Χρύσιππος

Μετά από μια υποδειγματική προσέγγιση του Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας που κέρδισε κοινό και κριτικούς, ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική σύλληψη ενός ακόμα αιρετικού έργου του διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της Νύμφης Αξιόχης που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. «Ο Χρύσιππος όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: της συνάντησης με το απόλυτο κάλλος».

Τοποθετημένος από τον συγγραφέα σ’ ένα αστικό σαλόνι, ο μύθος στη σύγχρονη αυτή μεταγραφή ρίχνει ένα σκληρό αλλά και ζωτικό φως στις πιο μύχιες πτυχές των οικογενειακών δεσμών, ιδιαίτερα στη σχέση μάνας-γιου, των πιο ιδιωτικών ανθρώπινων σχέσεων, απογυμνώνοντας κάθε στερεότυπο και κοινωνική σύμβαση από το περιεχόμενό τους. Πέρα όμως από την κοινωνικά ανατρεπτική του διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές του προεκτάσεις, το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως ρόλων και φύλων. Αυτή η διάσταση ενδιαφέρει κυρίως τον Θάνο Σαμαρά. «Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους. Αλλά αυτό, σε αυτούς, που μας λείπει. Αντικείμενο του έρωτα είναι η αθανασία μέσω του έρωτα», επισημαίνει.