Το έπος... της Μαλάμως

Ετούτο το Δελτίο, φως ίσως ρίξει «στο… περίπου», σε κάτι που καλείται Βουκολοτραγωδία».

Κάτω απ΄της μυστήριας λέξης τον μανδύα, υποβόσκει θέαμα, που δεν εντάσσεται σε είδος, αφού εξιστορεί τα δεινά, "αγάμου - εξ επαρχίας - κορασίδος", μαζί και της πατρίδος.

Και τα δύο τούτα θηλυκά, πάση θυσία, μες του έρωτα την ανταρσία, ζητούν να κρατούν την παρθενία, εντός τους άσβεστη λυχνία.

Υπάρχει όμως διαφορά και αυτό μας αφορά! Η μία την κρατά για να την παραδώσει, σ΄αυτόν που μόνο αγάπησε και πάντοτε προσμένει, ενώ η άλλη, που νομίζει πως την διατηρεί, την έχει πολλαπλώς, από καιρό, χαμένη…

Τελικά, στη σκηνή του «Λαμπέτη» θα φανεί, εάν το έργον «…της Μαλάμως», είναι κωμωδία, μιούζικαλ, επιθεώρηση, ή δακρυπηγαίο δράμα, εφόσον όλα τούτα συνυπάρχουν και γίνοντ’ ένα πράμα, καταπώς στη ζωή συμβαίνει…

Τι άραγε τους θεατές να περιμένει; Η Μαλάμω πάντως, προς τη δόξα, κατά κει τραβά…

Μες το δικό της το χαβά, και παρόλα τα στραβά, όπως η Ελλάς, διόλου δεν ξαποσταίνει, μένει υπέρλαμπρη, ζηλευτή και λατρεμένη.