Maleficent

Δοκιμάζοντας μια διαφορετική αφήγηση στο παραμύθι της ωραίας κοιμωμένης, το «Maleficent» τοποθετεί στο κέντρο του την «κακιά» της ιστορίας, τη νεράιδα που καταράστηκε τη μικρή κόρη του βασιλιά να κοιμηθεί για πάντα ή μέχρι ένα φιλί αληθινής αγάπης να την ξυπνήσει. Μόνο που το φιλμ (ευτυχώς) δεν ασχολείται παρά μόνο περιφερειακά με τον πρίγκιπα και τα εφηβικά ρομάντζα, αντίθετα χτίζει την υπεράσπιση της εκδικητικής νεράιδας, κάνοντας σαφείς τους λόγους που την έσπρωξαν στη σκοτεινή πλευρά και το τι θα μπορούσε να την κάνει να γυρίσει πίσω, στην ομορφιά και το φως. Αν και είναι σχεδόν όσο παιδική και προφανής περιμένετε, παραμένει μια ενδιαφέρουσα παραβολή και μια ιστορία που κρατά στο μανίκι της μερικές καλοδεχούμενες ανατροπές. Η Αντζελίνα Τζολί είναι απολαυστική στο ρόλο της Μαλέφισεντ, αφού φορά τα μεγάλα γυαλιστερά φτερά και τα επιβλητικά της κέρατα (ναι, καταλαβαίνω ότι ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι), σαν να γεννήθηκε με αυτά και μπορεί να είναι τόσο απόκοσμη όσο και ανθρώπινη, τόσο απειλητική όσο κι ελκυστική. Προσεγμένο, διασκεδαστικό, έξυπνο, το φιλμ είναι σαφώς καλύτερο όταν είναι σκοτεινό και υποβλητικό και λιγότερο καλό όταν όλα είναι όμορφα, παραμυθένια κι αστεία και μοιάζει σαν ένας σωστός οδηγός για το μέλλον των ταινιών της Disney σε μια εποχή που τα καθαρόαιμα παραμύθια δεν πείθουν πια το ίδιο όπως παλιά...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρόμπερτ Στρόμπεργκ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Αντζελίνα Τζολί, Ελ Φάνινγκ, Τζούνο Τεμπλ