Life

Ραντεβού τον Σεπτέμβρη

Όλοι ταξιδιώτες είμαστε σ’ αυτή τη ζωή. Όμως πολλοί δεν το ξέρουν

Φώτης Γεωργελές
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

● Μετράς τις μέρες μία-μία; Κουράστηκες; Νιώθεις άδειος;

● Όλοι χρειάζονται ένα διάλειμμα. Μια στιγμή που θα πούνε φτάνει.

● Φοβήθηκες αυτή τη χρονιά; Όλοι φοβηθήκαμε. Δεν είσαι μόνος σου.

● Στις δύσκολες στιγμές όλοι αποκαλύπτουν τον εαυτό τους. Κάποιοι αντιδρούν σπασμωδικά, υστερικά, δείχνουν το χειρότερο, ανασφαλές πρόσωπό τους.  Άλλοι γίνονται δυνατότεροι, δείχνουν τη γενναιοδωρία τους. Δεν υπάρχει δύναμη χωρίς τρυφερότητα. 

● Κοίτα γύρω σου. Τώρα θα διαλέξεις τους δικούς σου ανθρώπους. 

● Τελευταία νύχτα. Αύριο θα έχεις φύγει από δω.

● Σκοτάδι. Σβήσε το φως. Όλος ο κόσμος έχει πολύ φως. 

● Νομίζεις ότι ο ρόλος σου σ’ αυτό το έργο είναι εντελώς βαρετός; 

● Θα μου πεις τι σκέφτεσαι; 

● Τι θες να κερδίσεις; Τι έχεις να χάσεις; Τι φοβάσαι αυτό το καλοκαίρι; 

● Δεν ξέρεις; Μονάχα όταν είσαι πολύ νέος είσαι γεμάτος βεβαιότητες. Ποτέ μετά. 

● Όσα περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο πιο μυστηριώδης γίνεται η ζωή.

● 30 Ιουλίου και δεν μπορείς ακόμα να αποφασίσεις; Το να μην αποφασίζεις 

είναι μια μορφή απόφασης. 

● Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει μετά; Έτσι είναι καλύτερα.

● Σήκωσε το τηλέφωνο. Πες φεύγω. Τα καράβια φεύγουν 7 και μισή και 4. 

Η ώρα είναι πάντα πολύ νωρίς ή πολύ αργά.

● Πες, θα σε δω πριν φύγω; Όχι, δοκίμασε πάλι. Πες, θέλω να σε δω πριν φύγω. 

● Οι άνθρωποι θέλουν να ξέρουν. Μ’ αγαπάς; Πολύ; Λίγο; Ρωτάνε. Αντί να το βρουν οι ίδιοι, σου ζητάνε να τους το πεις εσύ. 

● Πρέπει να κρυφτείς. Δεν υπάρχει πια ασφάλεια. 

● Μερικοί δεν ταιριάζουν πουθενά. Δεν είναι φτιαγμένοι για να ’ναι με κάποιον. 

● Μνήμη, αναμνήσεις, έρωτες χωρίς ανταπόκριση. 

● Ξεκινάς μόνη. Ένα ταξίδι Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Γιατί τρέχεις, γιατί βιάζεσαι; 

● Η ζωή δεν είναι μόνο ταχύτητα. Εξαρτάται. Από τι θες να ξεφύγεις. 

● Αυτοκινητόδρομοι, βενζινάδικα, πλαστικά ποτήρια στον άνεμο, αντλίες. Αποβάθρες, σφυρίγματα, καμένα λάστιχα, μεγάφωνα. 

● Συμβατικοί διάλογοι. Είχα δουλειά, θα σε δω, δεν ξέρω πότε θα τελειώσω,  είχα βάρδια, ίσως. Σπαραξικάρδιες σιωπές. Βουβές επιθυμίες. 

● Πες μου μια βρόμικη ιστορία πριν φύγεις. Σιγανή φωνή, βραχνές προστακτικές. 

● Βάλε το αγαπημένο σου τραγούδι. 

● Μείνε μια μέρα ακόμα. Δεν μένεις ποτέ. 

● Αυτό που έχει σημασία είναι να χωρίζεις χωρίς να έχεις χορτάσει τον άλλο.

● Χάρισέ της το δώρο να της λείπεις.

● Με κάθε αποχαιρετισμό μαθαίνεις. 

● Μη με ρωτάς γιατί το κάνω. Το ξέρεις ήδη γιατί είσαι γυναίκα.

● Στο τέλος κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. 

● Δεν μπορούμε πια να γυρίσουμε σπίτι. 

● Είσαι έτοιμος; Θέλεις να κάνεις διακοπές ή να ταξιδέψεις;

● Όλοι ταξιδιώτες είμαστε σ’ αυτή τη ζωή. Όμως πολλοί δεν το ξέρουν.  Δεν το θέλουν. Δεν φεύγουν ποτέ. 

● Τι περιμένεις απ’ αυτό το καλοκαίρι; Τι ελπίζεις; Τι θέλεις να συναντήσεις;

● Όταν δεν μπορώ να αποκτήσω αυτό που θέλω… συμπλήρωσε την πρόταση: Το θέλω περισσότερο / τα παρατάω.

● Πρόσεξε τι εύχεσαι. Να είσαι επιφυλακτικός με τα πράγματα που τραβάνε την προσοχή σου. 

● Το καλοκαίρι είναι επικίνδυνο. Αυξημένες προσδοκίες. Σκληρές απογοητεύσεις. Το καλοκαίρι είναι αλμυρό και γλυκό μαζί, μέλι και δάκρυα, σάλια. Ηδονή και πόνος. 

● Θες να περάσεις αυτές τις μέρες με κάποιον; Θες να μοιραστείς ολόκληρη τη ζωή σου με κάποιον; Ίσως δεν το καταφέρεις αλλά είναι κάτι και μόνο που τον συνάντησες, που πέρασε από τη ζωή σου. Δεν το ξέρεις αλλά στην άλλαξε. 

● Κλείσε την τηλεόραση. Το ψυγείο. Κατέβασε τους διακόπτες. Κλείδωσε. 

● Πού θα πας μόλις φύγεις από δω; Ξέρεις; 

● Άμα θες να χαθείς, μη ρωτάς ποτέ να σου πουν το δρόμο. 

● Θα ξανάρθεις; 

*Ένα παλιό καλοκαιρινό κείμενο του Φώτη Γεωργελέ που δημοσιεύτηκε το 2009 στο τεύχος 268 της Athens Voice