Τρέξε) μπλουζάκια.
Σε κάθε περίπτωση, έπειτα από εκείνο τον πρώτο αγώνα, ο δρόμος ξανοίγεται μπροστά τους. Κάθε Κυριακή, δίνουν σταθερό σημείο συνάντησης στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος, υπό τις απλούστερες των προϋποθέσεων: «Δένουμε καλά τα κορδόνια μας, φοράμε αθλητικά ή άνετα ρούχα, κρατάμε προαιρετικά ένα μπουκαλάκι νερό και μια πετσετούλα και ξεκινάμε χαλαρό τζόγκινγκ όλοι μαζί, ο καθένας στο δικό του ρυθμό, χωρίς ανταγωνισμό».
Η ομάδα θα συναντάται στις 18:00 και θα ξεκινά στις 18:15. Ιδανικά, οι συμμετέχοντες θα ήταν καλό να φορούν λευκό t-shirt, προκειμένου η παρέα να μπορεί να τους εντοπίσει και να τους ενημερώσει για τη δράση, να τους κατατοπίσει για τη διαδρομή ή απλώς να παράσχει συμβουλές σχετικά με την άσκηση και τον υγιεινό τρόπο ζωής.
Οι ίδιες λένε στο υστερόγραφό τους: «Αν βρέχει, θα είμαστε εκεί. Και σεισμό να κάνει, πάλι εκεί θα είμαστε!». Το ίδιο και εμείς, κορίτσια. Μην τρέφετε την παραμικρή αμφιβολία.
12°
