Ελλαδα

Μικρός αποχαιρετισμός για τον Σωτήρη και για τη νεότητά μας

Γεια σου, Σωτήρη, και βάλε ένα τελευταίο, κερασμένο

114980-643438.jpg
Ελίζα Συναδινού
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Σωτήρης Λαφαζάνης

Σωτήρης Λαφαζάνης: Αποχαιρετισμός στον ιδιοκτήτη του μπαρ «Αρχάγγελος»

Ένα πράγμα μου τριβελίζει το μυαλό από τότε που το άκουσα. Πόσες, ΜΑ ΠΟΣΕΣ φορές δεν είχες φροντίσει για κάποιον από μας να φύγει ασφαλής από το δικό σου μαγαζί ή από αλλού, γιατί είχε πιει και δεν μπορούσε να οδηγήσει, γιατί ήταν αργά, γιατί ήταν σκοτεινά. Πόση σημασία έδινες σε αυτό και πόσο φροντιστικό ήταν το απόλυτο ύφος σου που δεν έπαιρνε αντίρρηση όταν καλούσες ταξί να έρθει έξω απ’ την πόρτα και βεβαιωνόσουν ότι μπήκαμε. Αγανάκτηση για την τραγική ειρωνεία.

Η αμέσως επόμενη σκέψη, ο κόσμος σου. Ο κόσμος που στον «Αρχάγγελο» βρήκε κάτι περισσότερο από ένα στέκι, αλλά πιο πολύ μια αγκαλιά, άλλοτε κατανυκτική, άλλοτε μπριόζα. Αμέσως σκέφτηκα τον Λ., ίσως τον πιο σταθερό θαμώνα του μαγαζιού τα τελευταία 10 χρόνια. Τον Λ. που τον πρόσεχες, τον Λ. που εξαιτίας του έγινε ο «Αρχάγγελος» σκηνικό της ενηλικίωσής μου - της ενηλικίωσής μας. Τον Λ., που όταν σε πήρα τηλέφωνο απ’ το Λονδίνο ότι τον ψάχνω και δεν τον βρίσκω, πήρες τους δρόμους με το μηχανάκι και τον αναζητούσες στα υπόλοιπα στέκια και δεν νομίζω ότι το έμαθε και ποτέ γιατί δεν σε ένοιαζε να το μάθει, σε ένοιαζε να είναι καλά.

Σωτήρης Λαφαζάνης και Ελίζα Συναδινού
Σωτήρης Λαφαζάνης και Ελίζα συναδινού

Και ύστερα ήρθαν οι τύψεις - είχα να έρθω καιρό. Μια σου κίνηση με είχε ενοχλήσει, το έμαθες, με αναζήτησες, ξαναήρθα - στο μεταξύ, το στέκι για εκλεκτούς είχε γίνει πια στέκι της Αθήνας ολόκληρης. Ο κόσμος σου τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιαζόταν και μεταβαλλόταν, τόσο που κάποτε ένιωσα ότι δεν με χωράει και τόσο. Με τον ελιτισμό του παλιού θαμώνα, σνόμπαρα την υπόλοιπη Αθήνα που ανακάλυψε το μυστικό που το ένιωθα δικό μου.

Θα μου λείψεις, Σωτήρη, όπως εγωιστικά μου λείπει το κορίτσι που ήμουν όταν με κέρναγες ποτά και συμβουλές, μακαρονάδες στις 6 το πρωί, άγριες φράουλες που τέτοιες δεν έχω ξαναφάει ποτέ, σφηνάκια στην Εύβοια μεσημεριάτικα, κρεμμυδόσουπα στο Παρίσι, το κορίτσι που ήμουν όταν σου θύμωσα. Το κορίτσι που ήμουν όταν με παρακολούθησες πίσω από την μπάρα να μεγαλώνω, να ξεφτιλίζομαι, να μεθάω και να ερωτεύομαι και δεν με έκρινες ποτέ γι’ αυτό. Το κορίτσι που ήμουν όταν αναρωτιόμουν πώς τα έχεις όλα σου στη ζωή τόσο τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα, γι’ αυτό και δυσκολεύομαι τώρα να χωνέψω για σένα ένα τέλος τόσο ατακτοποίητο. Γεια σου, Σωτήρη, και βάλε ένα τελευταίο, κερασμένο.

Σωτήρης Λαφαζάνης

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.