«Το Χαμόγελο του Παιδιού»: 25 χρόνια δράσεων και στήριξης- Η μαρτυρία του Γιάννη Σταμούλη, του πρώτου παιδιού που βοήθησε οικονομικά το «Χαμόγελο»
Ήταν το όχι και τόσο μακρινό 1999, όταν η μητέρα του Γιάννη Σταμούλη έψαχνε απεγνωσμένα τρόπο να βοηθήσει τον 8χρονο γιό της να αντιμετωπίσει τη σοβαρή ασθένεια από την οποία είχε διαγνωστεί. Όπως μου περιγράφει ο Γιάννης, οι γιατροί είχαν πει στην οικογένεια του «πάρτε το παιδί να πεθάνει στο σπίτι». Ο Γιάννης όμως, στέκεται σήμερα όρθιος και περιγράφει την εμπειρία του.
«Εδώ στην Ελλάδα, με είχαν ξεγραμμενο. Ευτυχώς, μία θεία μου είδε στην τηλεόραση για “Το Χαμόγελο του Παιδιού”. Η μητέρα μου απευθύνθηκε για βοήθεια. Ουσιαστικά ήμουν το πρώτο παιδί που βοήθησε “Το Χαμόγελο του Παιδιού”, προσφέροντας μου οικονομική βοήθεια για να φύγω στο εξωτερικό και να θεραπευτώ», μου αφηγείται ο Γιάννης φανερά συγκινημένος και ευγνώμων. Για ένα χρόνο, ήταν στην Αγγλία, όπου και θεραπεύτηκε.
«Δυστυχώς έχω άσχημες μνήμες από εκείνη την εποχή. Η ασθένεια αυτή και όλη η περιπέτεια που είχα, μου δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα. Ακόμα και σήμερα, στα 30 μου, είναι στιγμές που δε θέλω να τις θυμάμαι. Προτιμώ να μην επαναφέρω στη μνήμη μου όσα έζησα. Πάντα θα ευχαριστώ τον κύριο Κώστα που στέκομαι στα πόδια μου σήμερα. Όμως, για ένα παιδάκι, 8 χρονών, που πρέπει να ζει όμορφα παιδικά χρόνια, το να περνάει μια τέτοια κατάσταση, πίστεψε με, πως και μετά, στην υπόλοιπη ζωή του, δεν ξεχνιέται έτσι εύκολα». Καθώς τον ακούω να μου περιγράφει την ιστορία του, πάνω στο πρόσωπο του καθρεφτίζονται όλα τα παιδιά που μια ασθένεια τάραξε τα παιδικά τους χρόνια.
Ο Γιάννης πλέον, είναι 30 χρονών, εργάζεται ως μαέστρος στην πόλη που γεννήθηκε, τη Θεσσαλονίκη και η μουσική είναι το μαγικό στοιχείο που φωτίζει τη ζωή του και τον ενώνει με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή του, η ασθένεια που τον ταλαιπώρησε όταν ήταν 8 χρονών παιδί, είναι ένας σημαντικός σταθμό σε αυτή. «Σιγουρά ήταν και παραμένει ένα μάθημα ζωής για εμένα. Οι άνθρωποι δυστυχώς, δεν εκτιμάμε. Τα θεωρούμε όλα δεδομένα, Κάποιες φορές, το ξεχνάω και εγώ ο ίδιος το τι πέρασα και το ότι στέκομαι πια στα πόδια μου. Οπότε, πατάω φρένο και λέω, ήρεμα, θυμήσου, κάποτε πέρασες αυτό το πράγμα. Μην τα θεωρείς όλα δεδομένα στη ζωή. Πρέπει να συνεχίζεις να παλεύεις».
«Χαμόγελο του Παιδιού» : Δίπλα σε κάθε παιδί εδώ και 25 χρόνια
Το έργο του «Χαμόγελου του Παιδιού» ξεκινά από τον Ανδρέα Γιαννόπουλο, που το όνειρο του ήταν να προσφέρει χαμόγελο σε όλα τα παιδιά. Η ιστορία του, γνωστή σε όλους, 25 χρόνια μετά, συνεχίζει να συγκινεί. «Ελπίζω να είναι περήφανος ο Αντρέας εκεί που βρίσκεται, για όσα έχουμε καταφέρει και για όσα παιδιά έχουμε βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια» αναφέρει φανερά συγκινημένος ο πρόεδρος του Δ.Σ. του «Χαμόγελου του Παιδιού», Κώστας Γιαννόπουλος, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης, στο Ζάππειο, για τα 25 χρόνια Δράσεων Υγείας του Οργανισμού.
«Όλοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια, δεν έχουν φαΐ και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια, ας ενωθούμε όλοι κι ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά: αλβανάκια, άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο σύλλογος θα λέγεται: «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ». Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε, αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε» - Από το ημερολόγιο του Ανδρέα Γιαννόπουλου, Νοέμβριος 1995
Μέχρι σήμερα, το «Χαμόγελο του Παιδιού» έχει βοηθήσει 268.979 παιδιά και τις οικογένειές τους. Κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, γιατροί, νοσηλευτές, διασώστες, ειδικοί καλλιτεχνικής αγωγής υποστηρίζουν πανελλαδικά κάθε παιδί ασθενή, κάθε νοσηλευόμενο παιδί και κάθε παιδί σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών προληπτικής ιατρικής καθώς παράλληλα και την οικογένειά του.
Στην εκδήλωση για τα 25 χρόνια του Οργανισμού, παρευρέθηκε σύσσωμη η ηγεσία του υπουργείου Υγείας. «Υπάρχει μια συναισθηματική φόρτιση όταν βλέπει κανείς όλη αυτή τη διαδρομή και το πως ένας προσωπικός σας πόνος, δημιουργήθηκε σαν χείμαρρος ορμής υπέρ της πολιτείας, για να βλέπουμε όλα αυτά τα πράγματα που έχετε πετύχει σήμερα. Ό,τι και να κάνει η πολιτεία για το “Χαμόγελο του Παιδιού” δεν είναι αρκετό για όσα έχει προσφέρει το “Χαμόγελο του Παιδιού” στην πολιτεία» είπε στον χαιρετισμό του υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, που εξέφρασε την επιθυμία του να αποτελέσει το υπουργείο και ο ίδιος προσωπικά «ένα σύμμαχο για να μπορούν να λυθούν θέματα που προκύπτουν». Παράλληλα, δεσμεύτηκε πως θα επικαιροποιηθεί το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Υγείας και του Οργανισμού.
Ο Κώστας Γιαννόπουλος μίλησε για τις δράσεις του Οργανισμού αυτά τα 25 χρόνια, δίνοντας έμφαση στο «Σπίτι του Μαρίνου», ένα σπίτι που μεγαλώνουν παιδιά με ογκολογικά προβλήματα. Παιδιά που δίνουν μάχη με σοβαρές ασθένειες, που έχουν δύσκολες ιστορίες και η μόνη τους φροντίδα είναι αυτή που τους παρέχει το «Χαμόγελο». Την εκδήλωση αφιέρωσε, στην Παναγιώτα και τον Μουσταφά, που ήταν 17 και 2 ετών αντίστοιχα όταν «έχασαν τη μάχη». «Η Παναγιώτα μας είπε ότι πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε φροντίδα» λέει ο κ. Γιαννόπουλος.
Στις οθόνες της αίθουσας, προβάλλονται εικόνες της Παναγιώτας να χαμογελάει, να σχηματίζει με τα δάχτυλα της το σήμα της νίκης και να σβήνει τα κεράκια της τούρτας της. Η Παναγιώτα μπορεί να έχασε τη μάχη με τη ζωή, όμως η σπίθα της συνεχίζει να καίει, να εμπνέει, να συγκινεί. Για κάθε παιδί που παλεύει. Για κάθε χαμόγελο.
