Mister-E…Ή αλλιώς «τρέχω για τη ζωή μου»

«Αδελφούλα μου όμορφη, γλυκιά κι αγαπημένη;»

«Λέγε τι θες, μικρό τέρας.»

«Έγραψα 18 στο διαγώνισμα της Χημείας».

«Μπράβο το καλό παιδί. Λέγε τι θες.»

«Η μαμά είπε ότι αφού έγραψα τόσο καλά, μπορώ να πάω εκεί που σου έλεγα.»

«Πού;»

«Στο Mister-E, ξέρεις το escape room στο Μοναστηράκι;».

«Ξέρω».

«Θα με πας;»

«Όχου ρε Σπύρο, τώρα!»

«Έλααα, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ!».

Τι να γίνει που μια αδυναμία την έχουμε κι εμείς σε αυτόν τον κόσμο. Κι έτσι βρέθηκα Κυριακή μεσημέρι στην Αθηνάς να καπνίζω περιμένοντας μια παρέα 17χρονα, ξεφυσώντας μαζί με τον καπνό και το άχτι μου.

Όταν επιτέλους ήρθαν τα πιτσιρίκια, ήταν πολύ ενθουσιασμένα. Εγώ πάλι όχι. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να είχα πάει για καφέ, βόλτα ή φαγητό, θα μπορούσα ακόμα να είχα μεταφυτέψει το βασιλικό ή να είχα κάνει κι εγώ δεν ξέρω τι αντί να με τραβολογάει ο μικρός σε ακόμα ένα δωμάτιο απόδρασης, από αυτά που ήδη έχω φάει με το κουτάλι.

Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο και η Μαριλένα που μας υποδέχτηκε άρχισε να μας ρωτάει αν έχουμε ξαναπαίξει σε άλλα escape rooms, αν ξέρουμε τι είναι, να μας εξηγεί ότι τα δικά τους δωμάτια δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έχουμε συναντήσει μέχρι τώρα κλπ. Κοίταζα αδιάφορα το ταβάνι όταν μια φράση της μου κέντρισε το ενδιαφέρον. «…στο δωμάτιο θα βρίσκεται και κάτι άλλο μαζί σας». «Κάτι; Τι κάτι δηλαδή;», ρωτάω και το φρύδι μου πιάνει μέτωπο. «Δεν μπορούμε να σας πούμε τι είναι. Πάντως αυτό που πρέπει να ξέρετε, είναι ότι πρόκειται για κάτι ζωντανό»…Αυτό ήταν. Τα πιτσιρίκια έπαθαν παράκρουση κι η δική μου βαρεμάρα έκανε φτερά.

Μπήκαμε στο The Smuggler’s Warehouse και ο Γιώργος άρχισε να μας βάζει στο κλίμα. Βρισκόμαστε λέει στην αποθήκη του Λόρδου Έλγιν, στις αρχές του 19ου αιώνα. Εδώ έχει συγκεντρώσει ο Λόρδος όλα τα κλοπιμαία του. Αυτή τη στιγμή έχει πεταχτεί να κάνει τους τελευταίους διακανονισμούς με το πλοίο που θα έπαιρνε τα ελγίνεια από την Ελλάδα. Εμείς έχουμε 70’ καιρό να βρούμε τις Καρυάτιδες και να γίνουμε καπνός πριν εκείνος επιστρέψει. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί, γιατί μια αρχαία κατάρα που ακολουθεί εδώ και χρόνια τον Λόρδο, βρίσκεται μαζί μας στο δωμάτιο…

Δεν μπορώ να πω τι έγινε σε αυτά τα 70’. Μπορώ όμως να πω ότι όσα ακολούθησαν δεν τα περίμενα με τίποτα. Και σίγουρα θα έσκαγα στα γέλια αν κάποιος μου έλεγε ότι θα τσίριζα, θα έτρεχα γιατί με κυνηγάνε και ότι σε μια στιγμή αδυναμίας θα κρυβόμουν πίσω από το μικρό μου αδερφό (εντάξει, δεν είναι και τόσο μικρός).

Βγήκαμε αναψοκοκκινισμένοι, εκστασιασμένοι, πανευτυχείς (κερδίσαμε) και πριν περάσουν πέντε λεπτά, έπιασα τον εαυτό μου να ρωτάει όλο αγωνία αν μπορούμε να μπούμε «τώρα, αυτή τη στιγμή!» στο επόμενο δωμάτιο. Μπορούσαμε.

Στο Amnesia μας περίμενε άλλη έξαψη. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε με δεμένα τα μάτια. Έχουμε πάθει αμνησία και ξυπνάμε σε έναν απροσδιόριστο χώρο. Πάλι δεν είμαστε μόνοι. Πάλι πρέπει να τρέξουμε για τη ζωή μας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί και να βρούμε την ταυτότητά μας. Δεν θέλω να σας το χαλάσω και κρατιέμαι με το ζόρι για να μην γράψω όλη την ιστορία. Με το χέρι στην καρδιά όμως δηλώνω ότι ήταν μακράν το καλύτερο δωμάτιο απόδρασης που έχω μπει. Κι έχω μπει σε πολλά.

Ο άνθρωπος πίσω από τα δωμάτια είναι ο Γιώργος. Μόνος του έχει σκεφτεί τις ιστορίες, τους γρίφους, όλες τις προσεγμένες λεπτομέρειες στα δωμάτια. Τον κοιτάζω σαν να είναι ιδιοφυΐα και μάλλον είναι για να έχει καταφέρει να φτιάξει ολομόναχος αυτό που μόλις είδα. Η μεγάλη διαφορά με τα υπόλοιπα escape rooms είναι ότι τα πάντα από την ατμόσφαιρα μέχρι τη διακόσμηση, ακόμα και το ίδιο το παιχνίδι είναι σκηνοθετημένα με τέτοιο τρόπο που σε κάνουν να το ζεις, όχι απλά να το νομίζεις. Όταν για παράδειγμα τρέχεις μακριά από αυτό που σε κυνηγάει, τρέχεις για τη ζωή σου κι όχι για να μη χάσεις στο παιχνίδι. Και το πιστεύεις απόλυτα!

«Θέλαμε να φτιάξουμε μια εμπειρία, όχι ένα γρίφο», μου λέει ο Γιώργος και εγώ γνέφω καταφατικά χίλιες φορές. Το έχει καταφέρει όσο δεν πάει, τι να λέμε τώρα;

Το Mister-E είναι το πρώτο alive room της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο δωμάτιο βρίσκεται όντως κάτι ζωντανό. Αυτό το «κάτι» όμως, ξέρει πώς να συμπεριφερθεί και πώς να χειριστεί την τρομάρα σου. «Δεν θα σε τρομάζαμε ποτέ με ένα μπαμ», λέει ο Γιώργος. «Με άλλα λόγια δεν σε ξαφνιάζουμε, αλλά σου χτίζουμε το φόβο και το συναίσθημα. Και πάντα με βάση τον κάθε παίχτη. Δεν πατάμε πάνω σε ένα μοτίβο, αλλά στη μοναδικότητα του εκάστοτε ανθρώπου που μπαίνει στο δωμάτιο».

Πίσω στην Αθηνάς ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου, κι ας νιώθουμε σαν να έχουμε μόλις επιστρέψαμε από παράλληλο σύμπαν. Ο μικρός αδερφός μου κάνει μεγάλη αγκαλιά. «Σ’ ευχαριστώ που με έφερες εδώ». «Εγώ σε ευχαριστώ που με έπεισες να σε φέρω». Πρέπει να το ακούω πιο συχνά αυτό το παιδί…

Info: Αθηνάς 7, Μοναστηράκι, 210 3227381, www.mister-e.gr, Fb: Mister. E of Athens-Alive Escape Rooms