Σε ηλικία 69 ετών ο συνθέτης και τραγουδιστής Σταύρος Λογαρίδης έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο μουσικό έργο.
Ο Σταύρος Λογαρίδης έχασε τη μάχη με τον καρκίνο αφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο. Ήταν ένας σημαντικός δημιουργός που διετέλεσε μέλος της θρυλικής μπάντας Poll, μαζί με τον Κώστα Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς.
Ο Σταύρος Λογαρίδης υπήρξε ένας από τους πιο αποστασιοποιημένους τραγουδιστές-δημιουργούς της γενιάς του, όσο αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις σε νυχτερινά μαγαζιά.
Αντιθέτως είχε ένα πολύ πλούσιο ενεργητικό στην δισκογραφική του καριέρα.
Ποιος ήταν ο Σταύρος Λογαρίδης
Ο Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Σεπτεμβρίου 1953, ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα.
Στα 15 του ήρθε στην Αθήνα και κυκλόφορησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Για να βγάλει χρήματα συμμετείχε σε φωνητικά του Χατζηδάκη στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας τον έφερε σε επαφή με τους Κ.Τουρνά, Robert Williams και Κ. Παπαιωάννου. Κάπως έτσι γεννιούνται οι Poll που θα κάνουν δύο μεγάλους δίσκους, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album». Ο Λογαρίδης αποχώρησε από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι πήραν την απόφαση να εμφανιστούν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972.
Φτιάχνει το συγκρότημα «Ακρίτας» και κυκλοφορεί το ομώνυμο άλμπουμ, περνώντας σε πιο προγκρέσιβ ήχους. Αργότερα θα έρθει στο συγκρότημα και η Α.Μac Kinnon και ο Γ. Παπαδόπουλος και ταξιδεύουν στο Λονδίνο για να ηχογραφήσουν με το Βαγγέλη Παπαθανασίου 5 τραγούδια που παραμένουν ακυκλοφόρητα.
Μέχρι το 1977 έκανε μουσική για δύο σήριαλ στην τηλεόραση, τη «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Α. Τερζάκη και την «Οικογένεια Ζαρντή» του Κ. Χατζηαργύρη στην κρατική τηλεόραση.
Έχει γράψει τη μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους «Η Φόνισσα» που απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή τους Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοίζο, Νίκο Κούνδουρο.
Από το 1976 έως το 1981 κυκλοφορεί τρεις προσωπικούς δίσκους, το «Ασπρόμαυρο» με παραγωγό τον Γιάννη Πετρίδη και συνεργάτες τους Μανώλη Ρασούλη και Γρηγόρη Φαληρέα και το «Άλλη γη» με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Aphrodite's Child.
Φεύγει από την Polydor και το 1985 συνεργάζεται με την εταιρεία Lyra, όπου δουλεύει με τον Γ. Ζήκα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον δίσκο «Με τα φεγγάρια χάνομαι».
Από το 1986 μέχρι το 1989 θα περάσει τη σκοτεινή εποχή της ζωής του. Ένα σκληρό διαζύγιο, μια δικαστική διαμάχη στο Λονδίνο για τα δικαιώματα του Chariots of fire από τη «Μενεξεδένια Πολιτεία», αλλά και ο εθισμός του σε ναρκωτικά, καταλήγουν σε δύο συλλήψεις για χρήση ναρκωτικών. Κάνει αποτοξίνωση στο Άμστερνταμ το 1989 γυρνάει στην Ελλάδα και το 1992 μετακομίζει στην Τήνο, όπου έμεινε 3 χρόνια. Εκείνη την εποχή άρχισε να στρέφεται στη θρησκεία, κάνοντας μερικές ακόμη δισκογραφικές δουλειές, πριν αρρωστήσει και τελικά πεθάνει μετά από πολύμηνη μάχη.
9°
