- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Η δική μου Αναξαγόρα 5
Η άλλοτε εκδότρια του περιοδικού «Ρομάντσο» γράφει για τη δικό της «ρομάντσο»
![29722-66953.jpg 29722-66953.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2012/11/14/29722-66953.jpg)
«Αναξαγόρα 5» ήθελα αρχικά να ονομάζεται το βιβλίο που έγραψα, όταν το κτίριο εγκαταλείφθηκε στο ρήμαγμά του, όταν τα περιοδικά όπου δούλεψα αγαπώντας τη ζωή κατέληξαν να κλείνουν ένα-ένα. Η εκδότρια επέμενε στον τίτλο «Από το Ρομάντσο στο Πάνθεον, ένα χρονικό του ελληνικού περιοδικού Τύπου» (Οδυσσέας, 1993), κι όπως δεν ήμουν πια εκδότρια του εαυτού μου εύκολα συμμορφώθηκα στις υποδείξεις της. Καθώς κάθε στιγμή αλλάζουν οι αρμοδιότητες και οι ιδιοκτησίες, κι αυτό που μένει ανάλλαχτο· πεισματικό· αυτό που μένει αναπαλλοτρίωτα δικό μας είναι η μνήμη των συναισθημάτων.
Είχα τρομάξει από το παγωμένο μου συναίσθημα, όταν, λίγο σαν κλέφτρα αν και ακόμα συνιδιοκτήτρια του κτιρίου, μπήκα μια μέρα του ’88 στις αίθουσες-κουφάρι του τετάρτου ορόφου. Εκεί όπου μόλις λίγο πριν οι τοίχοι αντηχούσαν από το σμάρι των περιοδικανθρώπων· όπου τα εξώφυλλα των εβδομαδιαίων και δεκαπενθήμερων εκδόσεων συνθέτανε ταπετσαρίες του εφήμερου· όπου ο χρόνος είχε κιόλας κάνει τη στροφή του κι από καιρό δεν έφταναν πια ως πάνω τα χτυπήματα των λινοτυπικών μηχανών του δεύτερου πατώματος, ενώ απ’ το ισόγειο πιεστήριο συνέχιζα ν’ ακούω, σαν υπογράμμιση της ύπαρξης, το βουητό των καθημερινών εφημερίδων. Και βλέποντάς το, περπατώντας το κτίριο της Αναξαγόρα άδειο, κατάλαβα ότι η σχέση μου μαζί του είχε τελειώσει· πολλές φορές και από λίγο τη φορά.
Ωστόσο χτύπησε η καρδιά μου, όταν απ’ τις εφημερίδες έμαθα το νέο προορισμό του. Μπορώ να τον εκλογικεύσω ως αξιοποίηση περιουσίας των σημερινών ιδιοκτητών· ως έξυπνη, καινούργια αρχή· ως μεταμόσχευση νέας ψυχαγωγίας σε κέλυφος μουσειακό. Και όλα είναι θετικά κι ελπιδοφόρα. Αλλά το χτυποκάρδι δεν προέρχεται απ’ το μυαλό. Ξεσπάει απ’ τα σκιρτήματα δικαίωσης που είχα θαμμένα από μια εποχή τόσο μα τόσο μακρινή στα ημερολόγια. Όταν τα περιοδικά μας, που οι τίτλοι τους –λέει– θα διατηρηθούνε στην ταμπέλα «Ρομάντσο - Πάνθεον - Βεντέτα», σνομπάρονταν ως «λαϊκά» κι οι άνθρωποι που τα έγραφαν, τα ζωγράφιζαν, τα σελιδοποιούσαν θεωρούνταν δεύτεροι και τρίτοι στην ιεραρχία των δημοσιογράφων. Στο βιβλίο μου «Από το Ρομάντσο στο Πάνθεον» έκανα ό,τι μπορούσα για να αποκαταστήσω τη σημασία των περιοδικών και το ρόλο των περιοδικανθρώπων στο νεοελληνικό πολιτισμό, και διαβάζοντας τα ρεπορτάζ για την ανάπλαση της Αναξαγόρας 5 από το ΒΙΟS ασφαλώς και χαίρομαι που στο χρονικό μου έχω περισώσει τις πολύτιμες πληροφορίες. Μα πιο πολύ ευχαριστήθηκα τον ύμνο στην αρχιτεκτονική του κτιρίου, που θα αποκατασταθεί –λέει– και που εμείς οι ίδιοι σνομπάραμε τότε, γελώντας με τους λαβύρινθους που είχε σχεδιάσει ο «του μικρού Πολυτεχνείου» μηχανικός Μιχάλης Λυμπεράκης. Κι αισθάνομαι τον πατέρα μου, το σπουδαίο εκδότη Νίκο Θεοφανίδη, που ενώ είχε τη δυνατότητα να πληρώσει τον πιο μοδάτο αρχιτέκτονα, εμπιστεύτηκε την οικοδόμηση των πάνω από το τυπογραφείο ορόφων στο γαμπρό του, τον αισθάνθηκα να παίρνει το αίμα του πίσω. Και να δηλώνει τώρα, στο τέλος του 2012, ότι τα ήθη του 1960 έχουνε φτιάξει τη δική τους αυθεντική αισθητική.
Η δική μου «Αναξαγόρα 5», ωστόσο, ποτέ δεν θα είναι ό,τι για τις γενιές που θα χαρούνε την ανάπλασή της. Μικρές ελπίδες ότι ένα απ’ τα τυφλά δωματιάκια θα γίνει –αχ– εμπράγματη άσκηση της μνήμης με τόμους περιοδικών που θα τους ξεφυλλίζουν οι νεότεροι· με εργαλεία της παλιάς τυπογραφίας· με τις αφίσες που στόλιζαν τα γραφεία· με αντικείμενα-σφραγίδες μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί· οι ελπίδες μου για διαιώνιση του ό,τι υπήρξε η δική μας νιότη μένουνε όνειρα για να στοιχειώνουνε τις νύχτες, να κοκαλώνουν το πρωί.
Από αριστερά: Οι ψυχές του «Ρομάντσο», Νίκος Θεοφανίδης, Αρχέλαος, Πόλυ Μηλιώρη
Π. Μηλιώρη, Μαρία Αντωνιάδου, Γιάννης Κουτζουράδης εν ώρα εργασίας
Η κυρία Μηλιώρη σήμερα
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι σύμβουλοι-οινολόγοι της Zoumboulis & Associates φιλοξένησαν στην Ελλάδα τον νευροεπιστήμονα καθηγητή Gabriel Lepousez στο Μουσείο Οίνου Μάρκου
Ένα beach restaurant με καταγωγή από την Αίγυπτο
Πόσο αυξήθηκε η θερμοκρασία της Αθήνας τα τελευταία χρόνια; Ποιες είναι οι πιο θερμές περιοχές της πόλης; Πώς θα αντιμετωπιστεί ο καύσωνας;
Λατέρνες, παγκάκια, γλάστρες και κολώνες φωτισμού σε μικρογραφία, στήνονται σε διάφορα σημεία
Με τα ηχητικά βιβλία, οι αναγνώστες πληρώνουν για να έχουν πρόσβαση σε μια τεράστια βιβλιοθήκη – αλλά ο έλεγχος αυτής της βιβλιοθήκης εναπόκειται τελικά στην πλατφόρμα που τη φιλοξενεί
Ο ιδιοπαθής τρόμος και τα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά του
Η πράσινη βίβλος της ΕΕ για την πρόληψη και τη θεραπεία
Το φόρουμ 26 κορυφαίων παγκόσμιων φαρμακευτικών εταιρειών
Η Καλαμάτα συνδυάζει ομορφιά, ιστορία, γλυκιά ζωή, όλα στα μέτρα του ανθρώπου
Oι σημερινές σας επιλογές καθορίζουν την μελλοντική σας κατάσταση
Τηλεοπτικές σειρές που κέρδισαν τους τηλεθεατές με την ατμόσφαιρα και την ανατρεπτική και αγωνιώδη πλοκή
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να βλέπουν τους υγροτόπους ως «χέρσες περιοχές που είναι στη διάθεσή μας για να τους μετατρέψουμε σε «χρήσιμη» γη.
Η πιο συχνή διαταραχή στις γυναίκες
Στο επίκεντρο οι συνεργασίες στον ευρύτερο επιχειρηματικό τομέα
Εμφανίζονται περισσότερο στις γυναίκες και παρουσιάζονται συνήθως μέχρι την ενηλικίωσή μας
Ο απόλυτος προορισμός του Ξυλόκαστρου κλείνει 10 χρόνια επιτυχημένης πορείας,
Χειροποίητες δημιουργίες, χωρίς χρωστικές και αγαπημένες γεύσεις
Happy vibes και ατμόσφαιρα party όλη ημέρα
Ο καθένας να προσφέρει όσο μπορεί, με τον οποιοδήποτε τρόπο μπορεί
Μια συζήτηση με την καθηγήτρια Βάια Λαμπαδιάρη
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.