Οι βεσπάδες της Αθήνας

Τις βλέπεις παρατεταγμένες στην είσοδο του La Soiree De Votanique. Φρεσκοβαμμένες, γυαλισμένες, με τα νικελωμένα εξαρτήματα να χαϊδεύουν πονηρά τις διεγερτικές καμπύλες τους. 50άρια vespino με ηλικία σχεδόν μισού αιώνα βαμμένα σε έντονα χρώματα, 100άρες πειραγμένες σε υπόγεια ερασιτεχνικά συνεργεία, σπάνιες «τίμιες» 180άρες με ταλαιπωρημένο σκαρί και κοντέρ που έχει μηδενίσει χιλιόμετρα. Μερικές φορές, οι πιο μερακλήδες βγάζουν από το γκαράζ και καμιά Lambretta, δίνοντας Quadrophenia χρώμα στο στενό της οδού Καστοριάς. Εκεί, κάθε Πέμπτη απόγευμα ο Μελέτης και ο Στέλιος, οι ιδιοκτήτες του όμορφου bar στη γειτονιά που αναπτύσσεται ραγδαία στη σκιά της Αθηναΐδος, υποδέχονται τo Vespa Forum Hellas.

Φτάνοντας, ντρέπομαι να παρκάρω τη δικιά μου δίπλα στις τόσο εξονυχιστικά περιποιημένες των υπόλοιπων. Με υποδέχεται ο Γιάννης Γρηγοράκος, ο άνθρωπος που έστησε πριν 4-5 χρόνια το forum θέλοντας να φτιάξει έναν κοινό ιντερνετικό τόπο επικοινωνίας των διάφορων τοπικών ομάδων/λεσχών απ’ όλη την Ελλάδα. «Δούλευα πολλά χρόνια στα κρουαζιερόπλοια, έζησα και στη Νότια Αφρική και ήρθα σε επαφή με την κουλτούρα που κουβαλάει η βέσπα. Έτσι, γυρίζοντας στην Ελλάδα, είχα την ιδέα να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες του ίντερνετ για να συναντιόμαστε, να ανταλλάσσουμε πληροφορίες, να κανονίζουμε εκδρομές και βόλτες». Οι παλαιού τύπου Piaggio Vespas με τις ταχύτητες στο αριστερό χέρι –το απόλυτο φροντιστήριο οδήγησης σε δύο τροχούς– έχουν πάψει να παράγονται εργοστασιακά από το 2003 (αν και τελευταία ακούγεται ότι το μοντέλο PX θα επαναφερθεί στην παραγωγή). Άλλο που στους δρόμους της Αθήνας βλέπεις όλο και περισσότερες τα τελευταία χρόνια. Απαραίτητο αξεσουάρ του Αθηναίου new boho, ενταγμένες στη vintage μανία που είναι το στιλιστικό καύσιμο της εποχής. Τα μέλη του φόρουμ δεν είναι μοδάτοι. Είναι συλλέκτες. Φετιχιστές με αντικείμενο του πόθου τις «κοπέλες» που παρκάρουν συμμετρικά κι αντικριστά σαν σε αυτοσχέδια έκθεση. Ο κύριος Νίκος από τη Γλυφάδα μού λέει ότι οδήγησε για πρώτη φορά το 1968, αφού «έκανα απεργία πείνας για να πείσω τον πατέρα να μου αγοράσει το πρώτο μου κομμάτι». Μετά, άψογος μέσα στο παλτό και το κοστούμι του, διηγείται ιστορίες για σολεξάκια (που έκανες πετάλι για να πάρουν μπρος), την αστική εξέλιξη του οχήματος, μηχανικές πατέντες – δεν καταλαβαίνω πολλά, αλλά νιώθω το αστείρευτο μεράκι. Μαζί μου ακούει κι ο Χρήστος, 18 χρόνων, ο μικρότερος της παρέας. Έχει έρθει μαζί με το κορίτσι και τη βέσπα. Δεν μιλάει πολύ, μαθαίνει. Δεν συναντώ modάδες, «γαμπρούς», όπως τους έλεγαν παλιά όταν κούρσαραν στους δρόμους της Αθήνας. «Ε, κοίτα στην Αθήνα δεν έπαιζε ποτέ μαζικά αυτή η φάση» μου λέει ο Γιάννης, που πάντως τιμά τη σημειολογία –χακί πάρκα, μπλούζα Merc, αυτοκόλλητα The Who κολλημένα στην κόκκινη βέσπα του με το μεγάλο φέρινγκ. «Πού και πού θα γίνει κάποιο πάρτι, υπάρχουν μερικά στέκια, αλλά ομάδες όπως οι Scooterboys που έδιναν και μουσική διάσταση σιγά σιγά σπάνε». Ο Χρήστος Δημητρίου, που κάθεται δίπλα μας, τρέχει το Vespa Club του Πειραιά από το 1990. «Κάνουμε κι εμείς συναντήσεις, κάθε Παρασκευή, συνήθως σε καμιά ταβέρνα. Αλλά στηρίζουμε φυσικά και την προσπάθεια των παιδιών, όλοι την ίδια τρέλα έχουμε». Κατά καιρούς, guests στα απογεύματα της Πέμπτης που ξεκίνησαν πέρυσι είναι βεσπάδες από τα clubs του Ναυπλίου, της Λάρισας κι άλλων πόλεων. «Έρχονται για δουλειές τους στην Αθήνα, αλλά δεν παραλείπουν να περάσουν να γνωριστούμε» λέει ο Γιάννης.

Το Vespa Forum αριθμεί πάνω από 2.000 εγγεγραμμένα μέλη, τα ενεργά είναι περίπου 800. Υπόλοιπες δραστηριότητες; «Τα rides είναι αυθόρμητα. Μπορεί αν κάποια Πέμπτη μαζευτούμε πολλοί στο Soiree να κανονίσουμε μια βόλτα μέχρι την Πάρνηθα ή προς Αίγινα/Σαλαμίνα για το Σ/Κ που ακολουθεί. Είναι πολύ ωραία αίσθηση να είμαστε 30-40 δίκυκλα και να βολτάρουμε όλοι μαζί. Οι μεγάλες διοργανώσεις είναι οι 2 Πανελλήνιες Συναντήσεις Βέσπας, η καλοκαιρινή στην Κατερίνη  και η χειμερινή που θα γίνει στη Δράμα. Ειδικά το καλοκαίρι, που κάνουμε και κάμπινγκ, γίνεται χαμός. Τρομερό θέαμα με πολλές συμμετοχές απ’ όλη την Ελλάδα». Ωραία όλα αυτά, αλλά «πού είναι τα κορίτσια;» ρωτάω. Και μου δείχνουν τη Βάσω με την ένδειξη «όχι μόνο οδηγεί, αλλά δεν φοβάται και να λερωθεί» υπονοώντας ότι τα καταφέρνει και στα μηχανικά. Κι εδώ είναι το μεγάλο μυστικό της πώρωσης. Σε όλη την Αθήνα θα βρεις εξειδικευμένα συνεργεία, π.χ. στην οδό Πειραιώς ή στην Πλαταιών, αλλά τα περισσότερα βεσπάκια που βλέπω μπροστά μου είναι αποτελέσματα προσωπικής εργασίας. Τα βρίσκουν παρατημένα στους δρόμους, διαλυμένα στο ίντερνετ, τους τα χαρίζουν γνωστοί, θείοι και παππούδες. Εκείνοι μουντζουρώνονται, τα «εγχειρίζουν» και τα κάνουν «κούκλες». Έτσι εξηγείται το respect όταν καταφτάνει ο Μιχάλης με το πιο παλιό μοντέλο της βραδιάς, «γεννημένο» το 1954. Είναι ο καλύτερος «μηχανικός» της παρέας – «πυρηνικό» τον ανεβάζουν, «πυρηνικό» τον κατεβάζουν. Αυτός βάζει μια άλλη διάσταση στη λατρεία. «Εγώ το σέβομαι αυτό το μηχανάκι γιατί δεν είναι μόνο μούρη – έχει κουβαλήσει οικογένειες, έχει πάει για ψώνια για να τις ταΐσει, έχει κάνει σε δύσκολους δρόμους. Δεν είναι π.χ. Harley που αντιπροσωπεύει ένα συγκεκριμένο προσωπικό στιλ χωρίς κοινωνικό αντίκτυπο». 

Η συνάντηση της Πέμπτης δεν είναι πάρτι. Είναι –αρσενική κατά βάση– αφορμή για παρέα. Στην οποία όμως είναι απόλυτα αφοσιωμένοι. Μερικοί θα περάσουν μετά τις δουλειές τους, έστω και για 20 λεπτά, θα πουν ένα γεια και μόνο τότε θα πάνε σπίτια τους. Θα στήσουν πηγαδάκι για να γνωμοδοτήσουν γύρω από κάποιον που έχει μηχανικό πρόβλημα, θα καμαρώσουν επιδεικτικά το τελευταίο αξεσουάρ που πρόσθεσαν, θα κάνουν και καμία ποδοσφαιρική πλάκα. «Κάποια στιγμή θα οργανώσουμε και καλλιστεία», είναι η «υπόσχεση» που δίνουν φεύγοντας…

ΚΛΙΚΑΡΕ

 www.vespaforumhellas.gr: το διαδικτυακό ραντεβού – συζητήσεις, φωτογραφικά άλμπουμ, αγγελίες, ο ελληνικός κόσμος της βέσπας σε ένα URL

https://www.lambretta-club.gr: το αντίπαλο δέος της Piaggio

ΣΤΕΚΙΑ

(πάντα θα δεις παρκαρισμένες απ’ έξω)

La Soiree De Votanique (Καστοριάς 38, Βοτανικός): η εστία κάθε Πέμπτη απόγευμα και όχι μόνο

Blue Fox (Ασκληπιού 91, Εξάρχεια): κάπου πρέπει να χορέψουν κι οι «γαμπροί»

Wild Thing (Ακτή Δηλαβέρη 13, Μικρολίμανο): βέσπες και στην Καστέλλα

Pairi Daeza (Παρνασσού 3, πλ. Καρύτση)

Πρίζα (Χρ, Λαδά 1, πλ. Καρύτση): βεσποστέκια στη hip πλατεία

ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ

● Μια καλή αρχή είναι τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα «Τσαραμιάδης» (Πειραιώς 69-71, 210 3252.294) και «Θεοδωράκης» (Πλαταιών 2-4, 210 3467.919). Ειδοποιείς για το ενδιαφέρον και μπαίνεις σε λίστα αναμονής μόλις (σύντομα) βρεθεί κάτι για μερική ή ολική ανακατασκευή. Αλλά, όπως λένε και τα παιδιά του forum, πλέον το ίντερνετ πολλαπλασιάζει τις επιλογές. Το θεσσαλονικιώτικο είναι θησαυρός για αξεσουάρ κι εξαρτήματα κάθε γούστου.

● Υπολόγισε πως για να ζωντανέψεις ένα «παλιό» παρατημένο κομμάτι θα χρειαστούν μίνιμουμ 1.500 ευρώ. Από κει και πέρα όρεξη και χρήμα να έχεις μπορεί να φτάσεις στον ουρανό, ειδικά αν κολλήσεις με sites όπως το www.vespavintageparts.com…

ΔΙΑΒΑΣΕ

Κάποιο από τα οκτώ (;) τεύχη της modάδικης επιθεώρησης Belle Vue – τελευταία φορά είδαμε αντίτυπά της στο βιβλιοπωλείο «Ναυτίλος» (Χρ. Τρικούπη 28) στη γειτονιά της A.V.

ΜΑΘΕ ΟΤΙ…

Η πρώτη βέσπα κατασκευάστηκε το 1946 στην Ποτεντέρα, μια βιομηχανική πόλη στην επαρχία της Τοσκάνης.

{Φωτό: ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΡΝΕΡΑΚΗ}