Μι ρε σι

Ο GEA αναλαμβάνει τη διαχείριση πνευματικών δικαιωμάτων για χρήση μουσικής σε δημόσιο χώρο. Από τα αρχικά των Grammo (παραγωγών), Ερατώ (τραγουδιστών) και Απόλλων (μουσικών), είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός συλλογικής διαχείρισης με σκοπό την ενιαία είσπραξη της εύλογης αμοιβής για τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση και δημόσια εκτέλεση μουσικών κομματιών.

H πρόεδρός του Δήμητρα Γαλάνη έχει τις απαντήσεις.

Η μουσική δεν θα έπρεπε να ακούγεται παντού και δωρεάν; Γιατί πρέπει κι αυτή να γίνει αντικείμενο προς πώληση; Ωραία ακούγεται αυτή η άποψη, αλλά είναι τελείως ουτοπιστική και ανέφικτη. Μάλλον θα έλεγα ότι είναι μια τελείως επιφανειακή σκέψη που δημιουργεί και κάποια σύγχυση, για τον απλούστατο λόγο ότι η αμοιβή των δημιουργών και ερμηνευτών για τη χρήση των μουσικών έργων τους είναι τελείως απαραίτητη για την επιβίωσή τους άρα και τη συνέχιση της δημιουργικότητάς τους. Επίσης πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι καλλιτέχνες δεν πωλούν τα δικαιώματά τους. Αναθέτουν τη διαχείριση των δικαιωμάτων τους στους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης. Η μη καταβολή των εύλογων αμοιβών τους σταματάει τη συνέχεια της αλυσίδας της δημιουργικότητας και της παραγωγής, άρα και της αναπαραγωγής και βέβαια –και πάνω απ’ όλα– υπονομεύει τον ίδιο μας τον πολιτισμό.

Απαγορεύεται να ακούσω το CD που αγόρασα με τους φίλους μου. Πρέπει να το ακούω μόνος μου; Μα τι λέμε τώρα...! Κανείς δεν απαγορεύει σε κανέναν να ακούει CD με τους φίλους του στον ιδιωτικό τους χώρο. Η αμοιβή καταβάλλεται αποκλειστικά και μόνο για τη χρήση μουσικής σε δημόσιο χώρο ή χώρο που συγκεντρώνει πελατεία, όπως είναι χώροι διασκέδασης, εστιατόρια, ξενοδοχεία κ.λπ.

Για κάθε τραγούδι που ακούω σε ένα μαγαζί ο ιδιοκτήτης πρέπει να πληρώνει δικαιώματα; Και πώς μπορεί να ελεγχθεί ότι ο κάθε καλλιτέχνης που ακούγεται θα πάρει και τα ανάλογα δικαιώματα;  Η αμοιβή για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα καταβάλλεται ανάλογα με το είδος της επιχείρησης και τη χρήση της μουσικής. Για παράδειγμα σε ορισμένες επιχειρήσεις η χρήση της μουσικής είναι άκρως απαραίτητη, όπως τα clubs. Σε άλλες επιχειρήσεις η μουσική είναι απλά ωφέλιμη, όπως π.χ. σε ένα εστιατόριο. Τέτοιου είδους διακρίσεις φέρουν και τις ανάλογες διακυμάνσεις στην οφειλόμενη αμοιβή.

Οι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να μας παρέχουν τις play lists με τους τίτλους των τραγουδιών, ώστε πράγματι ο κάθε καλλιτέχνης να λαμβάνει τα δικαιώματα του. Είτε η μουσική μπαίνει από κάποιον dj, είτε είναι προηχογραφημένη, είτε αναμεταδίδεται από κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό.

Αν κάποιος έχει ένα μικρό μαγαζί δεν είναι άδικο να πληρώνει τα ίδια δικαιώματα σε σύγκριση με ένα μεγαλύτερο; Tι θα συμβεί αν παίξει μουσική χωρίς άδεια λόγω οικονομικών δυσχερειών, για παράδειγμα; Τα αμοιβολόγια βάσει των οποίων εισπράττονται τα δικαιώματα καταρτίστηκαν αφού έχουν ληφθεί υπόψη κριτήρια, όπως για παράδειγμα το εμβαδόν του μαγαζιού ή ο βαθμός άρα και η αναγκαιότητα χρήσης της μουσικής. Συνεπώς, μικρά μαγαζιά καταβάλλουν χαμηλότερες αμοιβές σε σχέση με μεγαλύτερα καταστήματα, κοκ. Εν ολίγοις, από τους δικαιούχους του δικαιώματος το θέμα αντιμετωπίζεται με δικαιοσύνη και την απαραίτητη διάκριση.

Πώς γίνεται στο ραδιόφωνο, που είναι συνυφασμένο με τη μουσική, να υπάρχει κόστος για τη χρήση της; Δεν είναι επικίνδυνο να οδηγηθούμε σε ένα ραδιόφωνο χωρίς μουσική; Το ραδιόφωνο πράγματι είναι συνυφασμένο με τη μουσική και όχι μόνο ως αμιγώς μουσικό, αλλά και ως ενημερωτικό. Τα ραδιόφωνα ανήκουν σε εμπορικές επιχειρήσεις οι οποίες από τις μεταδόσεις του μουσικού ρεπερτορίου επωφελούνται και έχουν έσοδα (διαφημίσεις, χορηγίες κ.λπ.). Σε όλη την Ευρώπη και εκτός Ευρώπης καταβάλλουν ένα ποσοστό από τα έσοδά τους σύμφωνα με τις play lists των μεταδόσεων.

Ραδιόφωνο χωρίς μουσική δεν νοείται. Όποιος δε, έχει τη ψευδαίσθηση ότι μπορεί να λειτουργήσει ένα ραδιόφωνο χωρίς μουσική, πολύ γρήγορα βλέπει τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής του που είναι η πτώση της ακροαματικότητας, άρα και η έλλειψη εσόδων από τη διαφήμιση που είναι η κύρια πηγή εσόδων του. Η καταβολή των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων για τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση και δημόσια εκτέλεση εξασφαλίζει την αυτονομία και την αξιοπρέπεια των καλλιτεχνών και συγχρόνως είναι ο μόνος τρόπος για την ενθάρρυνση επενδύσεων στη δημιουργικότητα.

Ισχύει εξίσου για καινούργια και παλιότερα τραγούδια; Υπάρχει κάποιo χρονολογικό όριο που δεν απαιτεί δικαιώματα; Η προστασία των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων δεν είναι απεριόριστη. Για τους δημιουργούς η προστασία ισχύει εβδομήντα χρόνια (70) μετά το θάνατο του δημιουργού και η διάρκεια των δικαιωμάτων των ερμηνευτών ή εκτελεστών ορίζεται σε πενήντα (50) χρόνια μετά την ημερομηνία της ερμηνείας ή εκτέλεσης, αλλά δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τη διάρκεια ζωής του καλλιτέχνη. Ωστόσο, αν μέσα σε αυτή τη περίοδο γίνει νόμιμη δημοσίευση ή νόμιμη παρουσίαση στο κοινό της υλικής ενσωμάτωσης της ερμηνείας (cd, δίσκος κ.λπ.), τα δικαιώματα αυτά διαρκούν πενήντα (50) χρόνια από την ημερομηνία της πρώτης αυτής δημοσίευσης ή νόμιμης παρουσίασης ανάλογα με το ποια έγινε πρώτη.

O οργανισμός αυτός έχει οικονομικά οφέλη από τη διαμεσολάβηση; Ο Οργανισμός μας δεν αποτελεί εμπορική ιδιωτική επιχείρηση για να έχει οικονομικά οφέλη. Απλά εισπράττει την εύλογη αμοιβή και την κατανέμει στους τρεις οργανισμούς που τον αποτελούν. (GRAMMO, ΕΡΑΤΩ, ΑΠΟΛΛΩΝ). Οι δραστηριότητες του GEA είναι απολύτως ΜΗ κερδοσκοπικές, όπως και των τριών Οργανισμών μελών του.