Ο Πάνος Κόλλιας με τις «Ροές» στον Αστρολάβο δεξαμενή

Στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα ο καλλιτέχνης παρουσιάζει έργα που κινούνται στο πλαίσιο μιας αναπαραστατικής εικονογραφίας που εμπεριέχει στοιχεία χρονικότητας και πολυεπιπεδότητας. Ιστορίες που εκτυλίσσονται σε πολλαπλά επίπεδα, εικόνες που δημιουργούν στον θεατή ένα αίσθημα μυστηριακό καθώς οι σκηνές εκτυλίσσονται σε επάλληλα επίπεδα στην επιφάνεια των τελάρων και ο θεατής καλείται να συνενώσει τα κομμάτια του παζλ της κάθε εικόνας που μοιάζει κατακερματισμένη και να δημιουργήσει ο ίδιος το “όλον”. Αναπαραστατικός μινιμαλισμός χαρακτηρίζει την απόδοση των εκάστοτε μοτίβων, των μορφών, των στοιχείων του τοπίου, των εσωτερικών χώρων, των αντικειμένων.

Διαφορετικές διαδρομές, διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικοί χώροι συνομιλούν διαμορφώνοντας ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Το περιβάλλον και οι χαρακτήρες βρίσκονται σε μια συνεχή διαλεκτική σχέση.

Με οδηγό τον χώρο και τον χρόνο οι σκέψεις μοιάζει να κινούνται σε μια κυκλική τροχιά. Ο καλλιτέχνης έχοντας μια φευγαλέα διάθεση επιθυμεί την άμεση εναλλαγή προσώπων και καταστάσεων. Επακόλουθο μια ανάγκη διαφυγής, η άρνηση οποιασδήποτε στατικότητας είτε αυτή αφορά τον τόπο είτε τα πρόσωπα.

Σε όλη αυτή την αναζήτηση μιας προσωπικής διαδρομής, ανάγκη είναι η συνάντηση με τα θραύσματα του άλλου. Η συνάντηση αυτή προκαλεί τη διάνοιξη νέων κόσμων, δομικά χαρακτηριστικά των οποίων είναι οι χαρακτήρες, τα περιβάλλοντα και οι παρεμβάσεις τους στον χρόνο.

Τα έργα χαρακτηρίζονται από την αφαιρετική διάθεση, τα έντονα χρώματα και τις ευρύες χρωματικές φόρμες. Παρεμβαίνοντας η μία φόρμα στην άλλη, αποκαλύπτεται η αίσθηση των αποστάσεων χωρίς να χρησιμοποιείται η τρίτη διάσταση. Κάποιο στοιχείο είναι πιο κοντά αναλογικά με κάποιο άλλο που είναι μακριά και κάπως έτσι δημιουργείται η αίσθηση του βάθους. Υπάρχουν σημεία με οξύτητα και έμφαση ή μηδαμινή ευκρίνεια. Οι πιο συγκεκριμένες παρεμβάσεις συντελούν στην αποσαφήνιση των θεμάτων. Έντονη είναι η αδιαφορία για την ταυτότητα και συνάμα η αντιμετώπιση όλων των στοιχείων της σύνθεσης.
Όταν μια αρχιτεκτονική μορφή αναδύεται από τις εικόνες, χαρακτηριστικά της είναι η πολυπλοκότητα σε συνδυασμό με την στατικότητα που επιφέρουν τελικά μια αίσθηση κίνησης.