Το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας

Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο συνδεδεμένο με το ελληνικό chaos, τα επεισόδια και τους αγανακτισμένους. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το Σύνταγμα είναι classic. Eίναι διαχρονικό. Δεν θα γίνει ποτέ μόδα και δεν θα φύγει ποτέ από τη μόδα. Ακουμπάει όσο πρέπει στην Πλάκα. Περπατά μέχρι την πλατεία Καρύτση και την Αιόλου. Για πολλά χρόνια εξαντλούσε τη ζωτικότητά του στο φως της ημέρας και την πολύβουη Ερμού, αλλά εδώ και λίγους μήνες σχηματοποιήθηκε με μαγικό τρόπο στους δρόμους του μία πιο σοφιστικέ, μελιστάλαχτη, easy going πρόταση για νυχτερινή έξοδο. Από μια νέα γενιά 30+ επιχειρηματιών που αλλάζουν τα δεδομένα. Ποιος είπε πως το κέντρο πέθανε; Ζει και ανανεώνεται με νέα πρόσωπα.

Μια σειρά από νέους ανθρώπους ηλικίας μεταξύ 30 και 40 έχουν κάνει σχεδόν ταυτόχρονα ακριβώς μέσα στην περίοδο της κρίσης τα επιχειρηματικά τους βήματα, διαμορφώνοντας μια εντελώς διαφορετική εικόνα για το πολύπαθο κέντρο. Μικρά κουκλίστικα μαγαζιά, έξω από τη λογική της παλιάς άγριας νύχτας, με ιδιοκτήτες που όχι μόνο δεν ανταγωνίζονται αλλά αλληλοϋποστηρίζονται.

Καθαρά πρόσωπα, προσεγμένοι χώροι, φτιαγμένοι συχνά με προσωπική εργασία, εστίαση στην ποιότητα, λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και μια νέα γειτονιά γεννιέται για ένα πιο low profile night out, που θυμίζει σκηνικό σε ταινία του Woody Allen. Τα περισσότερα από αυτά άνοιξαν σε παλιά υφασματάδικα. Η κρίση έχει οδηγήσει τους νέους αυτούς ανθρώπους να αναπτύσσουν τα πιο γρήγορα αντανακλαστικά στην αγορά, προσπαθώντας να προσφέρουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές ανεβάζοντας και όχι ρίχνοντας την ποιότητα. Έχουν βιώσει την κρίση και χωρίς να έχουν να φοβηθούν τίποτε επιλέγουν να γίνουν οι ίδιοι αφεντικά του εαυτού τους.

Δημιουργήθηκε έτσι μια γειτονιά με βάση τους νέους επιχειρηματίες, αλλά και παλιότερους επαγγελματίες που φέρνουν μια αλλαγή νοοτροπίας. Περισσότερο γειτονιά και λιγότερο trendy στέκι με πραγματικές σχέσεις και φιλίες. H πρώτη εστία, που έχει σχηματιστεί στο κέντρο του Συντάγματος, οριοθετείται από δύο δρόμους. Παράλληλους. Νίκης - Βουλής.  Εδώ υπάρχει μια έθνικ γειτονιά με εξωτικές γεύσεις και αρωματικά πιάτα. Ασιατική κουζίνα, τσόπστικ και σάκε από τα καλύτερα του είδους, σε πολύ κοντινή απόσταση, με Ασιάτες θαμώνες που κάτι ξέρουν παραπάνω από μας. Κορεατική και ιαπωνική κουζίνα στο Dosirak (Βουλής 33), αυθεντική Ιαπωνική στο Furin Kazan (Aπόλλωνος 2), ένα από τα παλαιότερα της Αθήνας, και μοντέρνα ασιατική στο Noodle Bar (Aπόλλωνος 11). Η προσεγμένη ινδική κουζίνα στο Indian Kitchen (Aπόλλωνος 6) συμπληρώνει τη γευστική εικόνα μιας πολυεθνικής γειτονιάς. Όμως στο παραδοσιακό οινομαγειρείο στη γωνία Βουλής και Νικοδήμου, η Ευγενία συμπληρώνει 23 χρόνια λειτουργίας με σταθερή ποιότητα. Στους πελάτες της, από υπουργούς οικονομικών μέχρι περίεργους τουρίστες, σερβίρει πιάτα που είναι κυρίως ψάρια, λαδερά και κρεατικά. Διαχρονικό.

O Νίκος Παλαβιτσίνης και ο αδερφός του Αλέξανδρος, που είναι jazz πιανίστας, τον Σεπτέμβριο του 2011 ξεκίνησαν να διαμορφώνουν την Κιμωλία στην οδό Υπερείδου 5, στο όριο με την Πλάκα. Ο χώρος διακοσμήθηκε από τη μητέρα τους Αικατερίνη Βαγενά και τη φίλη της Ρενάτα Προεστοπούλου, καλλιτέχνες και οι δύο. Χώρος που θυμίζει φιλόξενο σπίτι σε τρία επίπεδα, με παιχνιδιάρικη διάθεση και ζεστή ατμόσφαιρα. «Ήρθαμε να φέρουμε πίσω, στην πραγματικότητα, μια αντίληψη του καφέ, του φαγητού ή του ποτού που κάποιος πίνει σε ένα μαγαζί, πιο χαλαρή. Φτιάξαμε ένα χώρο εντελώς “υποκειμενικό”, όπως θα τον επιλέγαμε εμείς για να πιούμε τον καφέ μας σαν πελάτες. Θέλουμε να σταματήσει ο κόσμος να γκρινιάζει και να είναι αρνητικός προς τα πάντα. Γι’ αυτό και “φυτέψαμε” τετράδια σε όλο το μαγαζί για να μπορεί να εκφράζεται και να βρίσκει διεξόδους. Νομίζω το κύριο για εμάς είναι να μπορέσουμε να κάνουμε τον κόσμο να μιλήσει, να γελάσει, να κλάψει και να εκφραστεί. Φτάσαμε εδώ και για όλα όσα κρατάμε μέσα μας και δεν τα εκτονώνουμε, και η Κιμωλία θέλει να πάει αντίθετα σε αυτό!»

Γιώργος Τζομπανάκης +Εύα Καλογεροπούλου                   Dude Στάθης Σιάφης, Στην Πρίζα

Στην Κιμωλία σερβίρεται handmade πορτοκαλόπιτα και σοκολατόπιτα, εκλεκτός καφές που ανακάλυψε ο Νίκος σε ένα πρόσφατο ταξίδι του στο Τορίνο, φρέσκα φαγητά κόντρα στη λογική του fast food. «Aπαντάμε με το slow food, που έρχεται από φυσικά υλικά και παραδοσιακές μεθόδους προετοιμασίας του. Οι τιμές του καφέ ξεκινούν από € 2 μέχρι € 4. Αυτές τις μέρες θα ξεκινήσουμε μια δανειστική βιβλιοθήκη και φυσικά έχουμε τις ημέρες συγκατοίκησης, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε πριν 2 μήνες και τη συνεχίζουμε, προσπαθώντας να βρούμε συγκάτοικους σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα μέσα στην κρίση».

Στο ισόγειο χώρο του ξενοδοχείου New Hotel, επί της οδού Φιλελλήνων 16, με θέα προς τη Ρωσική εκκλησία, και λίγο πριν μπεις στην Πλάκα, βρίσκεται το εστιατόριο New Taste. Το μοναδικό favela design έχει συνδεθεί με την ανακαίνιση από τους βραβευμένους αδελφούς Campana, που ανακυκλώνοντας ξύλο και υλικά από το προηγούμενο ξενοδοχείο Οlympic Palace δημιούργησαν ζεστή ατμόσφαιρα. Εντελώς διαφορετική, όμως, είναι η εξαιρετική πρόταση της κουζίνας που ετοίμασε ο Άγγλος σεφ Steven Frost: chic comfort food με έμφαση στις πρώτες ύλες. «Oι γεύσεις θέλω να θυμίζουν στον πελάτη τα παιδικά του χρόνια. Με πιάτα σε μικρές μπουκιές που μπορεί να μοιραστούν στη μέση του τραπεζιού, σαν παιχνίδι με υψηλό επίπεδο service, αλλά και χαλαρότητα. Έχουμε μόνο δικό μας ψωμί και κρουασάν, από το βραβευμένο Γάλλο Christophe Vasseur. Θα την έλεγα International κουζίνα, προς τη μεσογειακή. Κλασικά, απλά μαγειρεμένα χωρίς σάλτσες. Το πιο απλό είναι το πιο δύσκολο. Έρχονται εδώ από εφοπλιστές μέχρι νέα ζευγάρια» μου λέει.

Επιτυχημένα πιάτα είναι το mini hamburger τριών γεύσεων, το πελαγίσιο λαβράκι και η νέα συνταγή αστακού «Catalan» με τοματίνια & jamon iberico, που σερβίρεται με ταλιατέλες και μυρωδικά. Υπάρχει κυριακάτικο brunch, με a la carte μενού. Αλλά το New Taste και τις καθημερινές αποτελεί σημείο για επαγγελματικές συναντήσεις και για after work coffee με αρωματικό espresso «Passalacqua» από τη Νάπολη, ποικιλίες τσάι της Mighty Leaf Tea και το χύμα Jung Tea απευθείας από το Λονδίνο. Γλυκά από τον pastry chef, Holger Schreck, με cheese cake φούρνου, espresso πανακότα, τάρτα bitter σοκολάτας, ατομική Lemon pie και «μπαμπά» με γλυκό κρασί και σταφίδες.

Στον ήσυχο πεζόδρομο της Ηπίτου (κάθετα στη Βουλής και παράλληλα στην Απόλλωνος), στο 4, ξεκίνησε τον Ιούνιο η Σκεύη Ερωτοκρίτου το υπέροχο καφέ μπαρ Βlue Βird. «Eίναι προστατευόμενος ο χαρακτήρας της καινούργιας αυτής περιοχής. Αυτό είναι το ωραίο. Όταν παίζει κάποιος μουσική ξεκινάμε από τις 7 και πάμε μέχρι τις 12. Μετά παίζει πιο χαλαρά τζαζ, που είναι το καθημερινό soundtrack του μαγαζιού. Το χρειάζεται αυτό η Aθήνα. Ένα after office drink. Σε όλη την Ευρώπη ο κόσμος πάει κατευθείαν έξω, δεν πάει πρώτα να αλλάξει και να φάει σπίτι. Ήταν ο μεγάλος μου στόχος. Είναι τρομερή η δυναμική της γειτονιάς, ήταν μόδα στα 60s και τα 70s, και ακόμα και τώρα σου επιβάλλει τις επιλογές της. Υπήρχαν από μαγαζιά με hot dogs μέχρι στεγνοκαθαριστήρια. Έχει πολλές ιστορίες από πίσω».

Τα υπέροχα μικροαντικείμενα του μαγαζιού είναι αγορασμένα Αβησσυνίας και πέριξ από παλαιοπωλεία. Τα ποτήρια είναι χαρακτηριστικά του χώρου. Ανοιχτό από το πρωί για ωραία πρωινά με αρωματικό Arabica Mrs Rose, σοκολάτες, τσάγια της Cusmi Tea, Blue Bird toast, κέικ ημέρας, και μετά το μεσημέρι ποικιλίες τυριών και αλλαντικών για μπίρα ή κρασί. Το βράδυ ο κόσμος πίνει πλέον ουίσκι και κονιάκ λόγω κρύου, κλασικά κρασί, και επιλέγει από τα δέκα επιλεγμένα κοκτέιλ. Κουκλίστικο μαγαζί που θυμίζει παριζιάνικο μπιστρό με υπέροχη ενέργεια και ωραίο χαμόγελο.

Παύλος Πότσιος, Αperitif                                                Χρήστος Γεωργαντάς + Κατερίνα Καστανάρα,

                                                                                                                                            Βartesera

Στη Νίκης 23, ο Παντελής Σαρακίνης και ο Ζαχαρίας ξεκίνησαν το Μακάλο τον Ιανουάρο με καθημερινή λειτουργία. Ο Παντελής επιμελείται το μενού φαγητού και ο Ζαχαρίας το μπαρ και τη λίστα των cocktails. Μινιμαλιστικό, διακριτικό, με προσεγμένο μουσικό background που αγαπά την electronica. Συστήνουν οι ίδιο το μαγαζί τους: «Προτάσεις για φαγητό και ποτό βασισμένες σε εποχιακά προϊόντα στην καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής. Απίθανοι συνδυασμοί κλασικών “πειραγμένων” κοκτέιλ με ευφάνταστα πιάτα, όπως Bloody Mary με πιπεριά Φλωρίνης και σουμάκι που συνοδεύει ζεστή ρεβυθοσαλάτα με λιαστή ντομάτα, φρέσκο βασιλικό και παρμεζάνα. Μπίρα από € 2,5. Η καλύτερη επιλογή για lunch break και για να ξεκινήσεις τη βραδιά σου». Διοργανώνει συχνά μικρά λάιβ, απογευματινά DJ sessions, ανταλλακτικό παζάρι ρούχων και ψάχνεται διαρκώς.

Ο Γιάννης Σιαμάνης και ο Αντώνης Φερράρας ξεκίνησαν την Αbariza την άνοιξη του 2008, σε ένα παλιό αργυροχρυσοχοείο στην οδό Λέκκα 14. Χαρακτηριστική, η εντυπωσιακή κάβα πίσω από το μπαρ με ποικιλία σε ρούμι και premium ουίσκι. Από την αρχή το μαγαζί απέκτησε ένα πιστό, «εκλεπτυσμένο» κοινό. Μουσικές επιλογές από μαύρη μουσική, funk, soul, jazz. «Θέλαμε να φαίνεται ότι το μαγαζί υπήρχε από πάντα εδώ. Με ξύλο και χρώματα που υπάρχουν στην περιοχή. Διαχρονικά. Το πρωί έχουμε μεγαλύτερο εύρος στις ηλικίες που έρχονται, ενώ το βράδυ o μέσος όρος είναι τα 30+» λέει ο Γιάννης. Επίσης προτείνονται η σούπα ημέρας που σερβίρεται μέχρι το βράδυ, οι τάρτες που έχουν καθιερωθεί πλέον, η πορτοκαλόπιτα, το devil’s cake, οι σαλάτες και τα σάντουιτς. Eπιλογές από ποτήρια κρασιού μέχρι τα νέα cocktails, Start Me Up και Τhirteen Floor.

      Steven Frost, New Taste                                                         Γιάννης Σιαμάνης, Αbariza

Στην πλατεία Καρύτση, στη Χρ. Λαδά 1, δίπλα στον Παρνασσό υπάρχει από τον Ιούλιο του 2005 η Πρίζα. Ή, όπως λέγεται κανονικά, Στην Πρίζα. Ίσως γιατί ο ιδιοκτήτης του Στάθης Σιάφης δεν σταμάτησε να είναι ποτέ στην πρίζα. Για αυτό φρόντισε να γεμίσει τον τοίχο του με ηλεκτρισμό και τα ηχεία του με βρετανική indie pop και freestyle επιλογές. Την ώρα που τον συναντώ παίζει Νew Order και Blur και μου ανακοινώνει μια σειρά από αλλαγές που ετοιμάζει για το χώρο. Νέος κατάλογος, νέες τιμές άμεσα και ανακαίνιση μετά τις γιορτές. «Ξεκίνησα τον Ιούλιο του 2005 σε διαφορετικές συνθήκες. Πριν ζωντανέψει η περιοχή, όταν ακόμη είχα κόσμο από τον ΔΟΛ. Έχει όμως εξελιχθεί όμορφα η Καρύτση. Εδώ ήταν ένα μαγαζί με χαλιά. Ιπτάμενα. Αλλά δεν έχει μείνει ούτε ένα. Σκέφτομαι να κάνω μια σειρά από αλλαγές. Θα ξεκινήσω να ανοίγω και το πρωί σε καθημερινή βάση, ενώ θα χαμηλώσω τις τιμές. Θέλω να δίνω την μπίρα από € 3,50 και το ποτό από € 5,50. Για τις γιορτές θα ετοιμάσουμε μια σειρά από πάρτι και events με live». Ο Στάθης είναι 40+, έχει κόψει το κάπνισμα, γυμνάζεται και θέλει να παραμείνει αισιόδοξος, γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς.

Στο νούμερο 6 της Κλειτίου, δίπλα στο αποσυρμένο Pop που πρόσφατα άλλαξε χέρια, το Baba Au Rum διαμόρφωσε πρώτο τη σημερινή τάση των cocktail bars. Από εδώ ξεκίνησε, μην ξεχνιόμαστε. Δεκάδες ζευγάρια μάτια χάζευαν από τον Μάρτιο του 2009 και χαζεύουν ακόμη στην μπάρα τις ταχυδακτυλουργικές μείξεις των cocktails από τους αλχημιστές μπάρμεν. Σήμερα, από τους Βαγγέλη Ζάχο και Κωνσταντίνο Στεφανάκη. Ο ιδιοκτήτης του, Θάνος Πουρναρούς, είχε πολύ ξεκάθαρα στο μυαλό του ένα ευρωπαϊκό μπαρ και φρόντισε με κάθε λεπτομέρεια τις εισαγωγές των ποτών για να δημιουργήσει μια πλούσια γκάμα από cocktails και αποστάγματα. Ο χώρος που διάλεξε παλιά ήταν κατάστημα με υφάσματα πουκαμίσων και το ασανσέρ που οδηγούσε στο πατάρι, μαζί με το διατηρημένο τραπέζι κοπής των υφασμάτων, το μαρτυρούν ακόμη. «Αυτό που έχει αλλάξει από το ξεκίνημα είναι ότι το Baba Au Rum έχει ωριμάσει πια. Είναι κλασικό. Πάντα με προσοχή στην ποιότητα των υλικών και ρούμι μπαρ με 150 ετικέτες κατευθείαν από το εξωτερικό.

Εξωτικά tiki cocktails, red or dread, sloe berry gin, ο κατάλογος είναι μεγάλος. Ο κόσμος μας είναι μεταξύ 25-45. Αυτό που πάντα με ενδιέφερε ήταν το μυαλό των ανθρώπων που έρχονταν εδώ, όχι η εμφάνισή τους. Μικρή σημασία έχει αν είναι hipsters, μοδάτοι, σκεϊτάδες ή κοστουμάτοι. Άλλωστε όλοι έχουν περάσει από εδώ». Μουσικά παίζει με όλα τα παρακλάδια της τζαζ και τη λευκή εναλλακτική ροκ, ενώ κάθε Δευτέρα οργανώνει Live jazz στις 21.30. Καθημερινές last call στις 3, Σάββατο στις 4 και Κυριακή στις 2. Μπες και δες www.babaaurum.com

Δίπλα στην Καπνικαρέα, Καλαμιώτου 4 & Ερμού, από τον Σεπτέμβριο του 2009 έχει ξεκινήσει το Αperitif. Πιο στριμωγμένο και μόνο στην αρχή, επεκτάθηκε μετά το Πάσχα και στο διπλανό χώρο που, ναι, και αυτό ήταν υφασματάδικο. Μπίρα από € 3, ποτά € 4,50, cocktails € 8. Ιδιοκτήτης ο Παύλος και o Χρήστος Πότσιος. 100 χρόνια μαγαζιά. «Μουσικά έχουμε ξεφύγει από το αρχικό jazzy στοιχείο» μου λέει ο Παύλος. «Παίζουμε funk, soul, nu-disco, το Σάββατο ακούς μαύρα, Τετάρτες έχουμε live, όπως και Κυριακή από νωρίς με ονόματα όπως η Vicky B. και οι Ηi-Rollers. Στην αρχή ήμασταν πιο μόνοι, αλλά μετά το Tailor Made και το Faust έχει ζωντανέψει η γειτονιά, όπως πλέον και όλη η πλατεία Αγίας Ειρήνης. To πρωί θα δεις φοιτητές αλλά και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που κάνουν περατζάδα, τα βράδυ έχουμε ένα πιο νεανικό κοινό 22-40+». Στο Aperitif κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα και ο χαρακτηριστικός τοίχος βιβλιοθήκη με τα μικροαντικείμενα, που είναι σήμα κατατεθέν Πότσιος. Τόσα ταξίδια δεν μπορεί να έχουν πάει χαμένα.

Ο Γιώργος Τζομπανάκης μαζί με τον αδελφό του Γιάννη και την Εύα Καλογεροπούλου ξεκίνησαν το Dude στις 17 Οκτωβρίου του 2010. Στο δρόμο του μεταξιού: στο 14 της οδού Καλαμιώτου. Σε ένα ξενοίκιαστο υφασματάδικο και αυτοί. Ο φίλος τους Δημήτρης Καρέλας διαμόρφωσε το χώρο σε δικά τους σχέδια. Ξεκινώντας από το μηδέν. Ακραίες αναλογίες και αντίστιξη με την τεράστια τζαμένια πόρτα, τη μακριά μπάρα και τον αντίστοιχο χαρακτηριστικό μαξιλαρένιο πάγκο. Μακρόστενο, παίρνει αέρα από τα 5,80 μέτρα ύψος του και με καλοσχεδιασμένα φτερά στην άκρη του μπαρ που ανακατεύει μπάρμαν και κόσμο. Για τις μουσικές επιλογές φροντίζει ο Γιώργος που δεν κρύβει τις μουσικές του αδυναμίες, με βινύλια και παλιά εξώφυλλα διάσπαρτα στο χώρο. Εδώ θα ακούσεις dub, reggae, new funk, αλλά και κιθάρες από τα eighties. To όνομα είναι εμπνευσμένο από τον Big Lebowski / Tζεφ Μπρίτζες ο οποίος κοιτάζει όλο το μαγαζί πάνω από το booth, αλλά σημασία έχει η νοοτροπία, όχι ο χαρακτήρας καθαυτός. «Άσε με λίγο, dude, να αδειάσω το κεφάλι μου και να χαλαρώσω από την καθημερινή πίεση».

Mελέτης Μπέλεσης + Κωστής Μηλάς, Μagaze

Bartesera, στο νούμερο 25 της Κολοκοτρώνη, στην Στοά Πραξιτέλους. Το κλασικό πια σημείο all-day συνάντησης μπαίνει στα 7 χρόνια λειτουργίας. Στις 13 Οκτωβρίου του 2005 ο Χρήστος, ο Πάνος, η Κατερίνα, όλοι Βορειοελλαδίτες που δεν τους κρατούσε η Θεσσαλονίκη και αποφάσισαν να κατέβουν στην Αθήνα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κανονική εσωτερική μετανάστευση. Μαζί με την Αθηναία Ιόλη ξεκίνησαν το μπαρ καφέ στην εσωτερική αυλή, που είχε ερημώσει από τα 5 κλειστά μαγαζιά της στοάς. Το ανακαίνισαν με τη διπλωματική εργασία στο βιομηχανικό design της Δέσποινας και με τις κατασκευές του Γιώργου Χαριτόπουλου, μπαμπά Ιόλης.

Αλουμίνιο, γυαλί, σίδερο και φώτα με μαγνήτες δημιούργησαν το διαχρονικό στέκι της Κολοκοτρώνη που παίζει με τις λέξεις bar, art, sera και το νούμερο 4, όσοι και οι ιδιοκτήτες του. Στην περιοχή υπήρχε μόνο το Booze και το Τοy. Tώρα έχουν πολύ μεγαλύτερη παρέα. Κοινό που συνεχίζει να συχνάζει εκεί από τότε που άνοιξε με σταθερές μουσικές επιλογές από τους DJ Γιώργο (πιο noir αισθητική), Διονύση (πιο soul funk ακούσματα), τον Λυκούργο, τον Αλέξη που τρέχει το Saturday night και 4 dj που μοιράζονται τις Τρίτες με afro soul και funk. Σταθερά εκθέσεις στον art χώρο απέναντι από το μπαρ (μέχρι τις 15/12 η Μαργαρίτα Πειρουνίδου).

Σκεύη Ερωτοκρίτου, Blue Bird                                             Θάνος Πουρναρούς + Βαγγέλης Ζάχος,

                                                                                                                      Baba Au Rum

Mαγκαζέδες στην Κρήτη λένε τους δημόσιους χώρους φιλοξενίας. Έχοντας αυτό ακριβώς στο μυαλό τους, ο Μελέτης Μπέλεσης και ο Κωστής Μήλας ξεκίνησαν μαζί με ένα φίλο τους ένα από τα πρώτα μαγαζιά στην περιοχή. Έχοντας δουλέψει για χρόνια σε μπαρ στο Κολωνάκι αποφάσισαν στις 17 Μαρτίου του 2006 να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί. Στο πεζόδρομο της Αιόλου, στο νούμερο 33, με θέα Ακρόπολη. Έτσι γεννήθηκε το Μagaze. Γρήγορα έγινε all day στέκι με πιστούς θιασώτες που δεν αλλάζουν το μοναδικό καφέ και την ποιότητα των υλικών που επιλέγουν με πολλή φροντίδα ο πιο πρωινός Μελέτης, που είναι εκεί από τις 6.30, και ο απογευματινός Κωστής. «Θέλαμε να ξεφύγουμε από το στημένο, προτείνοντας ένα πιο ελεύθερο μαγαζί για όλο τον κόσμο, παραλίγο να γκετοποιηθούμε, αλλά αντέξαμε και αντέχουμε».

Στην πραγματικότητα, παρότι το μαγαζί πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο πια, δεν σταματούν να προτείνουν νέα πράγματα. Σχεδόν μισή τιμή στους καφέδες ως τις 11.30, happy hour 5 με 9 το απόγευμα, και όλη μέρα κάθε Δευτέρα, φροντισμένα πρωινά ως τις 11.30, εβδομαδιαίο νέο μενού με ασιατική κουζίνα, διαφορετικό γλυκό και μια νέα ετικέτα κρασιού κάθε εβδομάδα από μικρούς παραγωγούς, δικοί τους ξηροί καρποί, τσιπς και αναψυκτικά, μπίρα από € 3,50 και € 7 το ποτό, € 8,50 το κοκτέιλ. Μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου τρέχει έκθεση γραφιστικής των Γιώργου Ανδρεάδη και Γιώργου Παντούλα, ενώ από 13/12 ως 17/1/13 ακολουθεί έκθεση ζωγραφικής του Απόστολου Ζολωτάκη, που ζει στην Ουτρέχτη. Α, ναι: και μετά από 6 χρόνια έφυγε ο τεράστιος χάρτης και το Magaze άλλαξε χρώμα. Αλλά αυτό το πρόσεξες.

             Παντελής Σαρακίνης + Ζαχαρίας Γιαννέλος, Mακάλο

Η βόλτα στο νέο Σύνταγμα της Ελλάδος συνεχίζεται. Τα περισσότερα café bar της περιοχής ανοίγουν από το πρωί και κλείνουν «νωρίς», με κουδούνι για τα τελευταία ποτά. Τα μαγαζιά του Συντάγματος προσέχουν πολύ τις τιμές και τα υλικά τους ακολουθώντας μία πιο ευρωπαϊκή εικόνα, με το τόσο αναγκαίο χαρακτηριστικό της νέας εποχής: value for money. Συνδυασμένη με τη νέα επιχειρηματικότητα σαφώς λιγότερο έμπειρων με τη νύχτα αλλά ανοιχτών, ταξιδεμένων και καθόλου φοβισμένων μυαλών. Ίσως φαίνεται πολύ μακρινό, αλλά δεν θα αργήσει η στιγμή που οι ΕU επικριτές θα μείνουν με το υψωμένο δάχτυλο του διδακτισμού μετέωρο, απορώντας πώς αυτή η πόλη φάντασμα κατάφερε να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες των καμένων κτιρίων και τα δάκρυα από τα ληγμένα χημικά. Η Αθήνα αντέχει.

[Φωτό: Νίκος Κοκκας]

[Κεντρική Φωτό: Νίκος Παλαβιτσίνης, Κιμωλία]